Η Μadama Butterfly (1904) του Giacomo Puccini (1858-1924) είναι η έκτη από τις συνολικά δέκα όπερες του συνθέτη. Το λιμπρέτο είναι των Luigi Illica και Giuseppe Giacosa.
Βασίζεται σε μια μικρή ιστορία του Luther Long η οποία έγινε θεατρικό έργο από τον David Belasco. Η πρώτη εκδοχή της όπερας σε δύο πράξεις παρουσιάστηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1904 στην Σκάλα του Μιλάνου. Μέσα σε τέσσερις μήνες, στις 28 Μαίου του 1904 η Madama Butterfly ξανανέβηκε αναθεωρημένη στην πόλη Brescia της Λομβαρδίας. Αυτή η επαναθεώρηση περιόρισε τη δυσανάλογα μεγάλη δεύτερη πράξη στο ήμισυ της διάρκειάς της και συμπεριέλαβε μια τρίτη πράξη ενώ έγιναν και κάποιες άλλες μικρότερες αλλά σημαντικές αλλαγές.
Το αναδιοργανωμένο αριστούργημα του G.Puccini προκάλεσε μια μεγαλειώδη επιτυχία, και ταξίδεψε προς την Μητροπολιτική όπερα της Νέας Υόρκης το 1907 που επίσης βρήκε ενθουσιώδη αποδοχή. Σήμερα, η όπερα παρουσιάζεται άλλοτε σε δύο πράξεις συνήθως μέσα στην Ιταλία, ενώ στην αμερικανική εκδοχή της γενικότερα σε τρείς-πράξεις. Η Μadama Butterfly είναι η δημοφιλέστερη όπερα στη Βόρεια Αμερική και θεωρείται μια όπερα με βαθιές πολιτικές προεκτάσεις.

Η συμβολική παρουσία του Αμερικανού αξιωματικού στην Ιαπωνία το 1904 Benjamin Franklin Pinkerton του οποίου το πρώτο μέρος του ονόματος του φέρει και τον όνομα του μεγάλου αμερικανού ήρωα της αμερικανικής επανάστασης σηματοδοτεί μία φιγούρα η οποία παρουσιάζεται μέσα από τις διαμεσολαβητικές συνθήκες του πολέμου σε ένα ξένο χώρο για μια προσωρινή ειρηνική αποστολή. Ο Ρωσσοιαπωνικός πόλεμος του 1904 είχε ξεσπάσει και η Ιαπωνία είχε ξαφνιάσει όλη την ανθρωπότητα με τις άξαφνες νίκες της σε βάρος της μεγάλης ρωσσικής υπερδύναμης. Οι νίκες του ιάπωνα ναυάρχου Τόγκο προκειμένου να ουδετεροποιήσει την παρουσία του Ρωσσικού στόλου στην ¨Απω Ανατολή έμειναν στην ιστορία.
Η επίθεση του ιαπωνικού στόλου σις 8 Φεβρουαρίου του 1904 στο Πόρτ Άρθουρ ανατρέπει την ισορροπία και οι μεγάλες δυνάμεις σπεύδουν να πιέσουν να γίνει συμφωνία ειρήνης προκειμένου να μην διαταραχθούν περαιτέρω τα μεγάλα γεωπολιτικά σχέδια της Δύσης και ο έλεγχος της ¨Απω Ανατολής.Ο αμερικανός υποπλοίαρχος Πίνκερτον στην όπερα του Πουτσίνι υπερβαίνει την τυπικότητα της διαμεσολαβητική αποστολής και προχωρά με την βοήθεια του τοπικού προξένου και ενός διευθυντού γραφείων συνοικεσίων τον Γκόρο σε ένα γάμο με μία τοπική μικρή Γκέισα την Τσιο- Τσιο η οποία συμβολικά ονομάζεται Μαντάμ Μπάτερφλαυ.
