Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Το δεύτερο αφιέρωμα για τη Νάξο μας βρήκε με πολλές παρέες και πανέμορφα τοπία. Όπως έχει πει και ο Καζαντζάκης ο οποίος έζησε στο νησί για δύο χρόνια: Αν ο παράδεισος ήταν στη γη, θα ήταν εδώ.

Η Νάξος, παραμένει αυθεντική. Όπως και οι άνθρωποί της. Με απείραχτους και επιβλητικούς, τους ορεινούς της όγκους, εύφορες τις κοιλάδες της. Με αμέτρητες παραλίες, κεφάτους ανθρώπους και πλούσια παράδοση.

Όπως ο ήλιος άρχισε να πέφτει στη θάλασσα, εμείς στραφήκαμε προς την Αγιασό και το γενναιόδωρο ζευγάρι τυροκόμων, το Γιάννη και τη Μαρία που είναι μαζί 48 χρόνια. Μοιράστηκαν μαζί μας την εμπειρία της ζωής και του έργου τους και φτιάξαμε μαζί τυρί αρσενικό, το οποίο έχει… και το θηλυκό του.

Στη συνέχεια μας φιλοξένησε ο Νίκος στο Φιλώτι με τις παραδοσιακές τσαμπούνες του, που θυμάται μόνο τα καλά από τη ζωή του και έχει ξεχάσει τις άσχημες στιγμές. Μεταφερθήκαμε στην Απείρανθο, όπου υπό τη σκιά του αργαλειού μιλήσαμε με μία μεγάλη παρέα γυναικών με εμπειρία ζωής και αγάπη για τον τόπο τους. Την Απείρανθο δεν την αγαπούν μόνο οι μεγάλοι σε ηλικία κάτοικοι που ζουν εδώ χρόνια. Αγαπιέται και από τους νέους και ένας λόγος είναι γιατί είναι πολύ ζωντανό χωριό. Αυτή την αγάπη συναντήσαμε και στα μάτια του Μάνου ο οποίος επέστρεψε στην Απείρανθο, επενδύοντας σε μια πιο αυθεντική ζωή κοντά στη φύση. Τελευταία μας μίλησε η Linda, η οποία συνδύασε την αγάπη της για τα άλογα μετακομίζοντας από την Αγγλία στην Ελλάδα για έναν πιο αυθόρμητο τρόπο ζωής.

Ολοκληρώνοντας το ταξίδι μας στη Νάξο, οι άνθρωποι και ο τόπος μας έμαθαν να μένουμε πιστοί στις επιθυμίες μας και να ζούμε με τιμιότητα και θάρρος. Αυτός είναι ο τρόπος για να γινόμαστε καλύτεροι και να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, συμμετέχοντας σε αυτή την αλυσίδα με αγάπη, καλοσύνη και χαρά.