Στην αρχή, όταν μάθαμε ότι η παράδοσή, τους θέλει απογόνους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τους αντιμετωπίσαμε σαν μακρινούς συγγενείς. Μύθος; Πραγματικότητα; Τελικά η γοητεία της σημερινής αλήθειας των Καλάς, που ζουν σε 3 απομονωμένες κοιλάδες του Βορείου Πακιστάν, είναι τέτοια που λίγη σημασία παίζει το μακρινό τους παρελθόν.
Το «Ταξιδεύοντας» και η Μάγια Τσόκλη έχουν τη τύχη να παρευρεθούν στην μεγαλύτερη γιορτή αυτής της φυλής που αντιστέκεται στις δυσοίωνες προβλέψεις, διατηρώντας ήθη, έθιμα και θρησκεία. Το Τζόσι, η γιορτή της άνοιξης, μας αποκαλύπτει τη κοσμοθεωρία αυτών των γεωργών και κτηνοτρόφων και μας ξεναγεί σε μια ζωντανή παραμυθένια παράδοση, που διαθέτει θεούς πολλούς και νύμφες, καθαρτήρια λουτρά και συνεχείς ιεροτελεστίες. Μας γνωρίζει έναν κόσμο διαφορετικό, που το ορθολογιστικό, δυτικό μυαλό μας δυσκολεύεται να δεχτεί, χάνοντας φυσικά έτσι μέρος της μαγείας. Μας υπενθυμίζει πόσο ευαίσθητες είναι οι ισορροπίες και πόσο σεβασμό πρέπει να δείχνουμε σε αλήθειες που μας είναι ξένες και δυσνόητες.