Με οκτώ ακόμα ξεχωριστές ιστορίες ζωής ολοκληρώνεται η εκπομπή το «Μαγικό των Ανθρώπων» που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια.

Είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό το ταξίδι.

Ένα μυητικό για εμάς ταξίδι που μας φανέρωσε ότι είμαστε οι ιστορίες των απωλειών μας και με αυτή την έννοια είμαστε όλοι δυνάμει δημιουργοί.

Η επεξεργασία της απώλειας έχει τη δυνατότητα σαν τη μεγάλη τέχνη να αφυπνίζει.

Σαν ένα μαγικό σφυρί θρυμματίζει την παγωμένη μέσα μας θάλασσα.

Ακυρώνει κατεστημένα νοήματα, στερεότυπα και ετοιμοπαράδοτες «αλήθειες» που στηρίζουν τη φαινομενική ομαλότητα της καθημερινής μας ζωής.

Στόχος της εκπομπής ήταν να αναδείξει την κρυμμένη δύναμη της απώλειας.

Να μας μιλήσει για το αμίλητο του τραύματος που αρρωσταίνει.

Ήταν ένα στοίχημα για εμάς να αποτυπώσουμε οδυνηρές ανθρώπινες καταστάσεις, σεβόμενοι τον άνθρωπο που είχαμε όχι απέναντι μας αλλά πλάι, δίπλα μας, ίσως ακόμα και μέσα μας.

Σαραντα έξι συνολικά άνθρωποι μας εμπιστεύτηκαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν.

Την ιστορία της ζωής τους.

Σε ρευστούς κι αβέβαιους καιρούς μας έφεραν σε επαφή με τα δώρα της αυτογνωσίας, της συμπόνοιας στον εαυτό και στον άλλον, τη βαθύτητα του συναισθήματος και της σκέψης.

Τους ευχαριστούμε όλους καθέναν ξεχωριστά.

Σε ρευστούς κι αβέβαιους καιρούς μας άνοιξαν ένα δρόμο στο όνειρο και την ελπίδα.

Ο σημαντικός ψυχίατρος, ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος μας ταξιδεύει στη ζωή του.

Μοιράζεται μαζί μας αναμνήσεις από τους γονείς, από το μεγάλωμα του στην Πάτρα.

Οι παιδικές λύπες, οι πρώτες εμπειρίες θανάτου.
Η μετακόμιση στην Αθήνα κι έπειτα στη Γενεύη.

Ιατρική, ψυχιατρική, Ψυχανάλυση.

Δουλεύοντας με μια μοναδική ενσυναίσθηση με ογκολογικούς ασθενείς, αναδεικνύει την άνευ όρων διαθεσιμότητα απέναντι στον άλλον, σαν κεντρική συνιστώσα θεραπευτικής πρότασης.

Κι αν κάθε αίτημα κρύβει ένα αίτημα αγάπης, ο Σαββόπουλος, μετά λόγου γνώσεως και αγάπης, παρακάμπτοντας στενάχωρες επαγγελματικές ακαμψίες, σε οδηγεί να μαθαίνεις όχι ποιος είσαι, αλλά ποιος μπορεί να γίνεσαι.

Ένα συνεχές, ανοιχτό στην έκπληξη, γίγνεσθαι.

Που φτάνει έως εκείνη την, ύστατη του τέλους, στιγμή.

Γιατί, μια ανοιχτή στην έκπληξη διαδικασία είναι εν τέλει η ζωή.

Η λύση είναι στο άνοιγμα. Αλλιώς παραμονεύει το κλείσιμο. Δηλαδή ο θάνατος.

Σε ρευστούς κι αβέβαιους καιρούς ο Σάββας Σαββόπουλος μας χάρισε μια συνάντηση που χαράχτηκε μέσα μας σαν μια σπίθα ζωής.

Τον ευχαριστούμε γι' αυτό το φως. Ένα φως που δεν σβήνει.

Όπως ένα πατρικό σπίτι στην Πάτρα που αν και δεν υπάρχει πια, δεν έχει κατεδαφιστεί.

Κομίζει σχέσεις αγάπης και στοργής από την πατρίδα μας την παιδική μας ηλικία.

Θερμαίνοντας το παγωμένο κλίμα μιας παγωμένης ναρκισσιστικής εποχής.