Το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», στον 2ο κύκλο του, συνεχίζει μέσα από την ΕΡΤ2 το συναρπαστικό τηλεοπτικό του ταξίδι σε ρεύματα, τάσεις, κινήματα, ιδέες και υλικά αποτυπώματα που γέννησε και εξακολουθεί να παράγει ο αθηναϊκός χώρος στα πεδία της μουσικής, της φωτογραφίας, της εμπορικής και κοινωνικής ζωής, της αστικής φύσης, της αρχιτεκτονικής, της γαστρονομίας…

Στα 16 ολόφρεσκα επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ που θέτει στο επίκεντρό της το «γνωστό άγνωστο στόρι» της ελληνικής πρωτεύουσας, το κοινό παρακολουθεί μεταξύ άλλων την Αθήνα να ποζάρει στο φωτογραφικό φακό παλιών και νέων φωτογράφων, να γλυκαίνεται σε ζαχαροπλαστεία εποχής και ρετρό «γλυκοπωλεία», να χιλιοτραγουδιέται σε δημιουργίες δημοφιλών μουσικών και στιχουργών, να σείεται με συλλεκτικά πλέον βινύλια από τα vibes της ανεξάρτητης μουσικής δισκογραφίας των ‘80s, να αποκαλύπτει την υπόγεια πλευρά της με τις μυστικές στοές και τα καταφύγια, να επινοεί τα εμβληματικά της παγκοσμίως περίπτερα, να υποδέχεται και να αφομοιώνει τους Ρωμιούς της Πόλης, να φροντίζει τις νεραντζιές της και τα άλλα καρποφόρα δέντρα της, να αναζητεί τους χαμένους της συνοικισμούς, να χειροκροτεί τους καλλιτέχνες των δρόμων και τους ζογκλέρ των φαναριών της…

Στη 2η σεζόν του, το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» εξακολουθεί την περιπλάνησή του στον αστικό χώρο και χρόνο, περνώντας από τα κτίρια-τοπόσημα στις πίσω αυλές κι από τα μνημεία στα στέκια και τις γωνιές ειδικού ενδιαφέροντος, ζουμάροντας πάντα και πρωτίστως στους ανθρώπους. Πρόσωπα που χάραξαν ανεπαίσθητα ή σε βάθος την κοινωνική γεωγραφία της Αθήνας και άφησαν το ίχνος τους στην κουλτούρα της αφηγούνται στο φακό τις μικρές και μεγάλες ιστορίες τους στο κέντρο και τις συνοικίες της.

Κατά τον τρόπο που ήδη αγάπησαν οι πιστοί φίλοι και φίλες της σειράς, ιστορικοί, κριτικοί, κοινωνιολόγοι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι, αναλυτές σχολιάζουν, ερμηνεύουν ή προσεγγίζουν υπό το πρίσμα των ειδικών τους γνώσεων τα θέματα που αναδεικνύει ο 2ος κύκλος του «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην κατανόηση, το στοχασμό και ενίοτε τον αναστοχασμό του πολυδιάστατου φαινομένου που λέγεται «Αθήνα».

Ντρίμπλες και πασούλες, σκριναρίσματα και βήματα, ασίστ και σουταρίσματα, που καταλήγουν σε δοξασμένα καλάθια ή πεθαίνουν άδοξα πάνω στο στεφάνι.
Νερό απ’ το λάστιχο, στοιχήματα, φωνές, τσακωμοί, ιδρώτας, ελεύθερο παιχνίδι, παιχνίδι ωραίο -εκεί έξω, με σκέπαστρο τον αττικό ουρανό…

Το ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης αποτίνει φόρο τιμής στα «Γηπεδάκια Μπάσκετ» της Αθήνας, κυρίως τα ανοιχτά, αυτά που γέννησαν και γεννούν τις «ντριμ τιμ» της αθηναϊκής γειτονιάς, των Αμπελοκήπων, των Σεπολίων, των Ελληνορώσων, του Παγκρατίου, των Πατησίων...

Ο κεντρικός Φωκιανός, το γήπεδο «στους ουρανοξύστες», ο παραθαλάσσιος Φοίνικας, ο Τρίτωνας, απ’ όπου ξεπήδησε το φαινόμενο Greek Freak, τα γηπεδάκια στη Βλάχου & Εφταλιώτη, που «έθρεψαν» τον Θοδωρή Παπαλουκά, το γήπεδο στην Λ. Αλεξάνδρας, το σκηνικό του οποίου αποπνέει έντονα streetball vibes δυτικών μητροπόλεων, είναι λίγες απ’ τις στάσεις του φακού και των αφηγητών.

