Μια σειρά της Μαρίνας Δανέζη.

Αθήνα… Μητρόπολη-σύμβολο του ευρωπαϊκού Νότου, με ισόποσες δόσεις «grunge and grace», όπως τη συστήνουν στον πλανήτη κορυφαίοι τουριστικοί οδηγοί, που βλέπουν στον ορίζοντά της τη γοητευτική μίξη της αρχαίας ιστορίας με το σύγχρονο «cool».
Αλλά και μεγαλούπολη-παλίμψηστο διαδοχικών εποχών και αιώνων, διαχυμένων σε έναν αχανή ωκεανό από μπετόν και πολυκατοικίες, με ακαταμάχητα κοντράστ και εξόφθαλμες αντιθέσεις, στο κέντρο και τις συνοικίες της οποίας, ζουν και δρουν τα σχεδόν 4.000.000 των κατοίκων της.

Ένα πλήθος διαρκώς εν κινήσει, που από μακριά μοιάζει τόσο απρόσωπο και ομοιογενές, μα όσο το πλησιάζει ο φακός, τόσο καθαρότερα διακρίνονται τα άτομα, οι παρέες, οι ομάδες κι οι κοινότητες που γράφουν κεφάλαια στην ιστορίας της «ένδοξης πόλης».

Αυτό ακριβώς το ζουμ κάνει η κάμερα του ντοκιμαντέρ «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», αναδεικνύοντας το άγραφο στόρι της πρωτεύουσας και φωτίζοντας υποφωτισμένες πλευρές του ήδη γνωστού.
Άνδρες και γυναίκες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας και εμβληματικές προσωπικότητες, ανήσυχοι καλλιτέχνες και σκληρά εργαζόμενοι, νέοι και λιγότερο νέοι, «βέροι» αστοί και εσωτερικοί μετανάστες, ντόπιοι και πρόσφυγες, καταθέτουν στα πλάνα του τις ιστορίες τους, τις διαφορετικές ματιές τους, τα μικρότερα ή μεγαλύτερα επιτεύγματά τους και τα ιδιαίτερα σήματα επικοινωνίας τους στον κοινό αστικό χώρο.

Το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» είναι ένα τηλεοπτικό ταξίδι σε ρεύματα, τάσεις, κινήματα και ιδέες στα πεδία της μουσικής, του θεάτρου, του σινεμά, του Τύπου, του design, της αρχιτεκτονικής, της γαστρονομίας που γεννήθηκαν και συνεχίζουν να γεννιούνται στον αθηναϊκό χώρο.
«Καρποί» ιστορικών γεγονότων, τεχνολογικών εξελίξεων και κοινωνικών διεργασιών, μα και μοναδικά «αστικά προϊόντα» που «παράγει» το σμίξιμο των «πολλών ανθρώπων», κάποια θ’ αφήσουν ανεξίτηλο το ίχνος τους στη σκηνή της πόλης και μερικά θα διαμορφώσουν το «σήμερα» και το «αύριο» όχι μόνο των Αθηναίων, αλλά και της χώρας.

Μέσα από την περιπλάνησή του στις μεγάλες λεωφόρους και τα παράπλευρα δρομάκια, σε κτίρια-τοπόσημα και στις «πίσω αυλές», σε εμβληματικά στέκια και σε άσημες «τρύπες», αλλά κυρίως μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των ανθρώπων-πρωταγωνιστών το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» αποθησαυρίζει πρόσωπα, εικόνες, φωνές, ήχους, χρώματα, γεύσεις και μελωδίες ανασυνθέτοντας μέρη της μεγάλης εικόνας αυτού του εντυπωσιακού παλιού-σύγχρονου αθηναϊκού μωσαϊκού που θα μπορούσαν να διαφύγουν.

Με συνοδοιπόρους του ακόμη ιστορικούς, κριτικούς, κοινωνιολόγους, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφους, αναλυτές και με πολύτιμο αρχειακό υλικό το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» αναδεικνύει διαστάσεις της μητρόπολης που μας περιβάλλει αλλά συχνά προσπερνάμε και συμβάλλει στην επανερμηνεία του αστικού τοπίου ως στοιχείου μνήμης αλλά και ζώσας πραγματικότητας.

Κουταλιανός, Καρπόζηλος, Τρομάρας, Σαμψών…

Λυγίζουν σιδερόβεργες και σκίζουν ογκώδεις καταλόγους με τα χέρια, σπάνε μάρμαρα και τσιμεντόπλακες με το κεφάλι, σέρνουν τρένα και αυτοκίνητα με το σώμα, ανοίγουν σούστες και ελατήρια εκατοντάδων κιλών με τα δόντια!

