Η σειρά παρουσιάζει τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς, σε σχέση με την εποχή που έζησαν και την ιστορική και κοινωνική συγκυρία, που επηρέασε και διαμόρφωσε το έργο τους.

Οι άκαρπες προσπάθειες καθιέρωσης της Δελφικής Προσπάθειας απογοήτευσαν βαθιά τον Άγγελο Σικελιανό.

Το καλοκαίρι του 1932 μια πρόσκληση που θα απευθύνουν στον Σικελιανό αξιωματικοί της Θράκης, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει στις Δελφικές Εορτές και ετοίμαζαν μια σειρά ανάλογων εκδηλώσεων στην περιοχή τους, δίνει την αφορμή στον ποιητή, επανερχόμενος προσωρινά στο δημιουργικό στίβο, να συνθέσει το πρώτο του δραματικό έργο με τίτλο «Ο Τελευταίος Ορφικός Διθύραμβος» ή «Ο Διθύραμβος του Ρόδου».

Οι εκδηλώσεις στη Θράκη θα ματαιωθούν, αλλά το έργο του Σικελιανού θα παρασταθεί, με σκηνοθεσία της Εύας Πάλμερ τον Απρίλιο του 1933 στην Αθήνα, σε υπαίθριο χώρο στο λόφο του Φιλοπάππου.

Τον Αύγουστο του 1933 η Εύα Πάλμερ αποκαρδιωμένη για το απραγματοποίητο των ονείρων της, αναχωρεί για την Αμερική. Τα πλούτη που είχε φέρει στην Ελλάδα ερχόμενη το 1906 είχαν εξανεμιστεί. Όταν κατορθώσει να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα, το 1952, θα κλείνει σχεδόν ένας χρόνος από τον θάνατο του Σικελιανού.

Τον Φεβρουάριο του 1935, στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού «Τα Νέα Γράμματα» περιοδικό που αποτελεί το επίσημο βήμα της Γενιάς του ΄30 – ο Σικελιανός θα δημοσιεύσει το ποίημα «Ιερά Οδός». Είναι η απαρχή μιας νέας δημιουργικής περιόδου.
Έχοντας ως βάση τον ανομοιοκατάληκτο ενδεκασύλλαβο στίχο, προσαρμοσμένο σε ένα ύφος οικείο, αλλά όχι άρρυθμο, ο Σικελιανός φανερώνει ένα καινούριο δρόμο στη νεοελληνική ποίηση.

Η γνωριμία του, τον Μάρτιο του 1939 με την Άννα Καραμάνη, σύζυγο του φυματιολόγου γιατρού Γιώργου Καραμάνη εξελίσσεται σε βαθύ έρωτα. Ο Σικελιανός ζητά από την Εύα Πάλμερ τη συναίνεση της για να παντρευτεί την ΄Αννα, που σύντομα θα πάρει διαζύγιο από τον πρώτο της σύζυγο.

Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου ο Σικελιανός γράφει ποιήματα και κείμενα που εμψυχώνουν τους στρατιώτες και τους πολίτες την περίοδο δε της γερμανικής Κατοχής αναπτύσσει έντονη αντιστασιακή και πολιτική δραστηριότητα.

Ο θάνατος του Κωστή Παλαμά στις 27 Φεβρουαρίου 1943 και η σημαίνουσα παρουσία του Σικελιανού την επόμενη ημέρα στην πάνδημη κηδεία του μεγάλου ποιητή, όταν θα βάλει τον ώμο του κάτω από τη σορό του Παλαμά και θα απαγγείλει το ομότιτλο ποίημα, θα αποτελέσουν ένα είδος διαδοχής στον ρόλο του εθνικού ποιητή.

Από το 1946 το ολοένα αυξανόμενο κύρος του έργου του, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, φέρνει την υποψηφιότητά του για το βραβείο Νόμπελ που τελικά δεν θα πάρει, αφού η τότε ελληνική κυβέρνηση φρόντισε να τον υπονομεύσει με κάθε τρόπο.

Ο Σικελιανός έφυγε από τη ζωή το 1951 με τρόπο άδοξο. Το πολύπλευρο όμως έργο νομιμοποίησε πολλές γενιές ποιητών, ενώ οι Δελφικές Εορτές προετοίμασαν το έδαφος για το φεστιβάλ αρχαίου δράματος της Επιδαύρου και των άλλων αντίστοιχων καλλιτεχνικών και πνευματικών εκδηλώσεων.

Το ντοκιμαντέρ είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης συστηματικής έρευνας με πολλά οπτικά και ηχητικά ντοκουμέντα, ορισμένα από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά και φωτίζει άγνωστες πλευρές τόσο του ίδιου του ποιητή όσο και της εποχής. Μεταξύ των άλλων επισημαίνεται και ταυτοποιείται η παρουσία του Καρυωτάκη στο θέατρο των Δελφών.

Στο ντοκιμαντέρ ακούγονται τα χορικά του «Προμηθέα Δεσμώτη» από την πρωτότυπη μουσική του Κωνσταντίνου Ψάχου σύμφωνα με την επεξεργασία και εισαγωγή ήχου του Οκτάβιου Μερλιέ το 1971 στο βωβό φιλμ των Κώστα και Δημήτρη Γαζιάδη «Δελφικές Εορτές».

Επίσης ακούγονται «Ο Δελφικός Ύμνος» και «Ο Διθύραμβος Του Ρόδου» από την εκτέλεση του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΑ το 1997, σε διεύθυνση Γιώργου Τσαγκάρη. Ειδικά για το ντοκιμαντέρ ηχογραφήθηκε και ακούγεται για πρώτη φορά η μεταγραφή για φλογέρα της πρωτότυπης μουσικής από την Εύα Πάλμερ –Σικελιανού, σύμφωνα με τις παρτιτούρες που φυλάσσονται στο Μουσείο Μπενάκη.