Το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», στον 2ο κύκλο του, συνεχίζει μέσα από την ΕΡΤ2 το συναρπαστικό τηλεοπτικό του ταξίδι σε ρεύματα, τάσεις, κινήματα, ιδέες και υλικά αποτυπώματα που γέννησε και εξακολουθεί να παράγει ο αθηναϊκός χώρος στα πεδία της μουσικής, της φωτογραφίας, της εμπορικής και κοινωνικής ζωής, της αστικής φύσης, της αρχιτεκτονικής, της γαστρονομίας…

Στα 16 ολόφρεσκα επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ που θέτει στο επίκεντρό της το «γνωστό άγνωστο στόρι» της ελληνικής πρωτεύουσας, το κοινό παρακολουθεί μεταξύ άλλων την Αθήνα να ποζάρει στο φωτογραφικό φακό παλιών και νέων φωτογράφων, να γλυκαίνεται σε ζαχαροπλαστεία εποχής και ρετρό «γλυκοπωλεία», να χιλιοτραγουδιέται σε δημιουργίες δημοφιλών μουσικών και στιχουργών, να σείεται με συλλεκτικά πλέον βινύλια από τα vibes της ανεξάρτητης μουσικής δισκογραφίας των ‘80s, να αποκαλύπτει την υπόγεια πλευρά της με τις μυστικές στοές και τα καταφύγια, να επινοεί τα εμβληματικά της παγκοσμίως περίπτερα, να υποδέχεται και να αφομοιώνει τους Ρωμιούς της Πόλης, να φροντίζει τις νεραντζιές της και τα άλλα καρποφόρα δέντρα της, να αναζητεί τους χαμένους της συνοικισμούς, να χειροκροτεί τους καλλιτέχνες των δρόμων και τους ζογκλέρ των φαναριών της…

Στη 2η σεζόν του, το «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης» εξακολουθεί την περιπλάνησή του στον αστικό χώρο και χρόνο, περνώντας από τα κτίρια-τοπόσημα στις πίσω αυλές κι από τα μνημεία στα στέκια και τις γωνιές ειδικού ενδιαφέροντος, ζουμάροντας πάντα και πρωτίστως στους ανθρώπους. Πρόσωπα που χάραξαν ανεπαίσθητα ή σε βάθος την κοινωνική γεωγραφία της Αθήνας και άφησαν το ίχνος τους στην κουλτούρα της αφηγούνται στο φακό τις μικρές και μεγάλες ιστορίες τους στο κέντρο και τις συνοικίες της.

Κατά τον τρόπο που ήδη αγάπησαν οι πιστοί φίλοι και φίλες της σειράς, ιστορικοί, κριτικοί, κοινωνιολόγοι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι, αναλυτές σχολιάζουν, ερμηνεύουν ή προσεγγίζουν υπό το πρίσμα των ειδικών τους γνώσεων τα θέματα που αναδεικνύει ο 2ος κύκλος του «ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης», συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην κατανόηση, το στοχασμό και ενίοτε τον αναστοχασμό του πολυδιάστατου φαινομένου που λέγεται «Αθήνα».

Ταξίμια, πενιές και «μινοράκια» πλημμυρίζουν τον αέρα του επεισοδίου «Να γιατί γυρνώ μες στην Αθήνα - Μια ρεμπέτικη ιστορία», που αφηγείται την εξέλιξη του περίφημου αστικού λαϊκού τραγουδιού, από τις ρίζες του το 19ο αιώνα ως τις πολυτραγουδισμένες μεταπολεμικές και μεταπολιτευτικές αναβιώσεις του.

Τραγούδι της εργατιάς, της προσφυγιάς και των φτωχών στρωμάτων, προϊόν του ερχομού των ανθρώπων από την ύπαιθρο στις μεγάλες πόλεις-λιμάνια, κατ’ εξοχήν χωνευτήρια διαφορετικών τόπων και παραδόσεων, το ρεμπέτικο θα διανύσει ένα μακρύ μουσικο-κοινωνικό ταξίδι για να βρεθεί από τους τεκέδες του αστικού περιθωρίου στο «πάνθεον» των θρυλικών ειδών της ελληνικής μουσικής.

Μέσα από το φακό του Κλεινόν Άστυ-Ιστορίες της πόλης ζωντανεύει η περιπέτεια της ρεμπέτικης σκηνής από την κλασική -ας την πούμε- προπολεμική περίοδό της ως τις εποχές της ευρείας διάδοσης και αποδοχής, ενώ το ερώτημα «τι είναι το ρεμπέτικο» προσεγγίζεται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με τις γενιές, το περιβάλλον και την καταγωγή.

Η πρώτη ηχογράφηση το 1912, με το τραγούδι «Απονιά», οι τεκέδες, το κυνήγι και η κομβική για το είδος φάση των μεταξικών απαγορεύσεων, η περίφημη διάλεξη του Μάνου Χατζιδάκι το 1948 που νομιμοποιεί το ρεμπέτικο στα μάτια της αστικής τάξης, οι αποστάσεις που παίρνει ο Βασίλης Τσιτσάνης το ‘51 από τον Μάρκο και τα τραγούδια του, «τραγούδια της ηθικής κατάπτωσης» όπως τα χαρακτηρίζει, η κυριαρχία της κουλτούρας του πάλκου που ακολουθεί, η εμφάνιση δημοφιλών κομπανιών τις δεκαετίες του 1970 (που η νεολαία της αμφισβήτησης επαναφέρει μια αισθητική χωρίς-μικρόφωνα) και του 1980 (με τα περίφημα «ρεμπετάδικα», αλλά και τις μεγάλες πίστες), η δεκαετία του ’90 που του επιφυλάσσει μια θέση στην έθνικ και world music, είναι μερικές από τις στάσεις του επεισοδίου σ’ αυτό το πολυμελετημένο είδος που καταφέρνει να ακούγεται ως τις ημέρες μας.

Πώς το πετυχαίνει αυτό; Ίσως επειδή «την τρομερή αλήθεια του ρεμπέτικου δεν την έχουν άλλα είδη μουσικής», ίσως επειδή είναι «μουσική που βαράει με τη μία στην ψυχή», ίσως πάλι απλά «γιατί είναι ωραία τραγούδια και δεν υπάρχει τίποτε άλλο».

Στο επεισόδιο «Να γιατί γυρνώ μες στην Αθήνα - Μια ρεμπέτικη ιστορία» τους δρόμους του ρεμπέτικου σεργιανούν μαζί μας με αλφαβητική σειρά οι:

Άγγελος Αγγέλου (Μουσικός), Θεοδώρα Αθανασίου (Μουσικός), Παναγιώτα Αναγνώστου (Ερευνήτρια - Μέλος Γαλλικής Σχολής Αθηνών), Δρ. Νίκος Ανδρίκος (Επίκουρος Καθηγητής Τμ. Μουσικών Σπουδών Παν.

Ιωαννίνων), Γιώργος Κοντογιάννης (Δημοσιογράφος), Παναγιώτης Κουνάδης (Μελετητής της Ελληνικής Μουσικής), Κωστής Κωστάκης (Μουσικός), Αλεξάνδρα Μούργου (Υ.Δ. Πολιτισμικής Γεωγραφίας ΕΜΠ – Σορβόννης), Γιάννης Νιάρχος (Μουσικός), Γιώργης Παπάζογλου, Δάφνη Τραγάκη (Επίκουρη Καθηγήτρια Παν. Θεσσαλίας), Χαρούλα Τσαλπαρά (Μουσικός), Μπάμπης Τσέρτος (Μουσικός – Τραγουδιστής)