«Σίδερα μασάνε» οι λαϊκοί αθλητές προηγούμενων δεκαετιών, που ξεσήκωναν τον κόσμο στις πλατείες και τα πάρκα της Αθήνας, αλλά και της επαρχίας, προσφέροντάς του θέαμα φθηνό, απόλυτα λαϊκό, το οποίο «συνδύαζε αθλητισμό και διασκέδαση», σε εποχές που δεν υπήρχε σχεδόν τίποτε άλλο. «Τότε που το ποδόσφαιρο και η πάλη ήταν τα μόνα αθλήματα που γεμίζαν γήπεδα», δηλαδή.

Ως επί το πλείστον, παλαιστές και αρσιβαρίστες, με αρκετούς να προχωρούν στη συνέχεια σε επιδείξεις δύναμης και σε αγώνες κατς, οι λαϊκοί αθλητές διασκέδασαν, ενθουσίασαν, πόρωσαν, ενέπνευσαν και κάποτε έκαναν εθνικά υπερήφανες πολλές γενιές Ελλήνων.

Ήρωες της πάλης αλλά και της βιοπάλης, άνθρωποι του σκληρού μεροκάματου και της επίπονης δουλειάς, κάποιοι έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο χώρο με τις πιο «ανορθόδοξες» προπονήσεις: σηκώνοντας γαϊδουράκια στο χωριό, αναζητώντας «αθλητικά όργανα» στις οικοδομές, γυμνάζοντας το σώμα τους με αυτοσχέδια «μονόζυγα» φτιαγμένα από σιδηροσωλήνες και βάρη από τενεκέδες λαδιού. Κι όταν πάλευαν στο προπονητήριο του Σταμάτη Χαρισιάδη, του αείμνηστου «παππού» της πάλης, αντί για στρώμα στο πάτωμα είχαν άχυρα και έκαναν μπάνιο στο βαρέλι χειμώνα-καλοκαίρι να φύγει ο ιδρώτας.

Στο επεισόδιο «Λαϊκοί αθλητές» ο φακός του ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ - Ιστορίες της Πόλης περνάει απ’ τις γειτονιές της Αθήνας του ’50 και τις επιδείξεις «με το δισκάκι» και φτάνει ως τον «Τάφο του Ινδού» με τους αγώνες κατς των δεκαετιών που ακολούθησαν, ζουμάροντας σε θρυλικά ονόματα όπως: Ο Παναγής Κουταλιανός που «στους αγώνες φορούσε το δέρμα μιας τίγρης που είχε στραγγαλίσει με τα χέρια του». Ο Δημήτρης Τόφαλος, μεγάλο ταλέντο και αυθεντικά δυνατός αρσιβαρίστας. Ο «μασίστας» Σαμψών, «που έσπαγε μάρμαρα με το κεφάλι και από πάνω του περνούσαν τριαξονικά φορτηγά». Ο Χάρης Καρπόζηλος των φτωχογειτονιών της Καισαριανής, του Βύρωνα, του Ταύρου που με τα «αεροπλανικά του κόλπα» κατατρόπωνε τους εχθρούς. Ο Μασκοφόρος (Γιώργος Γκουλιόβας) που «δεν τον νίκησε ποτέ κανένας για να του βγάλει τη μάσκα». Ο Απόστολος Σουγκλάκος, η cult «ψυχάρα» του ελληνικού κατς, που κυριάρχησε στα ρινγκ της δεκαετίας του ’80. Ο Γιώργος Τρομάρας, ο κορυφαίος σε επιτεύγματα και τελευταίος γνήσιος «λαϊκός ήρωας».

Πενήντα επικά λεπτά γεμάτα λαϊκό fun, ατόφια δύναμη και σύγχρονους άθλους, που ζωντανεύουν οι αφηγήσεις των ίδιων των πρωταγωνιστών, αλλά και διοργανωτών αγώνων και δημοσιογράφων, καθώς και το πολύτιμο αρχειακό υλικό του ντοκιμαντέρ.

Στο επεισόδιο «Λαϊκοί Αθλητές» εμφανίζονται και μιλούν για το φαινόμενο με αλφαβητική σειρά οι:

Γιώργος Γκουλιόβας (Πρώην Πρωταθλητής Επαγγελματικής Πάλης), Μάκης Διόγος (Δημοσιογράφος), Γιάννης Ζαβραδινός (Πρώην Υπεύθυνος Αγώνων Παναθηναϊκός), Γιώργος Καρπόζηλος (Συνταξιούχος - Γιος Χάρη Καρπόζηλου), Γιάννης Λεοντσίνης (Παραγωγός Ταινιών), Δημήτρης Μανιάτης (Δημοσιογράφος), Γιώργος Τρομάρας (Πρωτοπαλαιστής Ευρώπης Ελευθέρας Πάλης), Βασίλης Τσιάμης (Φίλος Δυναμικών Αθλημάτων)