Σειρά ντοκιμαντέρ που καταγράφει τις προφορικές μαρτυρίες Ελλήνων δημιουργών για μια κρίσιμη περίοδο της ζωής τους, του έργου τους, της χώρας. Κάθε δημιουργός επιλέγει μια συγκεκριμένη χρονιά, οριακή για το έργο του, αφηγείται τη ζωή του εκείνη την περίοδο, το έργο που ετοιμάζει, με τις όποιες συνεκδοχές, αλληλεξαρτήσεις, αλλά και επαναπροσδιορισμούς που το συνδέουν με την προσωπική του ζωή.

Παράλληλα, παρουσιάζει γεγονότα της Ιστορίας της χώρας, που λαμβάνουν χώρα πάλι την ίδια χρονιά, που ορίζουν, συμπληρώνουν ή και ερμηνεύουν τα προηγούμενα. Όλα αυτά βέβαια, σήμερα, όπως τα συγκρατεί και τα επιλέγει η μνήμη.

Σκοπός της σειράς είναι να αιχμαλωτίσει «ιστορίες» που κινούνται στο χώρο της προφορικής μαρτυρίας.

O ζωγράφος Γιάννης Ψυχοπαίδης ανοίγει το εργαστήριό του και μιλά για το έργο του, εστιάζοντας στο 1983, χρονιά κατά την οποία αποκρυσταλλώνεται η δουλειά του με τα χρωματιστά μολύβια και τις επιζωγραφισμένες Polaroid.

Είναι, επίσης, η χρονιά που φιλοτεχνεί μια σειρά έργων με τίτλο «Το γράμμα που δεν έφτασε», στην οποία επιχειρεί τη σύνθεση κολάζ με κεντρικό άξονα το γράμμα και τη γραφή.

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης εκφράζει τους αισθητικούς του προβληματισμούς και παράλληλα, σχολιάζει γεγονότα της εποχής και πώς αυτά αποτυπώνονται στο έργο του.

Καθώς το 1983 τον βρίσκει στο Βερολίνο, κάνει αναφορά στις επιρροές που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, καθώς και στην προσπάθεια συγκερασμού του ελληνικού και ευρωπαϊκού κόσμου μέσα από το έργο του.