Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής έδωσε μια ξεχωριστή συναυλία στο Ηρώδειο, την Τρίτη 21 Ιουνίου 2022.

Η Ορχήστρα, υπό τη διεύθυνση του καταξιωμένου αρχιμουσικού Μιχάλη Οικονόμου ερμήνευσε δύο αριστουργήματα του ρομαντικού ρεπερτορίου, το «Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, σε ρε μείζονα» του Γιοχάνες Μπραμς, ένα από τα μεγαλύτερα και απαιτητικότερα κοντσέρτα του ρεπερτορίου του βιολιού και τη «Συμφωνία αρ.8, σε σολ μείζονα» του Αντονίν Ντβόρζακ.

Ο Μιχάλης Οικονόμου έχει στο ενεργητικό του ήδη μια πλούσια διεθνή καριέρα με θητείες στις φιλαρμονικές ορχήστρες του Κατάρ και της Μάλτας, ενώ ταυτόχρονα έχει διευθύνει τουλάχιστον είκοσι ορχήστρες του εξωτερικού παράλληλα με τις τακτικές του συνεργασίες με όλες τις ελληνικές ορχήστρες.

Με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα συμπράττει ο παγκοσμίου φήμης βιρτουόζος Ισραηλινοαμερικανός βιολονίστας Γκάι Μπράουνσταϊν.

Ο επιφανής σολίστ και διευθυντής ορχήστρας, ο οποίος έχει συμπράξει με κορυφαίες ορχήστρες σε όλο τον κόσμο και συμμετάσχει σε πολλά σπουδαία συγκροτήματα μουσικής δωματίου, εξάρχων για 10 συνεχή χρόνια της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βερολίνου, ανήκει στην παράδοση των μεγάλων Εβραίων βιολιστών, όπως ο Mischa Elman και ο Isaac Stern, στοιχείο που εύλογα καθιστά κάθε εμφάνισή του ανά τον κόσμο κορυφαίο καλλιτεχνικό γεγονός.
Επιθυμώντας να συνεχίσει την παράδοση μεγάλων μουσικών, όπως ο Λιστ, ο Γιόακιμ, ο Κράισλερ, ο Ραχμάνινοφ και πολλοί άλλοι, ο Μπράουνσταϊν κατάφερε να φέρει στη σκηνή της συναυλίας έναν εντελώς νέο κόσμο ρεπερτορίου των μεγάλων συνθετών, σε εκδόσεις που δεν υπήρξαν ποτέ άλλοτε και οι οποίες έγιναν δεκτές με μεγάλο ενθουσιασμό, τόσο από τους μουσικούς όσο και από το κοινό.

Τα έργα:

Γιοχάνες Μπραμς (1833-1897) Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, σε ρε μείζονα, έργο 77.
Γραμμένο το καλοκαίρι του 1878 σε μία αυστριακή επαρχία της Καρινθίας, το μοναδικό Κοντσέρτο για Βιολί που περιλαμβάνει η εργογραφία του μεγάλου Γερμανού συνθέτη τοποθετείται ανάμεσα στη Δεύτερη και την Τρίτη Συμφωνία του. Στο κοντσέρτο αυτό εύκολα συναντά κανείς στοιχεία από τίς δύο αυτές Συμφωνίες. Το έργο είναι αφιερωμένο στον στενό φίλο του συνθέτη, βιολονίστα Γιόζεφ Γιόακιμ, υπό τη διεύθυνση του οποίου το έργο έκανε πρεμιέρα στη Λειψία το 1879.

