Σειρά εκπομπών για την ελληνική μουσική παράδοση.

Το «Αλάτι της Γης» μάς προσκαλεί για το Δεκαπενταύγουστο σ’ ένα δυναμικό νησιώτικο γλέντι, γιορτάζοντας το «Πάσχα του Καλοκαιριού» σ’ έναν από τους κρυμμένους παράδεισους των Κυκλάδων, στη Σίκινο!
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Οδυσσέας Ελύτης θεωρούσε ότι το νησί αυτό συμπυκνώνει τον «κόσμο τον μικρό, τον μέγα» του Αρχιπελάγους και ζήτησε να χτιστεί εδώ στη μνήμη του το εκκλησάκι της «Παναγίας της Παντοχαράς» που εποπτεύει τα ηλιοβασιλέματα του Αιγαίου!
Η εκπομπή περιηγείται στη Σίκινο, αναζητώντας τους ανθρώπους, τα τραγούδια, τους χορούς, τα μουσικά όργανα, τους ήχους, τα χρώματα, τις γεύσεις, τις ιδιαίτερες αισθήσεις και παραδόσεις του Δεκαπενταύγουστου.
Ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος της Σικίνου μάς ξεναγούν στο νησί, τον τελευταίο προορισμό στις Κυκλάδες που απέκτησε λιμάνι, μόλις το 1988, διατηρώντας ακόμη το ύφος και το ήθος μιας αιγαιοπελαγίτικης παράδοσης που αντιστέκεται στην τουριστική ισοπέδωση.
Οι ύμνοι της εκκλησίας σμίγουν με τους ύμνους των ανθρώπων, στο βιολί και στο τραγούδι του παπά-Θόδωρου Αρσενικού, του ιερέα του νησιού, που συνεχίζει την παράδοση του βιολάτορα παππού του αλλά και του μελισσοκόμου πατέρα του. Τον συναντάμε στο πανέμορφο μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσοπηγής όπου διδάσκει την τέχνη του βιολιού στα νέα παιδιά, ενώ στη συνέχεια, μαζί με το «τακίμι» του τον Πέτρο Φρονίστα στο λαγούτο, δίνουν το σύνθημα για την έναρξη του γιορταστικού χορού μπροστά στην εκκλησία της Παντάνασσας! Αυτοσχέδια δίστιχα, ο τοπικός σικινιώτικος μπάλος, η πολύ ιδιαίτερη πόλκα, αλλά και η «Ακρίδα» ένα σπάνιο τραγούδι αντίστασης κατά του Όθωνα και της Βαυαροκρατίας που ταξίδεψε ως τη Σίκινο κι έγινε … «εθνικός ύμνος» του νησιού!
Στην παρέα έρχεται να προστεθεί το εξαιρετικό συγκρότημα του κορυφαίου δεξιοτέχνη στο λαϊκό βιολί, του Νίκου Οικονομίδη, με την Κυριακή Σπανού στο τραγούδι, τον Παναγιώτη Βέργο στο σαντούρι και τον Αργύρη Ψαθά στο λαγούτο. Ενώ ο Νίκος Τσαντάνης και η Διονυσία Παππούλη φέρνουν στη συντροφιά τον αρχέγονο ήχο από την τσαμπούνα και το τουμπί, όργανα που δίνουν τον ξεχωριστό τόνο και παλμό στα αιγαιοπελαγίτικα πανηγύρια.
Το γλέντι απογειώνεται με μιαν επιλογή από αγαπημένα νησιώτικα τραγούδια, με ντόπιους και ξένους να σμίγουν στον κύκλο του χορού, με συνοδεία από τα υπέροχα φαγητά και γλυκά που ετοίμασαν οι γυναίκες του νησιού και το εξαιρετικό σικινιώτικο κρασί. Δεν είναι τυχαίο ότι στην αρχαιότητα η Σίκινος ονομαζόταν Οινόη, εξαιτίας του καλού κρασιού της για το οποίο μιλάει ο Γιώργος Μάναλης δημιουργός ενός πρότυπου αμπελώνα και οινοποιείου.