Τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας το «Μονόγραμμα», η μακροβιότερη πολιτιστική εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης, έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.

«Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012, η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς-παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».
Έθνος χωρίς ιστορική μνήμη, και χωρίς συνέχεια πολιτισμού, είναι καταδικασμένο. Και είμαστε υποχρεωμένοι ως γενιά, να βρούμε τις βέβαιες πατημασιές, πάνω στις οποίες θα πατήσουν οι επόμενες γενιές. Πώς; Βαδίζοντας στα χνάρια του πολιτισμού που άφησαν οι μεγάλοι της εποχής μας. Στο μεσοστράτι δύο αιώνων, και υπερήφανοι που γεννηθήκαμε την ίδια εποχή με αυτούς και κοινωνήσαμε της Τέχνης τους, οφείλουμε να τα περιφρουρήσουμε, να τα περισώσουμε.

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει στόχο την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.
Ο τίτλος είναι από το ομότιτλο ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη (με τη σύμφωνη γνώμη του) και είναι απόλυτα καθοριστικός για το αντικείμενο που πραγματεύεται: Μονόγραμμα = Αυτοβιογραφία.

Το σήμα της σειράς είναι ακριβές αντίγραφο από τον σπάνιο σφραγιδόλιθο που υπάρχει στο Βρετανικό Μουσείο και χρονολογείται στον 4ο ώς τον 3ο αιώνα π.Χ. και είναι από καφετί αχάτη.
Τέσσερα γράμματα συνθέτουν και έχουν συνδυαστεί σε μονόγραμμα. Τα γράμματα αυτά είναι το Υ, το Β, το Ω και το Ε. Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι πολύ σπάνιοι οι σφραγιδόλιθοι με συνδυασμούς γραμμάτων, όπως αυτός που έχει γίνει το χαρακτηριστικό σήμα της τηλεοπτικής σειράς.

Το χαρακτηριστικό μουσικό σήμα που συνοδεύει τον γραμμικό αρχικό σχηματισμό του σήματος με τη σύνθεση των γραμμάτων του σφραγιδόλιθου, είναι δημιουργία του συνθέτη Βασίλη Δημητρίου.

Σε κάθε εκπομπή ο/η αυτοβιογραφούμενος/η οριοθετεί το πλαίσιο της ταινίας, η οποία γίνεται γι' αυτόν. Στη συνέχεια, με τη συνεργασία τους καθορίζεται η δομή και ο χαρακτήρας της όλης παρουσίασης. Μελετούμε αρχικά όλα τα υπάρχοντα βιογραφικά στοιχεία, παρακολουθούμε την εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση του έργου του προσώπου το οποίο καταγράφουμε, ανατρέχουμε στα δημοσιεύματα και στις συνεντεύξεις που το αφορούν και έπειτα από πολύμηνη πολλές φορές προεργασία, ολοκληρώνουμε την τηλεοπτική μας καταγραφή.

Στη δημιουργία της σειράς των εκπομπών συνεργάστηκαν:
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης
Σκηνοθέτες: Γιάννης Ξανθόπουλος, Χρίστος Ακρίδας, Κιμ Ντίμον, Μπάμπης Πλαϊτάκης, Γιώργος Σγουράκης και Περικλής K. Ασπρούλιας
Φωτογραφία: Στάθης Γκόβας
Ηχοληψία: Νίκος Παναγοηλιόπουλος
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης και Γιώργος Γεωργόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης

Ο Κώστας Καζάκος, ο πληθωρικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, με ταλέντο, παιδεία και γοητεία που υπερβαίνει κάθε προβλεπόμενο μέσο όρο, καταθέτει την ιστορία της συναρπαστικής ζωής του, στο Μονόγραμμα.

Στο πρώτο μέρος της αυτοβιογραφίας θα παρακολουθήσουμε τη ζωή και το κινηματογραφικό έργο του Κώστα Καζάκου, ενώ στο δεύτερο θα μας μιλήσει για τη θεατρική του καριέρα με μια ιδιαίτερη αναφορά στο “Μεγάλο μας Τσίρκο”, με άγνωστες ιστορίες και παρασκήνια από την παράσταση.

Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας στις 29 Μαΐου του 1935.

Ο Κώστας Καζάκος, ήθελε να γίνει δάσκαλος, καθηγητής. Πήγε στο Πανεπιστήμιο να γραφτεί για τις εξετάσεις. Όμως έλειπε το χαρτί των κοινωνικών φρονημάτων, «κληρονομιά» από τον αριστερό πατέρα του κι έτσι αυτή η πόρτα έκλεισε.

Τυχαία και από περιέργεια, μια μέρα ανεβαίνει τα σκαλιά της Σχολής Κινηματογράφου «Λυκούργος Σταυράκος». Δίνει εξετάσεις αμέσως και μπαίνει.

Εκεί, ανάμεσα στους σπουδαίους ανθρώπους που σφράγισαν το ελληνικό σινεμά και το θέατρο, γνώρισε και ως δάσκαλο τον Κάρολο Κουν που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Ο Κουν είχε τέτοια ακτινοβολία ο ίδιος, η προσωπικότητά του, που συγκέντρωσε ένα πλήθος κόσμου και το κρατούσε δεμένο.

Το ’58 ο Κώστας Καζάκος φεύγει από τον Κουν και μαζί με τον Λεωνίδα Τριβιζά έφτιαξαν ένα θίασο σκηνοθέτη, το Ελεύθερο Θέατρο, κατά τα γαλλικά πρότυπα, το θέατρο λίμπρε όπως το λέγανε.

Στο μεταξύ ξεκινάει η πορεία του στο ελληνικό σινεμά, στο οποίο δούλεψε επί δέκα χρόνια γιατί του άρεσε σαν δουλειά, σαν συνθήκη δουλειάς. Η πρώτη του ταινία, ήταν «Η Αρπαγή της Περσεφόνης» στη Σχολή Σταυράκου. Μια ταινία που ξεχωρίζει, ήταν το «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» το 1966, η πρώτη που έκανε στο Φίνο. Εκεί συναντήθηκε για πρώτη φορά με την Τζένη Καρέζη, στο πρώτο γύρισμα, στα Ίσθμια. Από τότε άρχισαν να δουλεύουν μαζί στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Κατά τη διάρκεια της χούντας του ’67, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης είχε μια ιδέα, τον ερέθιζε πάρα πολύ ο μύθος του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του. Έβλεπε την Ελλάδα σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά της. Άρχισε σε συνεννόηση με τον Καζάκο, να γράφει ένα σπονδυλωτό έργο που να διατρέχει την ιστορία και να λέει κάποιες αλήθειες για το σήμερα. Να μπορεί ο κόσμος να κάνει αναγωγές στην καθημερινότητά του, αυτό που βίωνε κάτω από τη χούντα τότε. Η Επιτροπή Λογοκρισίας καραδοκούσε κόβοντας πολλά κείμενα τα οποία ο Καμπανέλλης με διάφορα τρικ επανέφερε…

«Το Μεγάλο μας Τσίρκο» πέρασε στη θεατρική Ιστορία του τόπου αντιπροσωπεύοντας τη μαζική αντίσταση του λαού ενάντια στη χούντα.

Ο Κώστας Καζάκος, κατασταλαγμένος πια, νιώθει πως έζησε πολλές ζωές. Κοντεύουν είκοσι τέσσερα χρόνια μαζί με τη γυναίκα του, την ηθοποιό Τζένη Κόλλια και τα τρία παιδιά τους.