Το «Μονόγραμμα» έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας. «Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει σκοπό την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.

Η Ιωάννα Παπαντωνίου είναι η γυναίκα που έβαλε τη σφραγίδα της στην πολιτιστική πορεία της νεότερης Ελλάδας. Σκηνογράφος-ενδυματολόγος ήταν παρούσα σε πλήθος πολιτιστικά δρώμενα, καθώς συνεργάστηκε τους πιο σπουδαίους δημιουργούς. Έχει φιλοτεχνήσει σκηνικά και κοστούμια για σημαντικά έργα του ελληνικού και του παγκόσμιου δραματολογίου. Είναι επίσης και το ζωντανό παράδειγμα πως όταν θέλεις κάτι πολύ, ποτέ δεν είναι αργά. Η αστική καταγωγή της, ενδεχομένως και το φύλο, ήταν η αιτία που καθυστέρησε τις σπουδές της σ’ αυτό που ανέκαθεν, από μικρό παιδί αγαπούσε: στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία.

«Όταν πήγα στο θέατρο ήμουνα η πρώτη γυναίκα που έκανε εντατικά σκηνογραφία και όλοι ήταν εναντίον μου. Και όμως, σιγά-σιγά τους κέρδισα γιατί ήξερα να κάνω τη δουλειά μου καλά. Άρα για μένα δεν υπήρχε “είμαι γυναίκα” και με βλέπουν διαφορετικά. Για μένα είναι άνθρωποι που ξέρουν τη δουλειά τους καλά και τους σέβονται οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζονται και άνθρωποι που δεν ξέρουν τη δουλειά τους», λέει η Ιωάννα Παπαντωνίου.

Ο Αλέξης Σολομός ήταν εκείνος που πρώτος διείδε και εκτίμησε το ταλέντο της. Μέσω του Σολομού, η Ιωάννα Παπαντωνίου έσπασε μια παράδοση 40 ετών, αφού ήταν η πρώτη γυναίκα που εργάστηκε ως ενδυματολόγος στο Εθνικό Θέατρο στον «Ορέστη» (Επίδαυρος–1971). Σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία στο Wimbledon School of Art στο Λονδίνο. Ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος, δούλεψε με το Θέατρο Τέχνης (εκτιμά απεριόριστα τον Κάρολο Κουν) και με το θίασο Αλέξη Μινωτή-Κατίνας Παξινού, όπως επίσης και με Κρατικά Θέατρα (Εθνικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος), καθώς και με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.

Όνειρο και στη συνέχεια έργο ζωής, είναι το «Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα Βασίλειος Παπαντωνίου», το οποίο δημιούργησε στο Ναύπλιο, τιμώντας τη μνήμη του πατέρα της. Το Μουσείο άνοιξε τις πύλες του το 1974 και έχει αναπτύξει αξιόλογη δραστηριότητα χάρη στην Ιωάννα Παπαντωνίου που δούλεψε με αγάπη και πάθος πάνω στο δημιούργημά της. Το 1981 τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Μουσείου της Χρονιάς. Την ίδια χρονιά, η Ιωάννα Παπαντωνίου βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στην επιστήμη και στο θέατρο.