Την ερωτεύεται, τον ερωτεύεται και αυτή τελικά δέχεται να τον παντρευτεί να αρνηθεί τις παραδόσεις της να εκτεθεί στην τοπική κοινωνία και να κάνει μαζί του ένα παιδί. Ένα αγόρι.
Ο Pinkertοn ξαφνικά εγκαταλείπει την Cio- Cio και επιστρέφει στην Αμερική με την υπόσχεση ότι θα ξαναεπιστρέψει και θα την πάρει μαζί του αυτή και το παιδί.
Αυτή τον περιμένει απεγνωσμένα. Εκείνος όμως στην Αμερική παντρεύεται μία Αμερικάνα,την Κate. Aποφασίζουν μαζί να επιστρέψουν στο Ναγκασάκι να πάρουν το παιδί του από την Cio Cio και να επιστρέψουν στην Αμερική.
Η δραματική απογοήτευση της Madama Butterfly από την απροσδόκητα άσχημη συπεριφορά του Pinkerton σημαδεύει την όπερα αποτυπώνοντας αυτή την πραγματική διάσταση της ανατροπής της ουτοπίας που είχε δημιουργηθεί μέσα από κάποιους φορείς που είχαν διευκολύνει τις προσδοκίες γάμων με νεαρές γκέϊσες στην Ιαπωνία εκείνη την περίοδο.
Στη πραγματικότητα μερικές από αυτές τις σχέσεις είχαν ευτυχή αποτελέσματα οι περισσότερες όμως όχι. Ο Puccini εμπνέεται από αυτή τη τραγική πραγματικότητα στηλιτεύοντας πολιτικά με λυρικοδρματικό τρόπο αυτή την συμπεριφορά και συνθέτει πέρα από τη βοήθεια των εργαλείων του βερισμού, [της προβολής στη σκηνή άγριων παθών, βίαιων επεισοδίων ως αντιθέσεων και του απερίγραπτου τέλους], και με τη βοήθεια εξωτικών στοιχείων. Ενός ανατολισμού που προσεγγίζεται μέσα από αυθεντικές τοπικές μελωδίες. Αυτές προσαρμόζονται μέσα στο ύφος του συνθέτη ο οποίος εντρυφεί με ένα δικό του προσωπικό τρόπο στη χρήση διαφορετικών πεντατονικών κλιμάκων, ή κλιμάκων αυξημένων διαστημάτων, ή ολόκληρων τόνων χρησιμοποιώντας και αυθεντικά ιαπωνικά μουσικά όργανα. Η μεθοδολογία του Puccini σχετικά με τον τρόπο αφομοίωσης των ανατολικών στοιχείων στη δυτική μουσική συνθετική σκέψη παραμένει ακόμα και στις μέρες μας ένα πολύτιμο εργαλείο μελέτης και εμβάθυνσης και για νέους συνθέτες.

Τη σκηνοθεσία και σκηνογραφία που προβάλλει σε αποκλειστικότητα η Βουλή Τηλεόραση την Κυριακή 24 Μαίου 2020 στις 23.00 μ.μ από την Αρένα της Βερόνα - παραγωγή του 2004- υπογράφει ο Franko Zefirelli.
O Zefirelli σε σχετική συνέντευξή του είχε υπογραμμίσει την νέα αναγκαιότητα του σκηνοθετικού τονισμού αυτής της ψευδαίσθησης που είχε καλλιεργηθεί το 1904 για τη κατάκτηση μιας δύσβατης ουτοπίας ενώ μέσα από τη σκηνοθεσία του προσπαθεί να αποκαλύψει αυτές τις άτοπες προθέσεις.
Η κινησιολογία των ηθοποιών οι εκφραστικές κινήσεις, οι ιδιαίτεροι τονισμοί του λόγου και τραγουδιού συνθέτουν μια ιδιαίτερη αντίληψη του σκηνοθέτη προς αυτή τη φωταγώγηση του υποβάθρου των γεγονότων προσπερνώντας παραδοσιακότερες σκηνοθετικές αντιλήψεις.