Μια σειρά της Μαρίνας Δανέζη.

Αθήνα… Μητρόπολη-σύμβολο του ευρωπαϊκού Νότου, με ισόποσες δόσεις «grunge and grace», όπως τη συστήνουν στον πλανήτη κορυφαίοι τουριστικοί οδηγοί, που βλέπουν στον ορίζοντά της τη γοητευτική μίξη της αρχαίας ιστορίας με το σύγχρονο «cool».
Αλλά και μεγαλούπολη-παλίμψηστο διαδοχικών εποχών και αιώνων, διαχυμένων σε έναν αχανή ωκεανό από μπετόν και πολυκατοικίες, με ακαταμάχητα κοντράστ και εξόφθαλμες αντιθέσεις, στο κέντρο και τις συνοικίες της οποίας, ζουν και δρουν τα σχεδόν 4.000.000 των κατοίκων της.

Ένα πλήθος διαρκώς εν κινήσει, που από μακριά μοιάζει τόσο απρόσωπο και ομοιογενές, μα όσο το πλησιάζει ο φακός, τόσο καθαρότερα διακρίνονται τα άτομα, οι παρέες, οι ομάδες κι οι κοινότητες που γράφουν κεφάλαια στην ιστορίας της «ένδοξης πόλης».

Αυτό ακριβώς το ζουμ κάνει η κάμερα του ντοκιμαντέρ «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», αναδεικνύοντας το άγραφο στόρι της πρωτεύουσας και φωτίζοντας υποφωτισμένες πλευρές του ήδη γνωστού.
Άνδρες και γυναίκες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας και εμβληματικές προσωπικότητες, ανήσυχοι καλλιτέχνες και σκληρά εργαζόμενοι, νέοι και λιγότερο νέοι, «βέροι» αστοί και εσωτερικοί μετανάστες, ντόπιοι και πρόσφυγες, καταθέτουν στα πλάνα του τις ιστορίες τους, τις διαφορετικές ματιές τους, τα μικρότερα ή μεγαλύτερα επιτεύγματά τους και τα ιδιαίτερα σήματα επικοινωνίας τους στον κοινό αστικό χώρο.

Το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» είναι ένα τηλεοπτικό ταξίδι σε ρεύματα, τάσεις, κινήματα και ιδέες στα πεδία της μουσικής, του θεάτρου, του σινεμά, του Τύπου, του design, της αρχιτεκτονικής, της γαστρονομίας που γεννήθηκαν και συνεχίζουν να γεννιούνται στον αθηναϊκό χώρο.
«Καρποί» ιστορικών γεγονότων, τεχνολογικών εξελίξεων και κοινωνικών διεργασιών, μα και μοναδικά «αστικά προϊόντα» που «παράγει» το σμίξιμο των «πολλών ανθρώπων», κάποια θ’ αφήσουν ανεξίτηλο το ίχνος τους στη σκηνή της πόλης και μερικά θα διαμορφώσουν το «σήμερα» και το «αύριο» όχι μόνο των Αθηναίων, αλλά και της χώρας.

Μέσα από την περιπλάνησή του στις μεγάλες λεωφόρους και τα παράπλευρα δρομάκια, σε κτίρια-τοπόσημα και στις «πίσω αυλές», σε εμβληματικά στέκια και σε άσημες «τρύπες», αλλά κυρίως μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των ανθρώπων-πρωταγωνιστών το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» αποθησαυρίζει πρόσωπα, εικόνες, φωνές, ήχους, χρώματα, γεύσεις και μελωδίες ανασυνθέτοντας μέρη της μεγάλης εικόνας αυτού του εντυπωσιακού παλιού-σύγχρονου αθηναϊκού μωσαϊκού που θα μπορούσαν να διαφύγουν.

Με συνοδοιπόρους του ακόμη ιστορικούς, κριτικούς, κοινωνιολόγους, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφους, αναλυτές και με πολύτιμο αρχειακό υλικό το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» αναδεικνύει διαστάσεις της μητρόπολης που μας περιβάλλει αλλά συχνά προσπερνάμε και συμβάλλει στην επανερμηνεία του αστικού τοπίου ως στοιχείου μνήμης αλλά και ζώσας πραγματικότητας.

