Είναι αφιερωμένη σε αυτή την ανώτερη ένωση της μουσικής στο τραγούδι και τις ελληνικές ρίζες του μουσικού νοήματος που βρίσκονται μέσα σε αυτό. Τα έργα που περιλαμβάνει η συναυλία είναι:

1. ΦΡΑΝΤΣ ΣΟΥΜΠΕΡΤ "ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΞΕΡΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ " (1824) ["ΤROCKNE BLUMEN"] AΠΟ
ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ Η “ΩΡΑΙΑ ΜΥΛΩΝΟΥ” σε ποίηση του μεγάλου ελληνιστή λογοτέχνη και ποιητή Βίλχελμ Μύλερ. Παράλληλα προβάλλονται αποσπάσματα από επιλεγμένους στίχους του Μύλερ από ποιήματά του αφιερωμένα στην Ελλάδα. Το έργο ήταν μια παραγγελία του φλαουτίστα Ferdinand Pogner προς τον Franz Schubert το 1824 όταν τον άκουσε ζωντανά να ερμηνεύει ο ίδιος αυτό τον κύκλο τραγουδιών στη Βιέννη.

2. ΜΠΕΛΑ ΜΠΑΡΤΟΚ σε διασκευή ΠΩΛ ΑΡΜΑ -ΟΥΓΓΡΙΚΗ ΣΟΥΪΤΑ ΤΩΝ ΑΓΡΩΝ (1914-1918) για Φλάουτο και Πιάνο Το 1952 στο Παρίσι ο Πωλ Αρμά μαθητής του Μπέλα Μπάρτοκ διασκεύασε για φλάουτο και πιάνο 9 από τα 15 ουγγρικά αγροτικά τραγούδια για πιάνο του συνθέτη ενώ το 1964 προσάρμοσε αυτή τη διασκευή σε μια εκδοχή για φλάουτο και ορχήστρα δωματίου. Σε αυτή την ερμηνεία αναδεικνύεται ο μελωδικός πλούτος των αγροτικών ουγγρικών τραγουδιών αλλά και η ανασυνθετική δεινότητα του Μπέλα Μπάρτοκ και του μαθητή του που αναστοχάζονται μια
νέα σημασία της αγροτικής ζωής και έμπνευσης.

3. ΟΛΙΒΙΕ ΜΕΣΙΕΝ ΠΕΝΤΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΟΛΦΕΖ ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (1934) ΓΙΑ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΠΙΑΝΟ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΓΙΑ ΦΛΑΟΥΤΟ ΚΑΙ ΠΙΑΝΟ. Το έργο γράφτηκε για τις ανάγκες εμβάθυνσης του μαθητή σε μελωδικούς κόσμους που προσεγγίζουν απομακρυσμένες τονικότητες και τον εξοικειώνουν με εξωτικές αρμονίες αλλά και απαιτητικούς ρυθμικούς συνδυασμούς. Φωταγωγεί τη μεγάλη παιδαγωγική διάσταση και αποστολή του Ολιβιέ Μεσιέν σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή για την Ευρώπη.

4.ΦΡΑΝΣΙΣ ΠΟΥΛΕΝΚ ΣΟΝΑΤΑ FP 164 ΓΙΑ ΦΛΑΟΥΤΟ ΚΑΙ ΠΙΑΝΟ (1957) έργο γραμμένο σε τρία μέρη α) Allegretto malinconico σε ελεγειακό ενεργητικό ύφος β) Cantilena: Assez lent (αρκετά αργό) με συνειρμικές συνδέσεις από την όπερά του “Οι Διάλογοι των Καρμηλιτισσών” που εδώ αποτυπώνεται μέσα από μια ατέρμονη μελωδία μιας ανοιχτής φόρμας. και γ) Presto giocoso όπου μέσα σε μια διαφορετική ατμόσφαιρα αναπλάθεται το αρχικό μελαγχολικό θέμα της σονάτας προβάλλοντας μια αναστοχαστική αναμνησιακή κατάσταση που κυριαρχείται από χαλάρωση και τρυφερότητα. Η παγκόσμια πρεμιέρα είχε πραγμaτοποιηθεί με τον Jean Pierre Rampal στο φλάουτο και τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο στο Φεστιβάλ του Στρασβούργου το 1957 στη μνήμη της Elizabeth Sprague Coolidge.