Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Οι άνθρωποι που συναντήσαμε εδώ, δίπλα στην Αθήνα, εντός Αττικής, αλλά εκτός συνηθισμένων, είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά άνθρωποι της θάλασσας. Είναι άνθρωποι που ο Πειραιάς κυλάει σαν θάλασσα στις φλέβες τους. Η πολύβουη Ιχθυόσκαλα το χάραμα είναι μια εμπειρία που δεν περιγράφεται εύκολα. Καπετάνιοι, ψαράδες, έμποροι, ψάρια, θαλασσινά, τελάρα, θόρυβος, φωνές, Σαρωνικός και Αιγαίο μαζί, καθημερινό μεροκάματο αλλά και η τέχνη μιας άλλης καθημερινότητας. Και τα τραγούδια του Πειραϊκού φωνητικού συνόλου Λίμπρο Κόρο, μέσα σε αυτό στο πολύβουο περιβάλλον, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που σκάει σαν κύμα στις ψυχές μας.
Ο Λευτέρης Λαζάρου είναι το συνώνυμο του σεφ, του γνήσια Έλληνα και μάλιστα Πειραιώτη σεφ, από τότε που ο όρος σεφ ήταν σχεδόν άγνωστος. Ίσως ο πιο αναγνωρίσιμος, οικείος και αγαπημένος μας μάγειρας μας άνοιξε την καρδιά του, μας πήγε νοερά στις Πειραιώτικες γειτονιές του τότε, μας μίλησε για τη μητέρα του, για τον πατέρα του, για τις στεναχώριες αλλά και τις ευλογίες του. Τέλος, γνωρίσαμε ένα ξεχωριστό στολίδι του Πειραιά, το ιστορικό πλοίο Hellas Liberty, ένα πολύ σημαντικό μνημείο της ελληνικής και παγκόσμιας ναυτιλίας. Βρεθήκαμε στο κατάστρωμα με τον καπετάν Ευάγγελο Κούζιλο, συνταξιούχο πλοίαρχο και πρόεδρο του Δ.Σ του Όμίλου Φίλων Λίμπερτυ. Ο κος. Κούζιλος έκανε το πρώτο του μπάρκο σε λίμπερτυ πριν από σχεδόν 50 χρόνια και σήμερα, βρίσκεται με μεγάλη συγκίνηση και περηφάνεια στο τιμόνι του Hellas Liberty.
Ο Πειραιάς και οι άνθρωποί του είναι συγκίνηση. Είναι αγάπη, άγγιγμα ψυχής και υγρά μάτια που λάμπουν. Άνθρωποι που ζούνε δίπλα μας μια Ζωή Αλλιώς.