Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Η Ιθάκη είναι το νησί του προορισμού, το νησί της πατρίδας και της αγάπης προς αυτή. Το νησί του Νόστου. Τα γραφικά χωριά της έχουν απλότητα και αυθεντικότητα, ενώ το Βαθύ, χτισμένο γύρω από έναν φυσικό κόλπο, είναι πολύχρωμο και γαλήνιο.

Η Ιθάκη έχει πολλά θέλγητρα, καθώς πέρα από το μυθικό της παρελθόν έχει ένα ελκυστικό παρόν και ένα ακόμη πιο αισιόδοξο μέλλον.

Βρεθήκαμε στην Ανωγή και στην Εξωγή, αλλά και στο Κιόνι, το οποίο σύμφωνα με πολλούς, είναι το καλύτερο παραθαλάσσιο χωριό της Ιθάκης. Κατά τους ντόπιους μάλιστα, το Κιόνι είναι από μόνο του ένα νησί μέσα στο νησί!

Συναντήσαμε ανθρώπους όπως τον Στέλιο, που πήρε την καλύτερη απόφαση της ζωής του, να αφήσει την Αθήνα και να εγκατασταθεί εδώ. Τον Χρύσανθο και το τυροκομείο του, που δεν μπόρεσε να τον κρατήσει μακριά από την Ιθάκη ούτε ένα τόσο μαγικό μέρος όπως η Σαντορίνη. Βρήκαμε τη Σοφία που αναζητά το χαμόγελο στα πρόσωπα όσων τρώνε από τα χεράκια της και την Αντιόπη, την ασυρματίστρια του εμπορικού ναυτικού που μέσα στη συλλογή της με τα παλιά αντικείμενα, κρύβει μνήμες, αγάπες και απώλειες.

Αλλά και τον Παναγιώτη που, αν και πολύ νέο παιδί, βαρέθηκε ήδη την πολυκοσμία της πόλης και ήρθε εδώ αναζητώντας ησυχία και μοναχικότητα. Όλοι τους ηρέμησαν, συνάντησαν τον εαυτό τους και την αγάπη, αγάπη για τους άλλους και για τη δουλειά τους, για ανθρώπους Ιόνιους, Θιακούς, αγάπη για όλες τις νόννες και τους νόννους που λένε ιστορίες.

Στην Ιθάκη δεν μπορούσαμε να μην ακούσαμε και τη μουσική της. Την φιλαρμονική της με την μεγάλη ιστορία και τον μαέστρο της τον Γιώργο, που για εκείνον μια καλή ημέρα στην Ιθάκη, τελειώνει με λίγο Μότσαρτ!