Πώς ξεκίνησε το ελληνικό μπάσκετ και τι συνέβαινε τα χρόνια πριν οι «ήρωες του ’87» δώσουν το σύνθημα να ξεχυθούν οι νέες γενιές στις συνοικιακές μπασκέτες;

Ο αστικός μύθος που θέλει το πρώτο παιχνίδι μπάσκετ να παίζεται με δυο καρέκλες γυρισμένες ανάποδα σε κάποια αλάνα της πόλης ελέγχεται ως προς την εγκυρότητά του…

Εκείνο που θεωρείται βέβαιο, είναι πως η Ελλάδα υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (FIBA) στις αρχές της δεκαετίας του ‘30.

Όσο για τον πρώτο πραγματικά μεγάλο σταθμό της ελληνικής καλαθοσφαίρισης, αυτός θα πρέπει να θεωρείται η 4η Απριλίου του 1968, όταν η ΑΕΚ κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης μπροστά σε 80.000 θεατές στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Αριθμός πρωτόγνωρος για τα δεδομένα της εποχής και του αθλήματος.

Στο επεισόδιο «Τα Γηπεδάκια Μπάσκετ» καταγράφεται η έκρηξη που γνωρίζει το σπορ απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’80, με την ιστορική κατάκτηση του Χρυσού στο Ευρωμπάσκετ του ’87 από τη θρυλική ομάδα των Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα, Χριστοδούλου, Καμπούρη και λοιπών αξέχαστων παικτών.

Έκτοτε το μπάσκετ γίνεται «εθνικό μας άθλημα», σε ένα φαινόμενο περισσότερο κοινωνικό απ’ ό,τι αθλητικό.

«Παιδιά της γειτονιάς» πήραν το Ευρωπαϊκό, πράγμα που φαίνεται πως λειτούργησε τονωτικά για την «αυτοπεποίθηση του Έλληνα», ο οποίος ως τότε έβλεπε τη «μακρινή» Ευρώπη με δέος.

Την αίγλη του αθλήματος θα κρατήσει ζωντανή και η δεύτερη γενιά κορυφαίων καλαθοσφαιριστών: Σπανούλης και Παπαλουκάς χαρίζουν συγκλονιστικές στιγμές στο ελληνικό μπάσκετ το 2005-2006 εμπνέοντας αμέτρητους νέους πιτσιρικάδες να βγουν στα «μπασκετάκια» της γειτονιάς.

Έμπνευση που μέχρι σήμερα συνεχίζει να τροφοδοτεί ο τεράστιος Γιάννης Αντετοκούνμπο με την εκπληκτική πορεία στο NBA.

Για «Τα Γηπεδάκια Μπάσκετ» της Αθήνας και πώς ωφέλησαν όχι μόνο το μπάσκετ, αλλά όλα τα παιδιά και τους εφήβους που βρίσκουν εκεί διέξοδο από την αστική ασφυξία, μας μιλούν με αλφαβητική σειρά οι:

Ιωάννης Αδρακτάς (Ερασιτέχνης Μπασκετμπολίστας), Ιωάννης Αναστασόπουλος (Ερασιτέχνης Αθλητής), Χριστίνα Βραχάλη (Δημοσιογράφος), Γιώργος Καλαφατάκης (Προπονητής Μπάσκετ), Κίμωνας Κοκορόγιαννης (Πρώην Διεθνής Καλαθοσφαιριστής Ολυμπιακού), Γιώργος Κοσσυφάκης (Ερασιτέχνης Παίκτης – Ηθοποιός), Ηλίας Πιπίνης (Ιδιωτικός Υπάλληλος), Δώρα Παντέλη (Αναλύτρια Μπάσκετ), Δημήτρης Παπανικολάου (Πρώην Καλαθοσφαιριστής), Βαγγέλης Πρινέας (Προπονητής Μπάσκετ), Βασίλης Σκουντής (Δημοσιογράφος), Κωνσταντίνος Σορώτος (Προπονήτης),Γιάννης Φιλέρης (Δημοσιογράφος), Γιώργος Φλώρος (Προπονητής Μπάσκετ)