Με αφορμή τις Παγκόσμιες Ημέρες του ΟΗΕ, η ΕΡΤ παρουσιάζει τη σειρά ντοκιμαντέρ ‘Μια μέρα για όλο τον κόσμο’. Δώδεκα ντοκιμαντέρ που βασίζονται σε ανθρώπινες ιστορίες και εμπειρίες και αναπτύσσουν διαφορετικά κοινωνικά θέματα, που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη κοινωνία και το περιβάλλον.
Το κάθε επεισόδιο εστιάζει σε 1-2 προσωπικές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, των οποίων η συναισθηματική εμπλοκή και οι εμπειρίες τους, αναπτύσσουν το θέμα της κάθε Παγκόσμιας Ημέρας και αναδεικνύουν την ουσία της, που είναι η αποδοχή, η ενημέρωση και τελικά η συμμετοχή των πολιτών στα κοινωνικά θέματα.

Κάθε μήνα η ΕΡΤ θα κάνει ένα αφιέρωμα σε μια Παγκόσμια Ημέρα, προβάλλοντας ένα ντοκιμαντέρ της σειράς. (Αλτσχάιμερ, ζώα, δικαιώματα παιδιού, αναπηρία, καρκίνου, ερωτευμένων, ρατσισμού, γης, καπνίσματος, πατέρα, ναρκωτικών, φιλίας)

Το επεισόδιο εστιάζει στην Κακοποίηση.

Μία ειλικρινή, συγκλονιστική, θαρραλέα μαρτυρία από μία γυναίκα, που για δέκα συνεχόμενα χρόνια ήταν θύμα βίας μέσα στο ίδιο της το σπίτι, καταγράφει η κάμερα της Μαριάννας Οικονόμου.

Όσο αυτονόητο κι αν φαίνεται σε όποιον βρίσκεται «έξω» από μία κατάσταση, κάθε περιστατικό βίας να εγείρει άμεσα αντιδράσεις, άλλο τόσο δύσκολο είναι για το θύμα να ορθώσει ανάστημα. Ερωτήματα όπως «γιατί έμεινες», «γιατί δεν έτρεξες να καταγγείλεις», δεν μένουν αναπάντητα.

Ο συνδυασμός σωματικής και ψυχολογικής βίας δημιουργούν μία ύπουλη «ασθένεια» που σε κατατρώει χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τη σοβαρότητά της παρά μόνο όταν τα συμπτώματα δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν.

Ο κακοποιητής γνωρίζει πολύ καλά πως λειτουργεί η ενοχοποίηση του θύματος, η μετατόπιση της ευθύνης σε αυτό και το εκμεταλλεύεται. Και όσο πιο «καλλιεργημένος» είναι, τόσο πιο αριστοτεχνικά φροντίζει να σκεπάζει τα ίχνη του, έτσι ώστε το θύμα να μην έχει «κάτι να δείξει» - ακόμη κι αν προχωρήσει σε καταγγελία.

Μία μάνα με δύο παιδιά, οικονομικά εξαρτημένη από το σύζυγο, εντελώς αποκομμένη από οικογενειακό και φιλικό περίγυρο, δύσκολα κάνει το επόμενο βήμα.
Η Α. το έκανε μόλις διάβασε το νόμο. Μόλις έμαθε τα δικαιώματά της. «Τότε ένιωσα ξαφνικά πως κρατώ στα χέρια μου ένα ευαγγέλιο» θα πει χαρακτηριστικά. Τα υπόλοιπα, έρχονται από μόνα τους: οι άνθρωποι που θα σε υποστηρίξουν, οι δομές, το νομικό πλαίσιο, η ασφάλεια.

Αρκεί η κακοποιημένη γυναίκα να κάνει το πρώτο βήμα. Να μιλήσει. Τότε ο φόβος θα φύγει για να δώσει τη θέση του στην ελπίδα. Και στις λύσεις.