Το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», στον 2ο κύκλο του, συνεχίζει μέσα από την ΕΡΤ2 το συναρπαστικό τηλεοπτικό του ταξίδι σε ρεύματα, τάσεις, κινήματα, ιδέες και υλικά αποτυπώματα που γέννησε και εξακολουθεί να παράγει ο αθηναϊκός χώρος στα πεδία της μουσικής, της φωτογραφίας, της εμπορικής και κοινωνικής ζωής, της αστικής φύσης, της αρχιτεκτονικής, της γαστρονομίας…

Στα 16 ολόφρεσκα επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ που θέτει στο επίκεντρό της το «γνωστό άγνωστο στόρι» της ελληνικής πρωτεύουσας, το κοινό παρακολουθεί μεταξύ άλλων την Αθήνα να ποζάρει στο φωτογραφικό φακό παλιών και νέων φωτογράφων, να γλυκαίνεται σε ζαχαροπλαστεία εποχής και ρετρό «γλυκοπωλεία», να χιλιοτραγουδιέται σε δημιουργίες δημοφιλών μουσικών και στιχουργών, να σείεται με συλλεκτικά πλέον βινύλια από τα vibes της ανεξάρτητης μουσικής δισκογραφίας των ‘80s, να αποκαλύπτει την υπόγεια πλευρά της με τις μυστικές στοές και τα καταφύγια, να επινοεί τα εμβληματικά της παγκοσμίως περίπτερα, να υποδέχεται και να αφομοιώνει τους Ρωμιούς της Πόλης, να φροντίζει τις νεραντζιές της και τα άλλα καρποφόρα δέντρα της, να αναζητεί τους χαμένους της συνοικισμούς, να χειροκροτεί τους καλλιτέχνες των δρόμων και τους ζογκλέρ των φαναριών της…

Στη 2η σεζόν του, το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» εξακολουθεί την περιπλάνησή του στον αστικό χώρο και χρόνο, περνώντας από τα κτίρια-τοπόσημα στις πίσω αυλές κι από τα μνημεία στα στέκια και τις γωνιές ειδικού ενδιαφέροντος, ζουμάροντας πάντα και πρωτίστως στους ανθρώπους. Πρόσωπα που χάραξαν ανεπαίσθητα ή σε βάθος την κοινωνική γεωγραφία της Αθήνας και άφησαν το ίχνος τους στην κουλτούρα της αφηγούνται στο φακό τις μικρές και μεγάλες ιστορίες τους στο κέντρο και τις συνοικίες της.

Κατά τον τρόπο που ήδη αγάπησαν οι πιστοί φίλοι και φίλες της σειράς, ιστορικοί, κριτικοί, κοινωνιολόγοι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι, αναλυτές σχολιάζουν, ερμηνεύουν ή προσεγγίζουν υπό το πρίσμα των ειδικών τους γνώσεων τα θέματα που αναδεικνύει ο 2ος κύκλος του «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην κατανόηση, το στοχασμό και ενίοτε τον αναστοχασμό του πολυδιάστατου φαινομένου που λέγεται «Αθήνα».

Τα συναντάμε καθημερινά διασχίζοντας την πόλη.
Κάποια θα μπορούσαν χωρίς ίχνος υπερβολής να χαρακτηριστούν «αριστουργήματα», αλλά κατατάσσονται στα πλέον συνήθη και ταπεινά.

Ο λόγος για τα γλυπτά της Αθήνας, που κοσμούν πάρκα, πεζοδρόμια και πλατείες συμβάλλοντας στη διατήρηση της ιστορικής και συλλογικής μας μνήμης. Μια μνήμη που δεν αφορά μόνο στο παρελθόν, αλλά συνδιαλέγεται σταθερά με το παρόν μας, την ταυτότητά μας και το πνεύμα της πόλης.

Τι σηματοδοτούν διάσημα και λιγότερο γνωστά σμιλεύματα στο δημόσιο χώρο, ποια τα κυρίαρχα καλλιτεχνικά ρεύματα και οι τύποι γλυπτών, ανάλογα με τις εποχές και τις επικρατούσες αντιλήψεις για την Ελλάδα και την Αθήνα, ποιοι γλύπτες άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο αστικό τοπίο και ποια έργα έγιναν ευρέως αναγνωρίσιμα τοπόσημα;

Το επεισόδιο «Τα γλυπτά της Αθήνας» της σειράς Κλεινόν Άστυ – Ιστορίες της πόλης θέτει στο επίκεντρό του τη δημόσια, υπαίθρια, αθηναϊκή «γλυπτοθήκη», αναδεικνύοντας τα χνάρια της πολιτισμικής κληρονομιάς της από τα οθωνικά χρόνια στο Μεσοπόλεμο κι από εκεί στη μεταπολεμική περίοδο και τη Μεταπολίτευση.

Από την «Αδελφότητα Μαρμαρογλύφων» ως τους Ζογγολόπουλο και Βαρώτσο και από τους αδριάντες και τις προτομές ως τα γλυπτά μοντέρνας τέχνης (ακριβοθώρητα θα έλεγε κανείς στο κλεινόν μας άστυ), αγάλματα, συμπλέγματα και γλυπτά αφηγούνται με το δικό τους σιωπηλό τρόπο γεγονότα, πρόσωπα και ιδέες που διαμόρφωσαν την ιστορία της.

Η «Λεωφόρος των Ηρώων» στο Πεδίον του Άρεως, ο Ξυλοθραύστης, ο Μικρός Ψαράς κι ο Θεριστής του Ζαππείου, η περιπέτεια των Μουσών της Ομόνοιας, το σύμπλεγμα του Θησέα στην πλατεία Βικτωρίας, τα γλυπτά της Φωκίωνος Νέγρη, το άγαλμα του Βενιζέλου στη Βασιλίσσης Σοφίας, ο Δρομέας στο Χίλτον είναι μερικοί από τους αμίλητους μεν, «λαλίστατους» δε πρωταγωνιστές του επεισοδίου, που αποκαλύπτουν τις γνωστές και άγνωστες ιστορίες τους θέτοντας χωρίς φωνασκίες το ερώτημα «τι τέχνη χρειάζεται στους δημόσιους χώρους» και καλώντας μας να στοχαστούμε πάνω σ’ αυτό.

Στην υπαίθρια, δημόσια «γλυπτοθήκη» της Αθήνας μας ξεναγούν με αλφαβητική σειρά οι:

Ζέττα Αντωνοπούλου (Δρ. Ιστορίας της Τέχνης, Δήμος Αθηναίων - Τμ. Πολιτιστικής Κληρονομιάς), Νίκος Θεοδωρίδης (Πρόεδρος Ιδρύματος Γ. Ζογγολόπουλου), Χάρις Κανελλοπούλου (Δρ. Ιστορικός Τέχνης), Κατερίνα Κοσκινά (Δρ. Ιστορίας της Τέχνης - Επιμελήτρια Εκθέσεων), Χριστίνα Κουλούρη (Καθηγήτρια Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο), Αφροδίτη Λίτη (Γλύπτρια - Καθηγήτρια ΑΣΚΤ), Βασίλης Μαρκάκης (Συντηρητής Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης), Τάσης Παπαϊωάννου (Αρχιτέκτων - Ομότιμος Καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ), Δημήτρης Παυλόπουλος (Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, ΕΚΠΑ)