Τα επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ επισκέπτονται περιοχές που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη της Ιστορίας. Η σύγχρονη εικόνα τους είναι μοναδική, γιατί συνδυάζουν την πέτρινη παραδοσιακή παρουσία τους με την ομορφιά των ανόθευτων ορεινών όγκων.

Οικισμοί σκαρφαλωμένοι σε απότομες πλαγιές βιγλίζουν χαράδρες και φαράγγια σαν αετοφωλιές στο τραχύ τοπίο. Οι κυματισμοί των οροσειρών σβήνουν στο βάθος του ορίζοντα σ’ έναν ονειρεμένο συνδυασμό του δύσβατου και πρωτόγονου με την αρμονία.

Εικόνες πρωτόγνωρες, σαν λαϊκές ζωγραφιές κεντημένες σε ελατόφυτες πλαγιές και σε υπέροχα διάσελα. Περιοχές όπως η ιστορική Δημητσάνα, η αργυροχρυσοχόος Στεμνίτσα, οι Κορυσχάδες και η Βίνιανη, με τη νεότερη ιστορική παρουσία τους στην αντίσταση κατά της φασιστικής Γερμανίας, τα υπέροχα «Βαλκάνια» της Ευρυτανίας, όπως λέγονται τα χωριά Στεφάνι, Σελλά, Μηλιά και Φιδάκια, ο ερειπωμένος Μαραθιάς, τα υπέροχα πέτρινα Γεφύρια της Ευρυτανίας συνθέτουν απολαυστικές εικόνες και προσεγγίζονται με βαθύτερη ιχνηλάτηση της πολιτιστικής και ιστορικής διαχρονίας.

Ο Πολυάραβος, ορεινό χωριό στην οροσειρά του Ταϋγέτου στα 870 μέτρα υψόμετρο.

Επικράτησε η ονομασία αυτή για να δηλώσει τον τόπο όπου σκοτώθηκαν πολλοί Άραβες του Ιμπραήμ στις 28 Αυγούστου του 1826.

Ήταν η χαριστική βολή για τον Ιμπραήμ, που επιχείρησε για τρίτη φορά να εισβάλει στη Μάνη, αυτή τη φορά από την ανατολική πλευρά, αλλά κατανικήθηκε, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει πλέον κάθε επιθετική ενέργεια.

Οικισμός με πύργους ψηλούς, πέτρινους, απλωμένος στην κορυφή του λόφου με την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στη μέση.

Σήμερα είναι σχεδόν ερειπιώνας. Η ανακατασκευή των σπιτιών δύσκολη λόγω ελλείψεως δρόμου.

Το χωριό έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακό με προεδρικό διάταγμα στις 13-11-1978.