Σειρά ντοκιμαντέρ που αναφέρεται σε σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς, παρουσιάζοντας τη ζωή και το έργο τους σε σχέση με την ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής τους. Η σειρά έχει μια επιτυχημένη πορεία αρκετών ετών και πέρα από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις, μετέχει ενεργά στην κοινωνία και την πνευματική ζωή της χώρας. Συχνά γίνονται προβολές και επετειακές εκδηλώσεις με θέματα της σειράς σε διάφορα ιδρύματα, σχολεία, πολιτιστικούς και πνευματικούς φορείς, τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια.
Επιπλέον, πολλές πανεπιστημιακές σχολές στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, έχουν αντίγραφα της σειράς για διδακτικούς λόγους.
Η ΕΡΤ, χάρη στη σειρά, έχει μια «ζωντανή» βιβλιοθήκη Ελλήνων συγγραφέων με διαχρονική αξία. Αρκετά απ’ αυτά τα ντοκιμαντέρ έχουν προβληθεί σε ελληνικά και ξένα φεστιβάλ και έχουν βραβευτεί.
Το 2010, η Βουλή των Ελλήνων σε συνεργασία με την ΕΡΤ, για να τιμήσει τον Γιάννη Ρίτσο, προσέφερε το αντίστοιχο ντοκιμαντέρ της σειράς σε πολυτελή έκδοση σε βουλευτές, υπουργούς, πρέσβεις, γενικούς γραμματείς και άλλους ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους.
Το υψηλό κύρος της εκπομπής πιστοποιείται και από την απόφαση της UNESCO, με αφορμή το «Έτος Καβάφη» το 2013, να επιλέξει το ντοκιμαντέρ της σειράς για τον Αλεξανδρινό ποιητή να παρουσιαστεί στις Εθνικές Επιτροπές όλων των κρατών-μελών της.
Πέρα απ’ αυτά, η σειρά έγινε αντικείμενο και δύο διδακτορικών διατριβών! Πριν λίγα χρόνια από τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Καποδιστριακού, Αλέξανδρο Παπαθανασίου και πέρσι από τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Πανεπιστημίου της Ρώμης, Jacopo Mosesso.
Ο φετινός κύκλος περιλαμβάνει 14 θέματα, με κλασικούς και νεότερους συγγραφείς αλλά και συγγραφείς της γενιάς του ’70.
Συγκεκριμένα, ένα μεγάλο αφιέρωμα για τον Διονύσιο Σολωμό (που φέτος συμπληρώνονται 160 χρόνια από το θάνατό του και την επόμενη χρονιά 220 χρόνια από τη γέννησή του), καθώς και από ένα ντοκιμαντέρ για τους Γιώργο Θεοτοκά, Αλέξη Σεβαστάκη, Κώστα Ταχτσή, Νίκο Τσιφόρο, Γιώργο Σκαμπαρδώνη, Φίλιππο Δρακονταειδή, Αντώνη Φωστιέρη, Άρη Δικταίο, Κώστα Παπαγεωργίου, Γιώργο Πρατικάκη και Κώστα Μαυρουδή.

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, γιος του στρατηγού του πυροβολικού και για ένα διάστημα Υπουργού των Στρατιωτικών Λεωνίδα Λαπαθιώτη και της ανηψιάς του Χαρίλαου Τρικούπη Βασιλικής Παπαδοπούλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1881. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιου της Αθήνας, και μελέτησε συστηματικά την παγκόσμια λογοτεχνία, την παλαιότερη και τη σύγχρονή του. Γνώριζε τρεις ξένες γλώσσες, γαλλικά αγγλικά και ιταλικά, έπαιζε πιάνο και ζωγράφιζε. Αργότερα ακολούθησε τον πατέρα του, αφοσιωμένο βενιζελικό, στο Κίνημα της Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε κατά τη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου ως ανθυπολοχαγός διερμηνέας στο Επιτελείο. Για ένα μεγάλο διάστημα της νεότητάς του υπήρξε περιζήτητος στα φιλολογικά και κοσμικά σαλόνια της Αθήνας. Η εξέλιξή του ωστόσο δεν ήταν ανάλογη με τις σπουδές και το ταλέντο του. Η ομοφυλοφιλία και η χρήση ναρκωτικών τον περιθωριοποίησαν και τον εξουθένωσαν και τελικά τον Ιανουάριο του 1944 έβαλε τέλος στη ζωή του μη μπορώντας να αντέξει την πείνα και τις κακουχίες της κατοχής. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά δημοσιεύοντας ποιήματα, νουβέλες, διηγήματα, κριτικά άρθρα και μεταφράσεις. Το 1939 τύπωσε «Τα ποιήματα» ένα μέρος μόνο του ποιητικού του έργου. Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του ο Άρης Δικταίος δημοσίευσε σ’ έναν ογκώδη τόμο με τον ίδιο τίτλο, όσα ποιήματά του μπόρεσε να συγκεντρώσει μέχρι τότε.