Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Αναλλοίωτο, απλό και πολυτελές, κοσμικό και συγχρόνως απόκοσμο. Τέτοιο νησί είναι η Σχοινούσα. Σαν μάνα γη σε αγκαλιάζει, σαν άσπρο φως μένει η ανάμνησή της μέσα σου, μέχρι να ξανάρθεις. Μια βόλτα με σκάφος, ένα πρωινό ή ένα αυθόρμητο γλέντι με μουσική και τραγούδι στο Καφέ της Χαράς, φθάνει για να γίνεις δικός τους. Να γίνεις ο φίλος του Μανώλη, της Μαρίας, της κ. Μαργαρίτας, του Νικήτα, του Ηλία και όλων όσων συναντήσαμε εδώ και μας είπαν για μια Ζωή αλλιώς. Με τον Νικήτα βρεθήκαμε στην παραλία Λιβάδι και μάθαμε για τη δική του ζωή και πώς η Σχοινούσα έπαψε να είναι το νησί του παππού που επισκεπτόταν τα καλοκαίρια μόνο. Η ιστορία του κ. Ηλία που αναγκάστηκε να αποχωριστεί τους γονείς του μικρό παιδί, μας συγκίνησε όλους. Και κυρίως τον ίδιο, που αν έχουν περάσει τόσα χρόνια, δυσκολεύεται ακόμη να την διηγηθεί.

Με τη Μαρία και τον Μανώλη γνωρίσαμε τη δύναμη του έρωτα. Συναντήσαμε ένα όμορφο ζευγάρι που ερωτεύτηκε την καλοσύνη και την καθαρή ματιά στον άλλον. Αλλά κι ένα ζευγάρι που ο έρωτάς τους ξεκινάει από τον κοινό τους έρωτα για τη Σχοινούσα. Με το σκάφος του Μανώλη κάναμε την ωραιότερη βόλτα, στα ωραιότερα νερά και με την καλύτερη παρέα. Με μουσική, με γέλια και με βουτιές. Στην παρέα μας και η Ελένη. Καθηγήτρια Αγγλικών σε φροντιστήριο στην Αθήνα μέχρι πέρσι, είπε γειά στην πρωτεύουσα και μετακόμισε εδώ. Με τον Μανώλη που είναι γεωργός, κτηνοτρόφος, αλλά και πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου νέων, μιλήσαμε για τις επιλογές που έχουν τα νέα παιδιά, όπως ο Ορέστης, στο νησί, αλλά και για την ανάγκη να βρεθούν περισσότερες ασχολίες και κίνητρα για τις νέες κοπέλες. Η σταρ του νησιού όμως, είναι η τρυφερή κυρία Μαργαρίτα, η πολυφωτογραφημένη γιαγιά των μικρών Κυκλάδων. Κάθεται όλη μέρα στο πεζούλι έξω από το σπιτάκι της και με ένα ζεστό χαμόγελο σε χαιρετάει και σου λέει δυο γλυκιές κουβέντες. Στο νησί συναντήσαμε κι ένα μόνιμο τουρίστα. Ο γνωστός τραγουδοποιός Θοδωρής Κοτονιάς έχει μόνιμα στην καρδιά του τη Σχοινούσα. Έρχεται κάθε καλοκαίρι στο νησί και μένει τουλάχιστον δύο μήνες. Φέτος ίσως και να μας περίμενε χωρίς να το ξέρει! Για να μας χαρίσει λίγη από την όμορφη μουσική του και να μοιραστεί μαζί μας την αγάπη του γι' αυτό το μικρό νησί με τις 17 παραλίες και τους όμορφους ανθρώπους. Που χωρίς αυτούς, οι τόποι δεν έχουν καμία ταυτότητα και κανένα ενδιαφέρον.