Η σειρά ντοκιμαντέρ «Τα ορφανά του 1821: Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού» φιλοδοξεί να φωτίσει μια λιγότερο γνωστή πλευρά της Ελληνικής Επανάστασης και να μιλήσει για την κληρονομιά των ορφανών Ελληνόπουλων, αλλά και την ιστορία των απογόνων τους έως σήμερα.

Η Παλιγγενεσία του 1821 και ο Αμερικάνικος Φιλελληνισμός συνθέτουν τον καμβά επάνω στον οποίο εξελίσσεται η τρικυμιώδης ζωή των ορφανών Ελληνόπουλων, που μεταφέρθηκαν σε αμερικανικές πόλεις, ανατράφηκαν με φροντίδα και σπούδασαν με επιτυχία.

Πολλά απ’ αυτά, μεγαλώνοντας, εξελίχθηκαν σε ένα από τα πρώτα κύτταρα της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Η περίπτωσή τους αποτελεί έναν ακόμη κρίκο που συνδέει άρρηκτα τους δύο λαούς, τον ελληνικό και τον αμερικανικό.

Πρόκειται για μία εν πολλοίς αδιερεύνητη υπόθεση με βαθύτατο ανθρωπιστικό, ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο και για τις δύο χώρες, υπό την επιστημονική επιμέλεια των καθηγητών Ιάκωβου Μιχαηλίδη και Μανώλη Παράσχου.

Για την υλοποίηση της σειράς απαιτήθηκε πολύχρονη έρευνα σε ελληνικά και αμερικανικά αρχεία καθώς και ενδελεχής μελέτη της υπάρχουσας βιβλιογραφίας

Με γυρίσματα στην ηπειρωτική, νησιωτική Ελλάδα (Πελοπόννησος, Μακεδονία, Ήπειρος, Νότιο και Βόρειο Αιγαίο κ.α.), σε πολιτείες της Βόρειας Αμερικής (Βοστώνη, Βιρτζίνια, Ουάσιγκτον, Κονέκτικατ), σε ευρωπαϊκές πόλεις (Παρίσι, Βενετία), καθώς και στην Βαλκανική (Ιάσιο, Κωνσταντινούπολη), τα έντεκα επεισόδια διανθίζονται με τον λόγο διακεκριμένων ιστορικών, επιστημόνων.

Με πλούσιο αρχειακό υλικό, με συνεντεύξεις Αμερικανών αξιωματούχων (Δουκάκης, Μαλόνι, Πάιατ κ.ά.), η σειρά επιθυμεί να συνδέσει τον αγώνα για τη γέννηση και σύστασή του ελληνικού κράτους, με τις προσωπικές ιστορίες των ορφανών του 1821.

Στο τρίτο επεισόδιο της νέας σειράς ντοκιμαντέρ «Τα ορφανά του 1821: Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού», το κάλεσμα της Επανάστασης ηχεί στην προνομιούχα και πλούσια Χίο.

Όταν τα νέα, όμως, φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη, ο Σουλτάνος εξαγριώνεται. Ισχυρές οθωμανικές δυνάμεις αποβιβάζονται στο νησί τον Απρίλιο του 1822. Η ανηλεής σφαγή των Χιωτών αποτελεί την πλέον αποτρόπαια πράξη της επαναστατικής περιόδου.

«Αγαπητό μου παιδί, η αδελφή σου και εγώ θα αναγκαστούμε να φύγουμε από εδώ αύριο πρωί... Να προσέχεις, να είσαι πάντα καλό παιδί τώρα που φεύγω…».
Με αυτά τα συγκινητικά λόγια αποχαιρετά τον γιο της, Γεώργιο Καλβοκορέση, η μητέρα του λίγο πριν πάρει, μαζί με την αδελφή του, τον δρόμο της αιχμαλωσίας στην Ανατολία.

Μερικά χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια των Καλβοκορέσηδων, ζει ο Χριστόφορος Πλάτων Καστάνης. Ο Σουλεϊμάν Αγάς, Τούρκος Χιώτης που έμενε στο Κάστρο, τον αγοράζει για 50 γρόσια και ένα κομμάτι αρνίσιο κρέας.

Ο Κωνσταντίνος και ο Παντιάς Ράλλης, από επιφανή οικογένεια του νησιού, κατορθώνουν να καταφύγουν τελικά στη Μάλτα. Μαζί τους είναι και ο 16χρονος Νικόλαος Πετροκόκκινος, καθώς και ο Αλέξανδρος Πασπάτης.

Έξι μήνες περίπου μετά τη μεγάλη σφαγή, ο Γεώργιος Καλβοκορέσης μαζί με άλλα Ελληνόπουλα, αρκετά από τα οποία ορφανά, επιβιβάζονται στο αμερικανικό πλοίο Μαργαρίτα και αναχωρούν για τη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ.

Μέσα στην γενική καταστροφή, η ελπίδα ξεπρόβαλε και πάλι στα μάτια λίγων μικρών παιδιών που γλύτωσαν από την τραγωδία.