Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Από τα ταξίδια μας στη θάλασσα ήρθε η ώρα να ξαποστάσουμε για λίγο στη στεριά και την όμορφη Μάνη. Ένα τοπίο που αποτελείται από πέτρα και ελιά, και ανθρώπους περήφανους και αδούλωτους. Αυτή είναι η Μάνη, αυτοί είναι οι άνθρωποί της.

Συναντήσαμε πολλούς ξεχωριστούς ανθρώπους και γι’ αυτό η επίσκεψή μας έχει μοιραστεί σε δύο αφιερώματα. Στο πρώτο αφιέρωμα, βρεθήκαμε σε πολλούς διαφορετικούς τόπους και γνωρίσαμε πολλές από τις όμορφες πλευρές του «λακωνίζειν».

Ο Γιώργος μας υποδέχτηκε στο βιβλιοπωλείο του στην Αερόπολη και μας μίλησε για τα ιδιαίτερα παιδικά του χρόνια, την ευθύτητα και τη λιτότητα των Μανιατών αλλά και για την αδούλωτη φύση των ανθρώπων. Στη συνέχεια ο Νίκος ο μελισσοκόμος, από τον Τσόπακα, με γενναιοδωρία μας μύησε στην παραδοσιακή διαδικασία καπνίσματος του σύγκλινου Μάνης, η οποία έχει αρχίσει να εκλείπει και μας προσέφερε το καλύτερο τοπικό μέλι ενόσω συζητήσαμε ιστορίες από τη ζωή του.

Η Καίτη από την Κρήτη μας μας εξιστόρησε πως παντρεύτηκε έναν απόγονο μίας τολμηρής και ιστορικής οικογένειας και μας ξενάγησε στον ιστορικό Πύργο Αραπάκη στη Χαριά. Μοιράστηκε μαζί μας τον έρωτά της για τα παλαιά κτίσματα, τη λιτή και αυστηρή αρχιτεκτονική της Μάνης και όλα όσα αυτή υποδηλώνει για τη Μανιάτικη ψυχοσύνθεση. Ενώ ο Αντώνης, ο ζωγράφος στο Πόρτο Κάγιο μας μιλάει για τη Μανιάτισσα γυναίκα, την Μανιάτισσα μάνα και τον καταλυτικό της ρόλο στη κοινωνία.

Τέλος, γνωρίσαμε την κυρία Σταυρούλα η οποία γνωρίζει την τέχνη του μοιρολογιού, το οποίο αποτελεί φόρο τιμής στο παρελθόν και αποχαιρετισμό αγάπης σε αυτούς που φεύγουν.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι της Μάνης. Αυθεντικοί και περήφανοι, γεμάτοι ιστορία και ευαισθησίες, πίσω και μπροστά από τους πύργους, τις ελιές, υπό το φως του ήλιου, όσων έχουν συμβεί στο ίδιο σκηνικό χιλιάδες χρόνια πριν, κουβαλώντας ένα σχεδόν αόρατο φορτίο που μόνο όταν τους ακούς το αντιλαμβάνεσαι.