Η σειρά ντοκιμαντέρ «Τα ορφανά του 1821: Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού» φιλοδοξεί να φωτίσει μια λιγότερο γνωστή πλευρά της Ελληνικής Επανάστασης και να μιλήσει για την κληρονομιά των ορφανών Ελληνόπουλων, αλλά και την ιστορία των απογόνων τους έως σήμερα.

Η Παλιγγενεσία του 1821 και ο Αμερικάνικος Φιλελληνισμός συνθέτουν τον καμβά επάνω στον οποίο εξελίσσεται η τρικυμιώδης ζωή των ορφανών Ελληνόπουλων, που μεταφέρθηκαν σε αμερικανικές πόλεις, ανατράφηκαν με φροντίδα και σπούδασαν με επιτυχία.

Πολλά απ’ αυτά, μεγαλώνοντας, εξελίχθηκαν σε ένα από τα πρώτα κύτταρα της ελληνικής κοινότητας στις ΗΠΑ. Η περίπτωσή τους αποτελεί έναν ακόμη κρίκο που συνδέει άρρηκτα τους δύο λαούς, τον ελληνικό και τον αμερικανικό.

Πρόκειται για μία εν πολλοίς αδιερεύνητη υπόθεση με βαθύτατο ανθρωπιστικό, ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο και για τις δύο χώρες, υπό την επιστημονική επιμέλεια των καθηγητών Ιάκωβου Μιχαηλίδη και Μανώλη Παράσχου.

Για την υλοποίηση της σειράς απαιτήθηκε πολύχρονη έρευνα σε ελληνικά και αμερικανικά αρχεία καθώς και ενδελεχής μελέτη της υπάρχουσας βιβλιογραφίας

Με γυρίσματα στην ηπειρωτική, νησιωτική Ελλάδα (Πελοπόννησος, Μακεδονία, Ήπειρος, Νότιο και Βόρειο Αιγαίο κ.α.), σε πολιτείες της Βόρειας Αμερικής (Βοστώνη, Βιρτζίνια, Ουάσιγκτον, Κονέκτικατ), σε ευρωπαϊκές πόλεις (Παρίσι, Βενετία), καθώς και στην Βαλκανική (Ιάσιο, Κωνσταντινούπολη), τα έντεκα επεισόδια διανθίζονται με τον λόγο διακεκριμένων ιστορικών, επιστημόνων.

Με πλούσιο αρχειακό υλικό, με συνεντεύξεις Αμερικανών αξιωματούχων (Δουκάκης, Μαλόνι, Πάιατ κ.ά.), η σειρά επιθυμεί να συνδέσει τον αγώνα για τη γέννηση και σύστασή του ελληνικού κράτους, με τις προσωπικές ιστορίες των ορφανών του 1821.

Στο έκτο επεισόδιο της νέας σειράς ντοκιμαντέρ «Τα ορφανά του 1821: Ιστορίες Αμερικανικού Φιλελληνισμού», το ανθρωπιστικό δράμα στα Ψαρά, τον Ιούνιο του 1824, έρχεται να συνταράξει ξανά την επαναστατημένη Ελλάδα. Για όσους σώθηκαν, η μόνη διέξοδος στάθηκε η θάλασσα. Εκτός από τον μικρό Τζωρτζ Σίριαν, μια Ελληνοπούλα από τα Ψαρά κατορθώνει κι αυτή να διαφύγει, η Γαρυφαλλιά Μιχάλμπεη.

«Η Γαρυφαλλιά Μιχάλμπεη, μια άτυχη Ελληνίδα ηλικίας 12 ετών, την ελευθερία της οποίας αγόρασε από τους Τούρκους ένας Βοστωνέζος, έφθασε στη Βοστώνη την Κυριακή με το πλοίο Σούφολκ από τη Σμύρνη…Τη μικρή ξένη υποδέχθηκε η οικογένεια ενός κυρίου στη Βοστώνη, του οποίου η ανθρωπιά και η φιλανθρωπία είναι παροιμιώδεις». Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται, τον Μάιο του 1827, σε εφημερίδα της Νέας Υόρκης. Αλλά η μοίρα της Γαρυφαλλιάς είναι τραγική · εξασθενημένη από τις κακουχίες, το νεαρό κορίτσι αρρωσταίνει και πεθαίνει στις 17 Μαρτίου του 1830.

Ο θάνατος της προκαλεί βαθιά αισθήματα συμπόνιας μεταξύ των Αμερικανών. Η μορφή της γίνεται πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες. Ο διάσημος Αμερικανός γλύπτης Χάιραμ Πάουερς φιλοτεχνεί το γλυπτό «Η Ελληνίδα Σκλάβα» . Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια το όνομα ενός μικρού κοριτσιού από τα Ψαρά αναδεικνύεται σε σύμβολο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις ΗΠΑ. Η ιστορία της εξακολουθεί μέχρι σήμερα να συγκινεί και να γοητεύει τη φιλελεύθερη αμερικανική κοινωνία.