Η Αΐντα, όπερα σε τέσσερις πράξεις, βασίζεται σε ποιητικό κείμενο του Αντόνιο Γκισλαντσόνι (στηριγμένο σε ένα σενάριο του Oγκίστ Μαριέτ). Η όπερα τοποθετείται στην εποχή των Φαραώ. Η Αΐντα, κόρη του βασιλιά της Αιθιοπίας, είναι αιχμάλωτη στην Αίγυπτο και ερωτευμένη με τον Ρανταμές, αρχιστράτηγο του αιγυπτιακού στρατού. Αντίζηλός της είναι η Άμνερις, κόρη του βασιλιά της Αιγύπτου. Υποκύπτοντας στην επιθυμία του πατέρα της, η Αΐντα εκμαιεύει από τον Ρανταμές τα σχέδια δράσης του Αιγυπτιακού στρατού. Ο Ρανταμές συλλαμβάνεται
για προδοσία και καταδικάζεται από το ιερατείο σε θάνατο. Ούτε η παρέμβαση της Αμνέριδας είναι ικανή να τον σώσει. Στην υπόγεια κρύπτη του ναού του Ηφαίστου, όπου κλείνεται ζωντανός, έχει κρυφτεί επίσης η Αΐντα επιθυμώντας να πεθάνει στο πλευρό του αγαπημένου της.
Ο Τζουζέπε Βέρντι, ο διασημότερος συνθέτης του ιταλικού Ρομαντισμού, γεννήθηκε στο Λε Ρόνκολε της βόρειας Ιταλίας το 1813 και πέθανε στο Μιλάνο το 1901. Σπούδασε μουσική στο επαρχιακό Μπουσσέτο και στη συνέχεια στο Μιλάνο. Τα πρώτα του έργα γράφηκαν μέσα στο επαναστατικό κλίμα της εποχής, απηχώντας ιδεολογικά τον αγώνα για την απελευθέρωση των ιταλικών κρατιδίων από τους Αυστριακούς και την ενοποίησή τους σε κυρίαρχη χώρα. Η ενασχόλησή του με την πολιτική τον ανέδειξε σε εθνικό σύμβολο. Το 1861 εξελέγη μέλος του πρώτου ιταλικού κοινοβουλίου. Διασημότερες όπερές του είναι: Ναμπούκκο (1842), Ριγολέττο (1851), Η Παραστρατημένη (1853), Η Δύναμη του Πεπρωμένου (1862), Αΐντα (1871), Οθέλλος (1887) και Φάλσταφ (1893).
Η Αΐντα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Όπερα του Καΐρου στις 24 Δεκεμβρίου 1871 σε μουσική διεύθυνση του συνθέτη και κοντραμπασίστα Τζοβάννι Μποττεζίνι. Πρωταγωνιστούσαν η Αντονιέττα Αναστάζι Ποτσόνι (Αΐντα), η Ελεονόρα Γκρόσσι (Άμνερις), ο Πιέτρο Μοντζίνι (Ραδάμης) και ο Φραντσέσκο Στέλλερ (Αμονάσρο). Στις 8 Φεβρουαρίου 1872 πραγματοποιήθηκε στη Σκάλα του Μιλάνου η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της όπερας με μικρές τροποποιήσεις στο μουσικό κείμενο. Διηύθυνε ο Φράνκο Φάτσο ενώ η διανομή περιελάμβανε την Τερέζα Στολτς ως Αΐντα, την Μαρία Βάλντμαν ως Άμνερι, τον Τζουζέππε Φαντσέλλι ως Ραδάμη και τον Φραντσέσκο Παντολφίνι ως Αμονάσρο.
Στην Αθήνα αναφέρεται η παρουσίαση της όπερας το 1882 στα ιταλικά. 34 χρόνια αργότερα τον Απρίλιο του 1916 εγκαινιάστηκε το θέατρο Ολύμπια με την όπερα Ερνάνης του Βέρντι. Κατά την πρώτη εκείνη επίσημη καλλιτεχνική περίοδο τον ίδιο χρόνο παρουσιάστηκε επίσης η Αΐντα. Η παράσταση επαναλήφθηκε λίγους μήνες
αργότερα στο Παναθηναϊκό Στάδιο υπό την διεύθυνση του Αρμάνδου Μαρσίκ.