Η σειρά ντοκιμαντέρ «Τα ορφανά του 1821: Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού» φιλοδοξεί να φωτίσει μια λιγότερο γνωστή πλευρά της Ελληνικής Επανάστασης και να μιλήσει για την κληρονομιά των ορφανών Ελληνόπουλων, αλλά και την ιστορία των απογόνων τους έως σήμερα.

Η Παλιγγενεσία του 1821 και ο Αμερικάνικος Φιλελληνισμός συνθέτουν τον καμβά επάνω στον οποίο εξελίσσεται η τρικυμιώδης ζωή των ορφανών Ελληνόπουλων, που μεταφέρθηκαν σε αμερικανικές πόλεις, ανατράφηκαν με φροντίδα και σπούδασαν με επιτυχία.

Πολλά απ’ αυτά, μεγαλώνοντας, εξελίχθηκαν σε ένα από τα πρώτα κύτταρα της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Η περίπτωσή τους αποτελεί έναν ακόμη κρίκο που συνδέει άρρηκτα τους δύο λαούς, τον ελληνικό και τον αμερικανικό.

Πρόκειται για μία εν πολλοίς αδιερεύνητη υπόθεση με βαθύτατο ανθρωπιστικό, ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο και για τις δύο χώρες, υπό την επιστημονική επιμέλεια των καθηγητών Ιάκωβου Μιχαηλίδη και Μανώλη Παράσχου.

Για την υλοποίηση της σειράς απαιτήθηκε πολύχρονη έρευνα σε ελληνικά και αμερικανικά αρχεία καθώς και ενδελεχής μελέτη της υπάρχουσας βιβλιογραφίας

Με γυρίσματα στην ηπειρωτική, νησιωτική Ελλάδα (Πελοπόννησος, Μακεδονία, Ήπειρος, Νότιο και Βόρειο Αιγαίο κ.α.), σε πολιτείες της Βόρειας Αμερικής (Βοστώνη, Βιρτζίνια, Ουάσιγκτον, Κονέκτικατ), σε ευρωπαϊκές πόλεις (Παρίσι, Βενετία), καθώς και στην Βαλκανική (Ιάσιο, Κωνσταντινούπολη), τα έντεκα επεισόδια διανθίζονται με τον λόγο διακεκριμένων ιστορικών, επιστημόνων.

Με πλούσιο αρχειακό υλικό, με συνεντεύξεις Αμερικανών αξιωματούχων (Δουκάκης, Μαλόνι, Πάιατ κ.ά.), η σειρά επιθυμεί να συνδέσει τον αγώνα για τη γέννηση και σύστασή του ελληνικού κράτους, με τις προσωπικές ιστορίες των ορφανών του 1821.

Στο ένατο επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ, το 1827 βρίσκει την επαναστατημένη Ελλάδα σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες - άνδρες, γυναίκες και παιδιά - αναζητούν απεγνωσμένα ορεινά καταφύγια για να σωθούν από τη μανία των Τούρκων.

Τα φιλελληνικά σωματεία σε μεγάλες αμερικανικές πόλεις αναλαμβάνουν μια σειρά από δράσεις. Τότε φτάνει στην ελληνική χερσόνησο και ο Αμερικανός συνταγματάρχης Jonathan Peckham Miller, ως απεσταλμένος του φιλελληνικού κομιτάτου της Νέας Υόρκης.

Όλους τους επόμενους μήνες, ο συνταγματάρχης Μίλλερ, μαζί με άλλους Αμερικανούς φιλέλληνες όπως ο γιατρός Σάμιουελ Χάου, περιθάλπει μικρά Ελληνόπουλα, αναζητώντας τρόπο να τα στείλει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Μίλλερ επιστρέφει στην Αμερική με ένα ελληνόπουλο, τον Λουκά, που ήταν μόλις 4 ετών. Τον υιοθετεί και επισήμως, φροντίζοντας για τη μόρφωση και την ανατροφή του. Του δίνει μάλιστα και το όνομα Μιλτιάδης, σε ανάμνηση του αρχαίου Έλληνα πολιτικού και στρατηγού.

Ο Λουκάς-Μιλτιάδης Μίλλερ ακολουθεί μια λαμπρή πορεία που θα τον οδηγήσει σε μια σημαντική πολιτική καριέρα από το τοπικό Κοινοβούλιο του Wisconsin ως τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ με τους Δημοκρατικούς.

Ο Λουκάς Μίλλερ, το μικρό ορφανό της Ελληνικής Επανάστασης από τη Λειβαδιά, έμελλε να γίνει ο πρώτος Έλληνας βουλευτής στο αμερικανικό Κογκρέσο.