Ακολουθούμε ανθρώπους που έχουν ξεχωρίσει στις προσωπικές τους διαδρομές, σταματάμε στους σταθμούς της ζωής τους και μοιραζόμαστε μαζί τους εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα.
Πρόσωπα που θέλουμε να γνωρίσουμε, που θαυμάζουμε, που αγαπάμε, αφήνουν το δικό τους αποτύπωμα σε ένα χώρο όπου τα σχέδια, τα χρώματα και οι υφές στους καμβάδες θυμίζουν εικόνες της καθημερινής ζωής.
Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος όταν μοιραζόμαστε, νοιαζόμαστε, αγωνιζόμαστε. Όταν δεν περπατάμε μοναχοί στις γειτονιές του κόσμου.
Προσωπικές ιστορίες με την υπογραφή των ανθρώπων που τις έζησαν.

Ένας από τους πιο γοητευτικούς και αγαπητούς ηθοποιούς, με δεκάδες ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και συμμετοχές σε επιτυχημένα τηλεοπτικά σήριαλ στο ενεργητικό του, ο τελευταίος ζεν πρεμιέ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, Νίκος Γαλανός, ανοίγει τα χαρτιά της ζωής του και μιλά για τους ανθρώπους που σημάδεψαν την ψυχή και τη ζωή του. Θυμάται τις πιο σημαντικές σκηνές που έχει ζήσει και με αφοπλιστική ειλικρίνεια παραδέχεται τις αδυναμίες του.

Για τις πνευματικές αναζητήσεις, τον βουδισμό που γνώρισε στις αρχές του ’70, τη σχέση του με την ταχύτητα και τον λόγο που σταμάτησε να παίζει χαρτιά: «Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι χρωστούσα λεφτά και θα έπρεπε να πουλήσω το αυτοκίνητό μου για να τα δώσω. Και μία φορά, στην απογευματινή παράσταση

ξαφνικά με πήρε ο ύπνος και παραλίγο να πέσω κάτω έτσι όπως ήμουν όρθιος. Και είπα, “σοβαρέψου τώρα, δεν μπορεί να συνεχίσεις έτσι” και το έκοψα. Παράλληλα, εκτός από το θέατρο και τον κινηματογράφο, μου άρεσαν αναζητήσεις πιο πνευματικές. Πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο σάρκα. Είμαστε και κάτι άλλο».

Για τη σχέση του με τα χρήματα: «Δεν ήμουν ούτε υπέρ της αποταμίευσης, ούτε ήθελα να τοποθετήσω τα χρήματα κάπου. Ήθελα να περνάω καλά και τα ξόδευα όλα».

Για τις σχέσεις του με τις γυναίκες: «Στις σχέσεις που έκανα ήξερα ότι θα τελειώσουν κάποια στιγμή, ότι πάντα υπήρχε ημερομηνία λήξης».

Για την οικογένειά του: «Έχω παρατηρήσει ότι σε κάποια θέματα γίνομαι ευσυγκίνητος ακούγοντας μια λέξη, βλέποντας μια εικόνα. Ό,τι έχει σχέση με “μάνα”, με “πατέρα”, με κάνει να συγκινούμαι. Ακόμα και φίλοι μου με ρωτούν: “πάλι θα κλάψεις;”. Έχω κάποιες ευαισθησίες που ξέρω ότι μου έχουν μείνει από την παιδική μου ηλικία».

Για την Τζένη Καρέζη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τις δυο γυναίκες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του και έφυγαν πολύ νωρίς: «Έχουν περάσει τόσα χρόνια, αλλά είναι μία ζωή. Και είναι μία πέτρα, ένας βράχος, ένας δρόμος μέσα στη ζωή μου. Είναι όπως όταν κάποιος χάνει έναν δικό του άνθρωπο, άλλος χτυπιέται, εκδηλώνεται, κλαίει, φωνάζει, ουρλιάζει, σκίζει τα ρούχα του. Άλλος πονάει μέσα του και δεν το εκδηλώνει είτε γιατί δεν μπορεί είτε

γιατί είναι αυτός ο χαρακτήρας του. Μέσα στην πορεία μου, των 55 χρόνων ζωής στο θέατρο, ήταν δύο γυναίκες που και με αγάπησαν και τις αγάπησα».

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής υπάρχουν στιγμές που ο αγαπημένος πρωταγωνιστής, Νίκος Γαλανός, συγκινείται και άλλες που εκπλήσσεται όπως όταν συναντά περίπου πενήντα χρόνια μετά, τον οκτάχρονο συμπρωταγωνιστή του στην ταινία «Πανικός», τον Τασούλη, που είχε εξαφανισθεί όλα αυτά τα χρόνια. Ο σημαντικός ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος, συμπρωταγωνιστής του στην ταινία «Ορατότης μηδέν» και ο Νίκος Τζίμας, σκηνοθέτης της ταινίας «Ο Αστραπόγιαννος», καταθέτουν τις δικές τους μνήμες από τη συνεργασία τους μαζί του.