Στο πρώτο μέρος, κυριαρχεί από την αρχή ως το τέλος η χαρά της ζωής. Το πρώτο θέμα με χαρακτήρα χαρούμενο και πανηγυρικό αναπτύσσεται δυναμικά δίνοντας τη θέση του σε ένα λυρικό μέρος. Το ρυθμικό δεύτερο θέμα, μας απομακρύνει από αυτή την ατμόσφαιρα σχηματίζοντας μια αντίθεση απέναντι στα κύρια θέματα. Ακολούθως το σόλο βιολί παρεμβαίνει με το δεύτερο θέμα και τα δύο θέματα επαναλαμβάνονται. Η είσοδος και πάλι της ορχήστρας ενώ το σόλο βιολί επαναλαμβάνει το κύριο θέμα είναι από τα πιο γοητευτικά μέρη του έργου. Το πρώτο μέρος κλείνει απότομα. Το ειδυλλιακό adagio έρχεται σε αντίθεση με το δυναμικό πρώτο μέρος. Το κυρίως θέμα του παίζεται από το όμποε και αναπτύσσεται από το σόλο βιολί.

Το τελευταίο μέρος είναι γεμάτο ζωντάνια και δυναμισμό, ενώ το δεξιοτεχνικό μέρος του σόλο συμβάλλει στο εντυπωσιακό φινάλε. Το έργο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ρεπερτορίου κάθε βιολιστή, και θεωρείται ως το σπουδαιότερο και ομορφότερο έργο στην κατηγορία αυτή μετά το κοντσέρτο για βιολί του Μπετόβεν.


Τα Μέρη:

Allegro non troppo
Adagio
Allegro giocoso, ma non troppo vivace

Βιολί: Γκάι Μπράουνσταϊν

Αντονίν Ντβόρζακ (1840-1904): Συμφωνία αρ. 8, σε σολ μείζονα, έργο 88

Η Όγδοη Συμφωνία του Ντβόρζακ μαζί με την τελευταία Ενάτη Συμφωνία, θεωρούνται τα κορυφαία συμφωνικά έργα του κατέχοντας εξέχουσα θέση ανάμεσα στις κορυφαίες συμφωνίες του 19ου αιώνα. Γράφτηκε το χρονικό διάστημα από τίς αρχές Σεπτεμβρίου ως τις αρχές Νοεμβρίου του 1889. Η πρώτη παρουσίαση του έργου πραγματοποιήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1890, στην Πράγα υπό τη διεύθυνση του συνθέτη και θεωρείται ως πρότυπο της δεξιοτεχνικής ικανότητας του συνθέτη στο κτίσιμο του συμφωνικού υλικού και της θαυμαστής τέχνης του στον συνδυασμό των ηχοχρωμάτων. Η μουσική του ξεχωρίζει για τον πλούτο και τη μελωδική ευρηματικότητα, με μουσικές φράσεις που ακουμπούν αβίαστα στις εθνικές ρίζες με το έντονο ρυθμικό στοιχείο και την πολύχρωμη ενορχήστρωση.

Το πρώτο μέρος αρχίζει με ένα κομψό μελαγχολικό θέμα που απλώνεται από τα βιολοντσέλα και τα ξύλινα πνευστά, ενώ αργότερα τα έγχορδα οδηγούν στο κυρίως θέμα, μετά από μια χαριτωμένη παρεμβολή του φλάουτου. Στο δεύτερο μέρος, τα έγχορδα ιχνογραφούν μια εικόνα θλίψης που εμπλουτίζεται από τα πνευστά για να μεταβληθεί στη συνέχεια κατά την ανάπτυξη του δεύτερου θέματος. Το τρίτο μέρος, είναι ένα ανάλαφρο κομμάτι σε ρυθμό βάλς, με εθνικά στοιχεία στην έκθεση του δεύτερου θέματος, ενώ το τρίτο θέμα αποτελεί μια επανάληψη του πρώτου με την προσθήκη νέων ρυθμικών και μελωδικών στοιχείων. Τέλος, το τελευταίο μέρος χαρακτηρίζεται από πλούτο παραλλαγών, χρωμάτων και ρυθμών.

Τα Μέρη:

Allegro con brio
Adagio
Allegretto grazioso
Allegro ma non troppo