Ερμηνεύονται τα έργα:
1) Κοντσέρτο για Ορχήστρα του Μπέλα Μπάρτοκ (1944)
Σε πρώτη επαναληπτική προβολή σε αποκλειστικότητα στη Βουλή Τηλεόραση ο Μπέρναρντ Χάϊτινκ διευθύνει την Εθνική Ορχήστρα της Γαλλίας από την όπερα Κόρουμ του Μονπελιέ της Γαλλίας σε μια μεγάλης αξίας ευρωπαϊκή μουσική συνεργασία με παιδαγωγική και ιστορική σημασία. Πόσο σημαντική είναι η δημιουργική συνεισφορά του Μπέλα Μπάρτοκ μπορεί κανείς μόνο να κατανοήσει όταν προσπαθήσει με αναβιωματικό τρόπο να αντιληφθεί το μέγεθος της υπέρβασης και το ψυχικό σθένος που χρειάζονταν κανείς εκείνη την εποχή για να ξεπεράσει γενικότερες αλλά και προσωπικές δύσκολες καταστάσεις που σκοτείνιαζαν κάθε δημιουργικό ατένισμα προς το μέλλον. Ο Γκυόργκυ Λίγκετι περιέγραφε σε μια συνέντευξη αναμνήσεων του με πόσο μεγάλη προσδοκία εκεί στα ρουμάνικα φρούρια που ζούσε κατά τη διάρκεια του πολέμου, άκουσαν με άλλους νέους το 2ο κοντσέρτο για βιολί του Μπέλα Μπάρτοκ. Πραγματικά εκείνη τη περίοδο ήταν κάτι τελείως πρωτόγνωρο που έπεφτε από τον ουρανό. Κάτι που έφερνε συνάμα ένα νέο μήνυμα και άνοιγε άξαφνα νέους ορίζοντες που πολύ λίγοι μπόρεσαν να κατανοήσουν.

Ο Μπέλα Μπάρτοκ κατά τραγικό τρόπο εκείνη ακριβώς τη περίοδο είχε ήδη αρρωστήσει βαριά και βρίσκονταν πλέον στην Αμερική χωρίς να μπορεί να επιστρέψει στο οικείο του ευρωπαϊκό περιβάλλον. Μετά από μια σειρά διαλέξεων στο Χάρβαρντ αισθάνονταν όλο και πιο συχνά εξασθενημένος.
“ Το κοντσέρτο για ορχήστρα” πρώτο έργο της συναυλίας συνετέθη το 1943.
Ήταν παραγγελία του Ιδρύματος Κουσεβίτσκυ. Το τελευταίο του μέρος αναθεωρήθηκε το 1945. Για πολλούς ειδικούς θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του παγκόσμιου μουσικού ρεπερτορίου που συγχωνεύει τη δυτική και ανατολικοευρωπαϊκή παράδοση με ένα μοναδικό συνθετικό τρόπο ενώ προχωρά σε μεγάλες καινοτομίες συνδυάζοντας παραδοσιακές μορφικές μνήμες σε τονικά πλαίσια με φαντασιακούς προσωπικούς κόσμους σε απόμακρα πεδία οργάνωσης της μουσικής σκέψης. Το απόμακρο και το οικείο συναντώνται σε μια ανώτερη σφαίρα μουσικής νόησης. Το έργο χωρίζεται σε πέντε μέρη. Η πρεμιέρα του είχε πραγματοποιηθεί στο “Συμφωνικό Μέγαρο της Βοστώνης” με τη συνδρομή της Συμφωνικής ορχήστρας της Βοστώνης υπό τη διεύθυνση του Σεργκέι Κουσεβίτσκυ, τη 1η Δεκεμβρίου του 1944.

2) Η ¨Ηρωϊκή¨ 3η Συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1805), το δεύτερο έργο της συναυλίας, συνετέθη και αυτό σε πολύ δύσκολες καταστάσεις για την Ευρώπη ενώ αναπτύσσονταν οι ναπολεόντειοι πόλεμοι. Συμβολίζει αέναα αυτή τη προσπάθεια του ανθρώπου να υπερβεί τις εσωτερικές ανεπίλυτες ανθρώπινες
διαφορές μέσα από τη δημιουργική εφευρετικότητα και τον διάλογο. Το έργο γραμμένο σε τέσσερα μέρη εκμεταλλευόμενο κλασικές μορφές μουσικής
δόμησης αντικαθρεφτίζει επίσης τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης για μια ανασύνταξη του νού προς νέες συντεταγμένες και δυνατότητες. Τη συμβολική προβολή των παραλλαγών της σκέψης του ανθρώπου, την ανάπτυξη μουσικών ιδεών μέσα από περιβάλλον διαφωνιών και εντάσεων
Συνειρμικά μεταφέρει μέσα από θεματικές επεκτάσεις και καταλήξεις ανασχηματισμούς που φωτογραφίζουν πολλά βιώματα μέσα σε συνεπτυγμένες ηχητικές μικρογραφίες ανατροφοδοτώντας με ένα μουσικό τρόπο την ανθρώπινη ιστορική μνήμη.