Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Ο Διονύσης Φωτόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους ενδυματολόγους και σκηνογράφους, διεθνούς ακτινοβολίας, αυτοβιογραφείται στο Μονόγραμμα.

Η ταινία του γυρίστηκε και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1986.

Ο σπουδαίος Έλληνας καλλιτέχνης συνεχίζει ακόμα και σήμερα να δημιουργεί και να αφήνει το αποτύπωμά του έντονο, στη σύγχρονη Ιστορία της Τέχνης.

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1943. Στα 15 του χρόνια, ύστερα από το θάνατο του πατέρα του, στον Εμφύλιο Πόλεμο, ήρθε στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα του και τον αδελφό του Βασίλη, επίσης σπουδαίο ενδυματολόγο και σκηνογράφο (που είχε βραβευθεί για την Κινηματογραφική μεταφορά του Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη). Ο Διονύσης Φωτόπουλος, αντίθετα με τον αδερφό του, έκανε μεγαλύτερο έργο για το θέατρο.

Η αυτοβιογραφική του ταινία θα προβληθεί σε δυο ενότητες. Στο πρώτο μέρος, μιλά για τα χρόνια της παιδικής του ηλικίας:

«…η Καλαμάτα τότε ήταν μια πάρα πολύ γοητευτική πόλις με τα όμορφα νεοκλασικά της, τα αμάξια, τα τραμ, τα φιλόπτωχα ταμεία, τις φιλαρμονικές της και ζούσαμε σαν παιδιά, όλη τη γοητεία που προσέφερε αυτή η πόλις…. Οι μνήμες από την πόλη ήταν έντονες και νομίζω ότι σημάδεψαν πάρα πολύ την μετέπειτα αισθητική μου…»

Μιλά επίσης για το ελεύθερο θέατρο και μας ξεναγεί στο εργαστήριο που υλοποιεί το σκηνογραφικό του έργο.

Σπούδασε ζωγραφική, ψηφιδωτό, γλυπτική και σκηνογραφία στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με τους Γιάννη Τσαρούχη, Γιώργο Μαυροΐδη, Ελένη Βοΐλα, Βασίλη Φωτόπουλο και Θανάση Απάρτη το 1967. Ακολούθως, στο Λονδίνο, σπούδασε σκηνογραφία. Συνδέθηκε στενά με τους Γιάννη Μόραλη, Νίκο Εγγονόπουλο, Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Έλλη Λαμπέτη, Μελίνα Μερκούρη και Οδυσσέα Ελύτη.

Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τη σχέση του και τη σκηνογραφική του δουλειά με τον Κάρολο Κουν (υπήρξε για πολλά χρόνια μόνιμος συνεργάτης του), το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ. Μιλά επίσης για τις μοναδικές, εξαιρετικής τέχνης μάσκες που δημιουργεί και εξηγεί την αισθητική του θέση.

Σκηνογράφησε όλα τα είδη θεάτρου, εφαρμόζοντας σύγχρονες τάσεις και καινούργια υλικά, και ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την αναβίωση του αρχαίου δράματος. Σκηνογράφησε τουλάχιστον 400 θεατρικές παραγωγές και 45 κινηματογραφικές ταινίες. Εργάστηκε για τα ελληνικά κρατικά θέατρα, το Φεστιβάλ Επιδαύρου, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Θέατρο Τέχνης και μικρούς, πρωτοποριακούς θιάσους.

Από το 1990 συνεργάστηκε με διεθνείς θεατρικούς δημιουργούς και θεσμούς, όπως οι Πέτερ Στάιν, Πήτερ Χολ, θίασος La Mama, Λούκα Ρονκόνι, Αντρέι Σέρμπαν. Στον κινηματογράφο συνεργάστηκε με τους Νίκο Παναγιωτόπουλο, Μιχάλη Κακογιάννη, Ζυλ Ντασέν, Παντελή Βούλγαρη, Νίκο Κούνδουρο.

Το Μονόγραμμα του Διονύση Φωτόπουλου, γυρίστηκε σε όλους τους χώρους που δούλεψε και δημιούργησε (Επίδαυρος, Εθνικό, Θέατρο Τέχνης καθώς και στα εργαστήρια, βεστιάρια κ.α)