Στην πλατεία Βάθη, τα φαλάφελ είναι τραγανά κι αέρινα σαν του Καΐρου και της Βηρυτού.
Αχνιστές σούπες Pho, με noodles από ρυζάλευρο, γαρίδες και λεμονόχορτο, μετατρέπουν την Πραξιτέλους σε στενό της Σαϊγκόν.
Βουνά από ψητό ρύζι με αρνάκι, καρότα και σταφίδες στο τραπέζι της Καμπούλ, γωνία Αχαρνών και Χέυδεν.
Και ένα αρωματικό μείγμα φρεσκοκαβουρντισμένου καφέ και κάρδαμου φέρνει το αεράκι της Αντίς Αμπέμπα στην Κυψέλη.
Στην Αθήνα της δεκαετίας του 2020, μπορείς να γευτείς κυριολεκτικά τα πάντα σαν να είσαι παντού!

Κι όμως τα έθνικ εστιατόρια ήταν κάποτε ανύπαρκτα στο Κλεινόν μας Άστυ.
Χρειάστηκαν κάπου 20 με 25 χρόνια, η έλευση ενός αξιόλογου πλήθους μεταναστών και οι παγκοσμιοποιημένες γαστρονομικές τάσεις της αγοράς για να δημιουργηθεί η πλούσια σκηνή έθνικ εστιατορίων που απολαμβάνει κανείς σήμερα στην πρωτεύουσα.

Αλλά τι ακριβώς είναι έθνικ;
Χμ, ας τσιμπολογήσουμε ένα αυθεντικό ανατολίτικο κεμπάπ κι ας ανοίξουμε μια ορίτζιναλ τσέχικη μπίρα, όσο το κουβεντιάζουμε.

Στο επεισόδιο «Κουζίνες του κόσμου» το ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ κάνει το …γύρο του κόσμου σε 50 λεπτά, με διαβατήριο τη γεύση.
Κάθε μπουκιά και ένα ταξίδι σε χώρες μακρινές, λιγότερο ή περισσότερο μυστηριώδεις, με σημείο εκκίνησης την Αθήνα.
Κάθε πλάνο και μια έκρηξη γεύσεων και ανθρώπινων ιστοριών.
Ιδιοκτήτες, εργαζόμενοι και μάγειρες εστιατορίων και «στριτφουντάδικων» απ’ την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη εξιστορούν στην κάμερα πώς έφυγαν απ’ τις πατρίδες τους και πώς έφτασαν ως εδώ, φέρνοντας στις βαλίτσες τους την ιδιαίτερη κουλτούρα τους, τα έθιμα και τις παραδοσιακές συνταγές τους, στοιχεία με τα οποία πλουτίζουν τελικά το γαστρονομικό χάρτη της πόλης μας.

Σεφ και κοινωνικοί ανθρωπολόγοι, δημοσιογράφοι γεύσης και travel & food editors καταθέτουν τη γνώμη τους για το νέο γευστικό τοπίο του άστεως, σε ένα επεισόδιο… να γλείφεις και τα δάχτυλά σου, που αποκαλύπτει ακόμη και πώς κρατιούνται τα τσόπστικς με τον πιο σοφιστικέ τρόπο, δεξιότητα που αναμφίβολα θα χρειαστεί όταν «το αθηναϊκό downtown θα έχει γίνει το νέο Σόχο».
Σε 4-5 χρόνια δηλαδή.

Συνοδοιπόροι στην εξερεύνηση των κουζινών του κόσμου είναι με αλφαβητική σειρά οι:

Φώτης Βαλλάτος (Ταξιδιωτικός Δημοσιογράφος), Βασίλης Καλλίδης (Μάγειρας ), Αλέξανδρος Λαϊάκης (Manager εστιατορίου «Madame Phú Man Chú»), Νικολέτα Μακρυωνίτου (Δημοσιογράφος), Νικόλ Μαρίνου (Τεχνικός Μαγειρικής / Σεφ), Κατερίνα Μελισσινού (Κοινωνική Ανθρωπολόγος), Νίκος Σουγιουλτζής (Εστιατόριο «Bohemia»), Χριστίνα Τσαμουρά (Δημοσιογράφος), Ηλίας Φουντούλης (Food Editor), Elizabeth (Εστιατόριο «Lalibela»), Ibrahim Elabd (Εστιατόριο «Falafel Al Sharq»), Vu Dinh Hung (Σεφ - Ιδιοκτήτης εστιατορίου «Madame Phú Man Chú»), Murat Korkut (Ιδιοκτήτης εστιατορίου «Leylim Ley»), Luc Lejeune (Ιδιοκτήτης «Madame Phú Man Chú»), Meserat (Εστιατόριο «Lalibela»), Mushtaq Mohammad (Εργαζόμενος εστιατορίου «Kabul»), Sara (Εστιατόριο «Lalibela»), Shafiq Khan Mohammad (Εργαζόμενος εστιατορίου «Kabul»), Tsehay Taddase (Εστιατόριο «Lalibela»), Kamil Yildiz (Μάγειρας εστιατορίου «Leylim Ley»)