Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Ιδιαίτερα σημαντική παρουσία στα μουσικά δρώμενα της χώρας μας έχει η Μαρίζα Κωχ, καταξιωμένη τραγουδίστρια, συνθέτης και στιχουργός. Υπηρετεί με συνέπεια και συνείδηση ευθύνης την ελληνική παραδοσιακή μουσική κι όχι μόνο, με καθοριστικό και πολυσήμαντο έργο.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά έζησε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της στη Σαντορίνη, όπου είχε τα πρώτα μουσικά ακούσματα και έμαθε να ψέλνει. Οι μνήμες από τη Σαντορίνη -όπως λέει η ίδια- την καθόρισαν και είναι αυτές που την οδηγούν σε όλη της τη ζωή.

Στην αυτοβιογραφική της ταινία η Μαρίζα Κωχ αναφέρει το γάμο της, το πως ξαναγύρισε στην Αθήνα 16 χρονών, το σπίτι στα Αναφιώτικα, τις δυσκολίες τότε της ζωής, τις σπουδές στο Ελληνικό Ωδείο, την εργασία της σε βιβλιοδετείο.

Μιλά για την καλλιτεχνική της πορεία, την πρώτη της παρουσία στο πάλκο σε μπουάτ, για τη βραδιά της δικτατορίας, τις πρώτες συναυλίες διαμαρτυρίας στο εξωτερικό και τις μετέπειτα συνεργασίες της με τον Νίκο Χουλιάρα, τον Μάνο Λοΐζο και φυσικά με τον Διονύση Σαββόπουλο στο «Ροντέο», αργότερα με τον Νίκο Ξυλούρη και ύστερα με τον Γιάννη Γλέζο.

Πρώτος δίσκος με τεράστια απήχηση ο «Αραμπάς», που έγινε ο πρώτος χρυσός δίσκος που δόθηκε στην Ελλάδα.

Ο Μάνος Χατζιδάκις τής πρότεινε να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της Eurovision το 1976, με ένα δικό της τραγούδι διαμαρτυρίας για την Κύπρο και ήταν το «Παναγιά μου - Παναγιά μου». Το 1980 είναι η πρώτη τραγουδίστρια της Δύσης που εμφανίζεται στην Κίνα με τεράστια αποδοχή. Έχει βραβευτεί από Πανεπιστημιακά Ιδρύματα του εξωτερικού και δεκάδες φορείς.

Οι μελωδίες της είναι συνυφασμένες με τους ποιητές, τον Βάρναλη, τον Καββαδία, τον Γιώργο Σαραντάρη, την Σαπφώ κ.ά.

Έχει τραγουδήσει η Μαρίζα Κωχ σε συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο, λέει πως έχει κάνει τρεις φορές το γύρο του κόσμου και η συνθετική - στιχουργική της δημιουργία με το σπάνιο προσωπικό της ηχόχρωμα, έχει αποτυπωθεί σε πάνω από 23 προσωπικούς μεγάλους δίσκους, σε συμμετοχή σε δίσκους άλλων, σε παιδικές μουσικοθεατρικές παραστάσεις και σε βιβλία με συνημμένους δίσκους ακτίνας, όπως το «Με τη Μαρίζα τραγουδώ, Ελληνικά μαθαίνω» και «Το πάπλωμα με τα χρυσά κουδούνια».

Το έργο της και την προσφορά της στη νέα γενιά συνεχίζει και τώρα με το «Εργαστήρι Βιωματικής Μουσικής, Κίνησης και Λόγου της Μαρίζας Κωχ», για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, με κύριο χαρακτηριστικό στοιχείο την παραδοσιακή μουσική έκφραση.