Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Δεν την αποκαλούν τυχαία Αρχόντισσα των Κυκλάδων. Η Σύρος φοράει πάντα τα καλά της, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Αυτό αρμόζει άλλωστε στην αριστοκρατική καταγωγή της. Όταν μπαίνεις στο λιμάνι και κοιτάς ψηλά, ξεχωρίζεις αμέσως τους δύο λόφους της. Στη μια κορυφή η καθολική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και στην άλλη ο ορθόδοξος βυζαντινός ναός της Ανάστασης. Σε αυτό το μικρό νησί του Αιγαίου συνυπάρχουν αρμονικά εδώ και αιώνες οι δύο Εκκλησίες του Χριστιανισμού.

ο Μητροπολίτης Δωρόθεος μας δέχτηκε στην αίθουσα του θρόνου και μας μίλησε για το πως οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να αισιοδοξήσουν και πάλι, να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη τους αλλά και πώς η θάλασσα κατεργάζεται το πνεύμα, αλλά κατεργάζεται και το σώμα. Με τον Επίσκοπο Πέτρο είπαμε για την ύψιστη αρετή του να αγαπάς ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά του άλλου, να κάνεις πάντα πρώτος ένα βήμα, να συγχωρείς, να δίνεις μία δεύτερη ευκαιρία, να αποδέχεσαι.

Και αφού γλυκάναμε την ψυχή μας, αφεθήκαμε σε μια άλλη πολύ γλυκιά εμπειρία, χαρακτηριστική του νησιού. Φτιάξαμε χαλαβαδόπιτες και μάθαμε τα μυστικά που κάνουν το Συριανό λουκούμι διάσημο και αξεπέραστο. Νεράκι, ζάχαρη και κορν φλάουρ. Άλλο ψήσιμο το χειμώνα, άλλο ψήσιμο το καλοκαίρι. Άλλο στο βοριά, άλλο στο νοτιά. Και υψηλή θερμοκρασία, για να βγάλει το λουκούμι το θυμό του!

Και με τους βυζαντινούς ήχους της χορωδίας να αντηχούν ακόμη στα αυτιά μας, περιηγηθήκαμε στη συνοικία Βαπόρια και μάθαμε την ιστορία ζωής του Στέφανου Χανδακά, ιδρυτή της HopeGenesis. Του γιατρού που έχει συνδέσει το όνομά του τόσο με τη Σύρο όπου γεννήθηκε, όσο και με τις πολυβραβευμένες του πρωτοβουλίες για κοινωνική προσφορά και μείωση της υπογεννητικότητας στη χώρα μας.

Η βόλτα μας τελείωσε με τον πιο αισιόδοξο τρόπο, με τραγούδια και γέλια από τα χαρούμενα παιδιά του σχολείου Δελασάλ. Από τα παιδιά που ξέρουν ότι “πρέπει να αλλάξουμε κάποια πράγματα στη ζωή” για να την ζούμε … αλλιώς!