Ερμηνεύονται έργα:

1) Η 4η συμφωνία του Μποχουσλαβ Μαρτινού (1890 -1959) συνετέθη στη Νεα Υόρκη από τον Μάϊο του 1945 έως τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου. Το έργο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη και αναπτύσσεται μέσα από ένα μοναδικό μοτίβο μέσα από το οποίο λυρισμός και ρυθμικότητα εναλλάσονται καθόλη τη διάρκεια της συμφωνίας μαζί με μια μελωδική ανάμνηση από τον Ντβόρζακ διαφορετικά κατανεμημένη χρονικά στο δεύτερο μέρος του έργου. Ο Μαρτινού ήταν φίλος και στενός συνεργάτης του Νίκου Καζαντζάκη με τον οποίο εργάστηκαν μαζί για την όπερα “Τα Ελληνικά πάθη”. Είχε διδάξει σε σημαντικούς μουσικούς οργανισμούς και στο πανεπιστήμιο Princeton των Η.Π.Α για πολλά χρόνια

2) Το δεύτερο κοντσέρτο για κόρνο και ορχήστρα του Ρίχαρντ Στράους (1864-1949) σε Μι ύφεση Μείζονα που η πρεμιέρα του είχε πραγματοποιηθεί στην αυστριακή πόλη του Σάλτσμπουργκ υπό τη διεύθυνση του Karl Böhm τον Απρίλιο του 1943 με σολίστ στο κόρνο τον Gottfried von Freiberg. Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη. Ο συνθέτης αναπολεί πολλά στοιχεία από τη νεότητά του αναμιγνύοντας τα με την πιο σύγχρονη έκφραση και τις τεχνικότητες της εποχής που συνετέθη το έργο. Χρησιμοποιεί τη δομή του γοργού- αργού – γοργού τυπικού των κλασικών κοντσέρτων αλλάζοντας τονικότητα μόνο στο δεύτερο μέρος. Στο κόρνο σολίστ ο Ράντεκ Μπάμπορακ

3) Tο τελευταίο έργο είναι η Συμφωνιέτα του Λέος Γιάνατσεκ (1854 -1928). Πρόκειται για το τελευταίο μεγάλο συμφωνικό έργο του συνθέτη που περιλαμβάνει όμως 25 χάλκινα πνευστά όργανα και είναι αφιερωμένο στον στρατό της Τσεχοσλοβακίας. Κατά τον συνθέτη στο έργο αποτυπώνεται αυτή η διαρκής αγωνία κια αγώνας του ανθρώπου για την ελευθερία, την πνευματική ομορφιά, τη δύναμη και την ανάγκη να παλέψει για κάτι το οποίο θα πρέπει να κερδίσει. Η πρεμιέρα του έργου είχε πραγματοποιηθέι στην Πράγα στις 26 Ιουνίου του 1926