Αν η μνήμη είναι το βλέμμα πίσω στο παρελθόν και το παρελθόν μια ξένη χώρα, τότε η επιστροφή της Κάτιας στη γενέθλια Πόλη, μεταμορφώνεται σ’ ένα ταξίδι μη επιστροφής, κυνήγι και περιπέτεια, σημείο συνάντησης με την ιστορία της και τον εαυτό της στη σημερινή Κωνσταντινούπολη, μια σύγχρονη και αντιφατική μητρόπολη, χώρα φαντασμάτων, εκπλήξεων και θαυμάτων.

Μπορεί ωστόσο να την καλωσορίσει και να συμφιλιωθεί μαζί της, ξαναβρίσκοντας την εμπιστοσύνη και την ελπίδα για ό,τι χάνεται κι ό,τι μπορεί να ξαναγεννηθεί;

Αυτή, ένα μικρό προσφυγόπουλο τότε, με μια βαλίτσα στο χέρι της μάνας της, μονάχες οι δυο τους για την Θεσσαλονίκη ανάμεσα στους χιλιάδες Πολίτες των βίαιων απελάσεων του 1964-65, που άδειασαν την Πόλη, αφήνοντας πίσω τις περιουσίες τους και έναν τρόπο ζωής.

Τι ειρωνεία, στο τελευταίο γύρισμα, στην αρχαία Ασσό, σταθμός του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, μόλις οκτώ μίλια από τη Λέσβο, μια ταυτότητα στα Αραβικά κολυμπούσε μόνη της στο Αιγαίο μπροστά στα μάτια μας.

Το παρελθόν δεν είναι καν παρελθόν... To Istanbul Story δεν είναι μόνο μια ιστορία για την Πόλη.