Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Πολυποίκιλη και γεμάτη αντιθέσεις η Κάρπαθος, ποτέ δεν την βαριέσαι. Είναι σαν πολλά νησιά σε ένα. Ένας ανήσυχος τόπος που ή τον ερωτεύεσαι ή δεν ξαναπατάς. Γυρνώντας την, μετά από κάθε στροφή ξαφνιάζεσαι από το πόσο διαφορετικό τοπίο αντικρύζεις. Αλλά και από το τι ανθρώπους συναντάς. Επισκεφτήκαμε την Αυλώνα των 9 κατοίκων, αυτή την αγροτική, μάλλον σουρεαλιστική περιοχή της Ολύμπου. Εδώ δεν θα βρεις ίντερνετ, ούτε μαγαζιά, ούτε καν φούρνο. Οι κάτοικοι τα κάνουν όλα μόνα τους. Εδώ θα βρεις χωράφια, ζώα, ένα καφενείο και ελάχιστους κατοίκους. Στην Αυλώνα συναντήσαμε τις δυνατές, απόκοσμες γυναίκες του χωριού, που σηκώνονται κάθε πρωί το χάραμα, για να προλάβουν τον ήλιο πριν τις προλάβει εκείνος. Ντυμένες με τις φορεσιές τους στα χωράφια και στα ζώα, τιμούν καθημερινά τις παραδόσεις με προσωπική θυσία. Γυναίκες αγέρωχες, που σε συγκινούν, μιλώντας με λόγια απλά για αισθήματα βαθιά. Στο Απέρι μπήκαμε σε ένα εντυπωσιακό Καρπάθικο σπίτι, γεμάτο κειμήλια και ιστορία ενώ στην Όλυμπο ανάψαμε τον ξυλόφουρνο για να φτιάξουμε Βυζάντι, το παραδοσιακό αρνί, γεμιστό με μυρωδικά και ρύζι. Και μετά βρεθήκαμε στο Φοινίκι, το παραδοσιακό ψαροχώρι όπου συναντήσαμε τον Γιάννη τον ψαρά. Έναν νέο άντρα που σαν πατά το πόδι του στο καΐκι, αισθάνεται ότι κρατάει τον κόσμο όλο. Μαζί του μάθαμε πως πρέπει να τηγανίζονται τα φρέσκα ψάρια, αλλά μάθαμε και καινούριες λέξεις, λέξεις της Καρπάθου που μιλούν για την κάθε μέρα, για την κάθε στιγμή, που περιγράφουν με έναν ξεχωριστό τρόπο, μια Ζωή Αλλιώς.