«Κι όμως είμαι ακόμα εδώ» είναι ο τίτλος της ρομαντικής κωμωδίας, σε σενάριο Κωνσταντίνας Γιαχαλή-Παναγιώτη Μαντζιαφού, και σκηνοθεσία Σπύρου Ρασιδάκη, με πρωταγωνιστές τους Κατερίνα Γερονικολού και Γιάννη Τσιμιτσέλη.

Η ιστορία…
Η Κατερίνα (Kατερίνα Γερονικολού) μεγάλωσε με την ιδέα ότι θα πεθάνει νέα από μια σπάνια αρρώστια, ακριβώς όπως η μητέρα της. Αυτή η ιδέα την έκανε υποχόνδρια, φοβική με τη ζωή και εμμονική με τον θάνατο.
Τώρα, στα 33 της, μαθαίνει από τον Αλέξανδρο (Γιάννη Τσιμιτσέλη), διακεκριμένο νευρολόγο, ότι έχει μόνο έξι μήνες ζωής και ο φόβος της επιβεβαιώνεται. Όμως, αντί να καταρρεύσει, απελευθερώνεται. Αυτό για το οποίο προετοιμαζόταν μια ζωή είναι ξαφνικά μπροστά της και σκοπεύει να το αντιμετωπίσει, όχι απλά γενναία, αλλά και με απαράμιλλη ελαφρότητα.
Η Κατερίνα, που μια ζωή φοβόταν τον θάνατο, τώρα ξεπερνάει μεμιάς τις αναστολές και τους αυτοπεριορισμούς της και αρχίζει, επιτέλους, να απολαμβάνει τη ζωή. Φτιάχνει μια λίστα με όλες τις πιθανές και απίθανες εμπειρίες που θέλει να ζήσει πριν πεθάνει και μία-μία τις πραγματοποιεί…

Ξεχύνεται στη ζωή σαν ορμητικό ποτάμι που παρασέρνει τους πάντες γύρω της: από την οικογένειά της και την κολλητή της Κέλλυ (Ελπίδα Νικολάου) μέχρι τον άπιστο σύντροφό της Δημήτρη (Σταύρο Σβήγκο) και τον γοητευτικό γιατρό Αλέξανδρο, αυτόν που έκανε, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, λάθος διάγνωση και πλέον προσπαθεί να μαζέψει όπως μπορεί τα ασυμμάζευτα.
Μια τρελή πορεία ξεκινάει με σπασμένα τα φρένα και προορισμό τη χαρά της ζωής και τον απόλυτο έρωτα. Θα τα καταφέρει;

Η συνέχεια επί της οθόνης!

Η Κατερίνα θυμώνει πολύ με τον Αλέξανδρο και φεύγει χωρίς να τον αφήσει να της εξηγήσει. Ο Αλέξανδρος ζητάει από την Κέλλυ να μεσολαβήσει για να τα βρουν με την Κατερίνα και έτσι αναγκαστικά της λέει την αλήθεια για την κατάσταση της υγείας της. Η Κατερίνα διώχνει απ’ το σπίτι τον Δημήτρη και την Λουκία και πηγαίνει στο Κέντρο Υγείας για να μάθει με ποια ασθενή έγινε το λάθος στους φακέλους. Το βράδυ η Κέλλυ, η Ροζαλία και ο Βλάσσης της κάνουν πάρτι έκπληξη στο σπίτι αλλά η Κατερίνα έρχεται αντιμέτωπη με μια επώδυνη συνειδητοποίηση: Όλη της την ζωή περίμενε πως θα πεθάνει κι όλα τα είχε σχεδιάσει γύρω απ’ αυτό και τώρα δεν ξέρει πώς να ζήσει. Το επόμενο πρωί τα παιδιά βρίσκουν το δωμάτιό της αδειανό κι ένα γράμμα που τους λέει ότι έφυγε και να μην την ψάξουν.