Η παράξενη εποχή μας φέρνει στο προσκήνιο με ένα δικό της τρόπο την απώλεια, το πένθος, το φόβο, την οδύνη.
Αλλά και την ανθεκτικότητα, τη δύναμη, το φώς μέσα στην ομίχλη.
Ένα δύσκολο στοίχημα εξακολουθεί να μας κατευθύνει: Nα δώσουμε φωνή στο αμίλητο του θανάτου.
Όχι κραυγαλέες, επισημάνσεις, όχι ηχηρές νουθεσίες και συνταγές, όχι φώτα δυνατά που πιο πολύ συσκοτίζουν παρά φανερώνουν.
Ένας ψίθυρος αρκεί. Μια φωνή που σημαίνει.
Που νοηματοδοτεί και σώζει τα πράγματα από το επίπλαστο, το κενό, το αναληθές.

Η λύση τελικά θα είναι ο άνθρωπος. Ο ίδιος άνθρωπος κατέχει την απάντηση στο «αν αυτό είναι άνθρωπος».

O άνθρωπος, είναι πλάσμα της έλλειψης αλλά και της υπέρβασης. «Άνθρωπος σημαίνει να μην αρκείσαι».

Σε αυτόν τον ακατάβλητο άνθρωπο είναι αφιερωμένος και ο νέος κύκλος των εκπομπών μας.

Για μια υπέρβαση διψούν οι καιροί.

Ανώνυμα, και επώνυμα πρόσωπα στο Μαγικό των Ανθρώπων, αναδεικνύουν έναν άλλο τρόπο να είσαι, να υπομένεις, να θυμάσαι, να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι…

Την ιστορία τους μας πιστεύτηκαν είκοσι ανώνυμοι και επώνυμοι συμπολίτες μας. Μας άφησαν να διεισδύσουμε στο μυαλό τους.
Μας άφησαν για μια ακόμα φορά να θαυμάσουμε, να απορήσουμε, ίσως και λίγο να φοβηθούμε.

Πάντως μας έκαναν και πάλι να πιστέψουμε ότι «Το μυαλό είναι πλατύτερο από τον ουρανό».

Να είσαι μαχητική δημοσιογράφος, μητέρα δυο νέων παιδιών, να δίνεις ένα δύσκολο αγώνα για τις ιδέες και τα οράματα σου και ξαφνικά όλα να αλλάζουν.

Μια αναπάντεχη νόσος, ένα πρόδρομο στάδιο της άνοιας, να βάζει σε δοκιμασία όλη τη ζωή σου.

Η Ρένα Κουβελιώτη συμπύκνωσε το βίωμα της πάθησης της σε ένα συγκλονιστικό ερώτημα: "Θα με αγαπάς όταν δεν θα σε θυμάμαι;"

To ερώτημα, που είναι και ο τίτλος του βιβλίου της, το απευθύνει στα παιδιά της και στους σημαντικά άλλους της ζωής της.

Η Ρένα μοιράζεται μαζί μας κομμάτια από τη ζωή της. Αν ό άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που θυμάται πως μπορεί να διατηρήσει την ανθρώπινη του υπόσταση εκτός μνήμης;

Oι ζωές των ανθρώπων, όπως οι ίδιοι τις αφηγούνται, ανοίγουν ένα παράθυρο μέσα στο μυαλό μας. Αναπάντεχα ξέφωτα παραμονεύουν σε απρόβλεπτους τόπους και χρόνους.

Στο Μαγικό των ανθρώπων κάποιες φορές είναι σαν να ζωντανεύει και πάλι ο Άμλετ: "Υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα, Οράτιε, μεταξύ γης και ουρανού, απ' ότι η φαντασία σου μπορεί να συλλάβει".

Με τη Ρένα Κουβελιώτη ζήσαμε μια από αυτές τις φορές.

Την ευχαριστούμε.