Ντοκιμαντέρ, παραγωγής Μεγάλης Βρετανίας 2019.

Μεταδίδει μια ισχυρή αίσθηση ευφορίας και καταστροφής. Καθηλωτικό.
Guardian

Άλλος ένας θρίαμβος του Ασίφ Καπάντια. Κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό αθλητικό ντοκιμαντέρ.
Film Inquiry

5 Ιουλίου 1984: ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα φτάνει στη Νάπολι με την πιο πολυδάπανη μεταγραφή στην ιστορία και για τα επόμενα επτά χρόνια θα κατακτήσει τα πάντα.
Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και η πιο θερμή πόλη της Ευρώπης γίνονται οι ιδανικοί παρτενέρ.
Στο γήπεδο, ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι μια ιδιοφυία. Έξω από αυτό τον αντιμετωπίζουν σαν θεό. Όμως υπάρχει και το τίμημα. Το τίμημα της δόξας.

Η τρίτη ταινία από την Οσκαρική ομάδα πίσω από τα πολυβραβευμένα SENNA και AMY δημιουργήθηκε μέσα από 500 ώρες υλικού από το προσωπικό αρχείο του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα που προβάλλεται για πρώτη φορά δημόσια.

Σημείωμα του σκηνοθέτη: Το 1981 ο ατζέντης του Μαραντόνα σκέφτηκε να κάνει μια ταινία για εκείνον και έτσι προσέλαβε δυο καμεραμέν να τον ακολουθούν παντού. Εκατοντάδες ώρες γυρίστηκαν τότε: τα μισά αρχεία ήταν στη Νάπολη και τα άλλα μισά βρίσκονταν σε μια αποθήκη της πρώην γυναίκας του, Κλαούντια. Δεν τα είχε ακουμπήσει κανείς για τριάντα χρόνια. Έτσι, όλο το υλικό της ταινίας προέρχεται από τους προσωπικούς του καμεραμέν.

Η Νάπολη έγινε το επίκεντρο της αφήγησης, αφού ένιωθα πως πράγματι υπήρχε ένα πριν και ένα μετά. Φτάνει σαν ένα άτομο, ένα ευαίσθητο και αθώο παιδί και φεύγει πολύ διαφορετικός. Και μέσα σε αυτά τα επτά χρόνια, γίνεται ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο – όπου όλοι παραδέχονται πως πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση στα χρονικά που το παίρνει ένας παίκτης μόνος του – και, τέλος, κατακτά το πρωτάθλημα στην Ιταλία, με μια ομάδα που δεν μπορούσε καν να το ονειρευτεί πριν τον ερχομό του. Ήταν όμως ταυτόχρονα και ο χαρακτήρας της πόλης της Νάπολη και της σχέσης που ανέπτυξε μαζί του και όλα όσα συμβαίνουν στη Νάπολη τη δεκαετία του 1980. Μετά τη Νάπολη, τα πάντα έμοιαζαν ως απόηχος ή επανάληψη εκείνης της επταετίας: μια ιστορία θανάτου και ανάστασης

72ο Φεστιβάλ Καννών | Εκτός Συναγωνισμού