FIDELIO του Λ.Β. Μπετόβεν σε λιμπρέτο των των Joseph Sonnleithner, Stephan von Breuning και Georg Friedrich Treitschke Σκηνοθεσία Claus Guth Γενική Μουσική Διεύθυνση: Franz Welser Moest, Φιλαρμονική της Βιέννης κοστούμια και σκηνικά: Christian Schmidt Στον ρόλο του Φλορεστάν ο Jonas Kaufmann. - Στον ρόλο της Λεονόρας με το ψευδώνυμο Φιντέλιο η Adrianne Pieczonka .

Ο Φιντέλιο δεν είναι άνδρας πρόκειται για μια γυναίκα. Μια γυναίκα μεταμφιεσμένη η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει τον άντρα της έναν αριστοκράτη πολιτικό κρατούμενο, τον Φλορεστάν. Η απόφαση της Λεονόρας να πάρει στα χέρια της, την σωτηρία του άντρα της προκύπτει μέσα από ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.
H όπερα Φιντέλιο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν αποτελεί ίσως μια από τις πιο σημαντικές μουσικοπνευματικές ευρωπαΊκές καταθέσεις του 19ου αιώνα ενώ η Ευρώπη διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο ολίσθησης σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Οι προσπάθειες του Μπετόβεν και του στενού του κύκλου για τη δημιουργία αυτής της όπερας αρχίζουν απ΄ότι γνωρίζουμε από τα σημειωματάρια που κρατούσε ο συνθέτης ήδη από το 1803 και σχετίζονταν με την επιρροή που είχε δεχθεί ο σχεδιασμός του λιμπρέτου από τον Ζάν Νικολά Μπουιγύ ένα πολιτικό που είχε λάβει ενεργά μέρος στην γαλλική επανάσταση με τον αρχικό τίτλο Λεονόρα. Ο Μπετόβεν αποφάσισε να γράψει την μοναδική του αυτή όπερα πάνω σε αυτή την υπόθεση έχοντας υπ’ όψιν του δύο προηγούμενες όπερες που είχαν βασιστεί σε αυτή την ιστορία.Τα γαλλικά στρατεύματα εν τω μεταξύ είχαν κατακλύσει την Ευρώπη. Τελικά την ολοκλήρωσε το καλοκαίρι του 1805 τη περίοδο που ο γαλλικός στρατός κατευθύνονταν προς τη Βιέννη και λίγο πριν ολοκληρώσει και την “ηρωϊκή” συμφωνία του. Η υπέρτατη αγάπη στη όπερα τίθεται ως το κομβικό σημείο για την υπέρβαση του γενικότερου πολιτικοκοινωνικού κινδύνου τονίζοντας τις πολύτιμες αξίες του διαφωτισμού. Η πρεμιέρα του έργου πραγματοποιήθηκε (υπό τον τίτλο Λεονόρα) σε τρείς πράξεις το 1805 στη Βιέννη, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία: Το γνωστό κοινό της Βιέννης δεν ανταποκρίθηκε όπως συνήθιζε αφού η πόλη είχε μόλις καταληφθεί από τον Ναπολέοντα. Κατά περίεργο τρόπο γάλλοι αξιωματικοί επίσης παρακολούθησαν τη παράσταση με μεγάλο ενδιαφέρον. Κοινή διαπίστωση από εκείνη τη βραδιά ήταν οι αδυναμίες στη μορφολογία του έργου. Μια προσπάθεια αναθεώρησης του έργου με μια νέα εισαγωγή έγινε το 1806 στις 29 Mαρτίου και 10 Aπριλίου του 1806 μόνο για δύο ημέρες.

Η παράσταση διεκόπη διότι ο Μπετόβεν συγκρούσθηκε με τον ιμπρεσσάριό του. Η τελική μορφή της όπερας διαμορφώθηκε στα 1814, με την ιδιαίτερη φιλολογική βοήθεια του Georg Friedrich Treitschke. Ο συνθέτης είχε συνθέσει ήδη 4 εκδοχές εισαγωγών για την όπερά του που έμειναν στη μουσική ιστορία ως ξεχωριστές μουσικές μορφές πάνω στην προσπάθειά του να τελειοποιήσει το λυρικό αυτό έργο. Η τελική άποψη της όπερας σε δύο πράξεις και μια παγιωμένη εισαγωγή ανέβηκε στο Kärtnertortheater Βασιλικό θέατρο της Βιέννης στις 23 Μαϊου του 1814, με τον τίτλο Fidelio. Συμπίπτει με την ημερομηνία της παραίτησης του Ναπολέοντα από τον αυτοκρατορικό θρόνο και την απομόνωσή του στο νησί Ελβα της Τοσκάνης όπου από εκεί τον επόμενο χρόνο θα αποδράσει στο Παρίσι και θα οδηγήσει την Ευρώπη στην πιο αιματηρή μάχη των εθνών της. Την μάχη του Βατερλώ.