Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Αυτή τη φορά το ταξίδι μας μάς έφερε στα χωριά του Καρπενησίου, χτισμένα στις πλαγιές περήφανων βουνών μέσα στο πράσινο, για να συναντήσουμε ανθρώπους τολμηρούς και καθαρούς. Ανθρώπους που μας δίδαξαν με τον τρόπο ζωής τους ότι δεν υπάρχουν δύσκολες ερωτήσεις στη ζωή, αλλά δύσκολες απαντήσεις. Και οι απαντήσεις αυτές γίνονται πιο δύσκολες όταν μιλάμε για το νόημα της ζωής. Απαντήσεις ζωής που χρειάζεται να χαμηλώσεις την ένταση από τα παράσιτα που κάνει ο εξωτερικός θόρυβος ώστε να αφουγκραστείς τα θέλω σου και να τα ακολουθήσεις. Με τόλμη και αποφασιστικότητα. Αυτούς τους ανθρώπους συναντήσαμε στα χωριά του Καρπενησίου, ανθρώπους που έχουν ακούσει την αλήθειά τους και την ακολούθησαν.

Ο Κώστας και ο Ηλίας είναι μία παρέα, μία οικογένεια, που θεωρούν ότι η ουσία της ζωής κρύβεται στο να μπορούν να προσφέρουν χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Χαρά που πηγάζει από την εν γένει ανάγκη του ανθρώπου για επαφή με τη φύση και με τα ζώα. Μετά την εμπειρία τους στην πολύβουη Αθήνα, αποφάσισαν ότι το νόημα μιας καλής ζωής κρύβεται στον ελεύθερο χρόνο. Στο χρόνο που περνάς με τον εαυτό σου, με τους ανθρώπους και με τη φύση. Και με τις δραστηριότητές τους προσπαθούν καθημερινά να το θυμίζουν σε όλους μας όταν τους συναντάμε. Να μας θυμίζουν πόσο ωραίο -και λυτρωτικό- είναι να αισθανόμαστε πάντα παιδιά!

Πάντα παιδί στην ψυχή, ακόμα και αν πλέον είναι 91 ετών, είναι ο κύριος Αριστείδης. Ο μπαμπάς του Κώστα λοιπόν μάς έβαλε τα γυαλιά με την ενέργειά του, την παιδικότητά του, την κορμοστασιά του και την προσέγγισή του στα καλά και στα πιο άσχημα της ζωής. Η ανεξάντλητη όρεξή του για τη ζωή μάς διδάσκει το μεγαλύτερο μάθημα… να έχεις όρεξη για ζωή και το σώμα και το μυαλό θα ακολουθεί!

Την τόλμη και την αποφασιστικότητα για το κάθε τι «νέο» που προκύπτει στη ζωή, είδαμε και στην Αγγελική. Η ίδια και η οικογένειά της, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως θα τα ήθελαν στο Καρπενήσι, αποφάσισαν να αδράξουν μία ευκαιρία, να δουλέψουν πολύ και με όρεξη στον πρωτογενή τομέα και να εντάξουν το χωριό Γαύρος στο χάρτη με την παραγωγή πέστροφας. Η Αγγελική μάς θύμισε πως, πάντα, όταν πέφτεις πρέπει να μάθεις να σηκώνεσαι. Και όταν σχεδιάζεις, γιατί πρέπει να σχεδιάζεις πράγματα για τη ζωή σου, εάν δεν σου βγαίνουν, πρέπει να το ξανακάνεις από την αρχή. Να μην το παρατάς!

Η Ιωάννα και ο Αλέξανδρος μας συνεπήραν με την εσωτερική ηρεμία και τη γαλήνη που τους διακρίνει. Ήξεραν από την πρώτη στιγμή ότι είναι ο ένας για τον άλλο και ότι το μέρος τους ήταν το Μεγάλο Χωριό. Και φυσικά ότι αυτό με το οποίο ήθελαν να ασχοληθούν ήταν η αγάπη τους για το περίφημο καφενείο της κυρά-Παρασκευής με το καλύτερο γαλακτομπούρεκο.

Η Πόλη, ο Αλέξανδρος και η κόρη τους Άρια ίσως είναι ο ορισμός της τόλμης και της αποφασιστικότητας, όταν η αλήθεια σού μιλάει! Τους συναντήσαμε στο Παλιό Μικρό Χωριό, ένα μέρος με ελάχιστους κατοίκους, όπου αποφάσισαν να πάνε να ζήσουν μόνιμα αφήνοντας τη βουή της Αθήνας. Αντικρίζοντας αυτό που έχουν δημιουργήσει σε έναν τόπο που δεν μένει πια σχεδόν κανείς, δεν μπορείς να το πιστέψεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν το σθένος να φτιάξουν ένα μαγαζί που δεν το βρίσκεις ούτε σε μητροπόλεις του κόσμου. Κι αναρωτιέσαι… είναι το σθένος ή η αγάπη τελικά που κάνει κάτι στη μέση του πουθενά προορισμό για ταξιδιώτες από όλη την Ελλάδα!

Αφήνοντας πίσω μας τα χωριά του Καρπενησίου συνειδητοποιήσαμε τελικά ότι κάπως έτσι είναι η ζωή όλων μας! Θέλει υπομονή και δύναμη. Θέλει τόλμη και αποφασιστικότητα. Και αγάπη, για το μέρος που ζεις, τη δουλειά που κάνεις, τους ανθρώπους που έχεις επιλέξει να είσαι μαζί. Με πίστη στην αλήθεια μας και τις επιλογές μας, βρίσκουμε την εσωτερική μας ισορροπία, γαλήνη και χαρά για μια ζωής αλλιώς!