Το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» συνεχίζει και στον 3ο κύκλο του το μαγικό ταξίδι του στον αθηναϊκό χώρο και χρόνο, μέσα από την ΕΡΤ2, κρατώντας ουσιαστική ψυχαγωγική συντροφιά στους τηλεοπτικούς φίλους και τις φίλες του.

Στα δέκα ολόφρεσκα επεισόδια που ξεκινούν την προβολή τους από τα τέλη Μαρτίου 2022, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τη σκοτεινή Μεσαιωνική Αθήνα (πόλη των Σαρακηνών πειρατών, των Ενετών και των Φράγκων), να θυμηθεί τη γέννηση της εμπορικής Αθήνας μέσα από τη διαφήμιση σε μια ιστορική διαδρομή γεμάτη μνήμες, να συνειδητοποιήσει τη βαθιά και ιδιαίτερη σχέση της πρωτεύουσας με το κρασί και τον αττικό αμπελώνα από την εποχή των κρασοπουλειών της ως τα wine bars του σήμερα, να μάθει για την υδάτινη πλευρά της πόλης, για τα νερά και τα ποτάμια της, να βιώσει το κλεινόν μας άστυ μέσα από τους αγώνες και τις εμπειρίες των γυναικών, να περιπλανηθεί σε αθηναϊκούς δρόμους και δρομάκια ανακαλύπτοντας πού οφείλουν το όνομά τους, να βολτάρει με τα ιππήλατα τραμ της δεκαετίας του 1890, αλλά και τα σύγχρονα υπόγεια βαγόνια του μετρό, να δει την Αθήνα με τα μάτια του τουρίστα και να ξεφαντώσει μέσα στις μαγικές της νύχτες.

Κατά τον τρόπο που ήδη ξέρουν και αγαπούν οι φίλοι και φίλες της σειράς, ιστορικοί, κριτικοί, κοινωνιολόγοι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι, αναλυτές σχολιάζουν, ερμηνεύουν ή προσεγγίζουν υπό το πρίσμα των ειδικών τους γνώσεων τα θέματα που αναδεικνύει ο 3ος κύκλος, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην κατανόηση, τη διατήρηση της μνήμης και το στοχασμό πάνω στο πολυδιάστατο φαινόμενο που λέγεται «Αθήνα».

Πανεπιστημίου ή Ελευθερίου Βενιζέλου; Πατησίων ή 28ης Οκτωβρίου; Πειραιώς ή Παναγή Τσαλδάρη; Ποιες οδοί «αρνήθηκαν» να μετονομαστούν και ποιες δεν άλλαξαν ποτέ τους όνομα από την εποχή του Όθωνα, ίσως και πιο παλιά; Γιατί τα οδωνύμια των Εξαρχείων κυριαρχούνται από ήρωες της Επανάστασης, ενώ της Κυψέλης από νησιά; Ποια πλατεία ονομαζόταν πλατεία Αγάμων και πού βρίσκονταν τα Παντρεμενάδικα; Και, εντέλει, ποιος βαφτίζει και «ξεβαφτίζει» τους δρόμους και τις συνοικίες της πόλης μας;

Στο επεισόδιο του Κλεινόν Άστυ – Ιστορίες της πόλης «Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία» φωτίζονται οι απίθανες ιστορίες που πολλές φορές βρίσκονται πίσω από τις ονομασίες των οδών, των γειτονιών και των πλατειών της Αθήνας. Ταυτόχρονα προσεγγίζεται η ονοματοθεσία ως διαδικασία που ξεκινά από την ανάγκη μας να ορίσουμε το χώρο και εξελίσσεται σε καθρέφτη της εθνικής ταυτότητας και των επίσημων τουλάχιστον αναγνώσεων της κοινωνικής και πολιτικής μας ιστορίας.

Πώς περάσαμε από τις ανώνυμες οδούς και τους τόπους που όριζαν οι ναοί, τα σπίτια, οι κρήνες και τα παζάρια σε ονόματα που αντλούν την καταγωγή τους από την ελληνική μυθολογία, την αρχαιότητα, τις δυναστείες, τους ήρωες του ‘21, την τέχνη, την πολιτική, ακόμη και τη διπλωματία; Πόσο επηρέασε τα οδωνύμια της πρωτεύουσας του νεόκοπου ελληνικού κράτους η ανάγκη συγκρότησης εθνικής ιστορίας και ταυτότητας και η διάθεση να τιμηθεί «ο μακραίωνος βίος του έθνους»;

Είναι βέβαιο πως η αστική τοπωνυμία, πέραν της χρηστικής της λειτουργίας στην καθημερινή ζωή, κουβαλά ταυτόχρονα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτισμικά χαρακτηριστικά του τόπου που τη φέρει και σε ένα βαθμό «κατασκευάζει» τη δημόσια μνήμη. Το πόση όμως σημασία δίνει τελικά ο σημερινός διαβάτης -σκυφτός και βιαστικός- στο όνομα του δρόμου που μόλις διέσχισε και αν μαθαίνει στο τέλος της ημέρας κάτι απ’ αυτό, είναι ένα ακόμη ερώτημα που γίνεται αφορμή για σκέψη.

Για το «δρόμο που είχε τη δική του ιστορία» μιλούν με αλφαβητική σειρά οι:
Δανιήλ Μαρία (Δρ. Αρχιτέκτων - Προϊσταμένη Δ/σης Δόμησης Δ. Αθηναίων), Καραμανωλάκης Βαγγέλης (Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας ΕΚΠΑ), Καρδαμίτση - Αδάμη Μάρω (Αρχιτέκτων), Καφετζάκη Τόνια (Ιστορικός – Εκπαιδευτικός), Κουλούρη Χριστίνα (Ιστορικός - Πρύτανις Παντείου Πανεπιστημίου), Κουργιαντάκης Βασίλης (Ιστορικός – Εκπαιδευτικός), Μανταίος Πέτρος (Δημοσιογράφος), Παπακονδύλης Γιάννης (Υποψήφιος Διδάκτωρ Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας ΕΚΠΑ), Σαραντάκος Νικόλαος (Συγγραφέας), Σκιαδάς Λευτέρης (Δημοσιογράφος – Συγγραφέας)