Μουσική σειρά ντοκιμαντέρ με τον Κωστή Μαραβέγια.

Η Μεσόγειος υπήρξε, ήδη από την αρχαιότητα, μια θάλασσα που ένωνε τους πολιτισμούς και τους ανθρώπους. Σε καιρούς ειρήνης αλλά και συγκρούσεων, οι λαοί της Μεσογείου έζησαν μαζί, επηρέασαν ο ένας τον άλλο μέσα από τις διαφορετικές παραδόσεις και το αποτύπωμα αυτής της επαφής διατηρείται ζωντανό στον σύγχρονο πολιτισμό και στη μουσική.

Τη μουσική που αντανακλά την ψυχή κάθε τόπου και αντιστοιχείται με την κοινωνική πραγματικότητα που την περιβάλλει.

Στη σειρά «Μεσόγειος» το παρελθόν συναντά το σήμερα με λόγο και ήχο σύγχρονο, που σέβεται την παράδοση, που τη θεωρεί πηγή έμπνευσης αλλά και γνώσης.
Πρόκειται για ένα μουσικό ταξίδι στις χώρες της Μεσογείου, με παρουσιαστή τον Κωστή Μαραβέγια, έναν από τους πιο δημοφιλείς εκπροσώπους της νεότερης γενιάς Ελλήνων τραγουδοποιών, που εμπνέεται από τις μουσικές παραδόσεις της Ευρώπης και της Μεσογείου.

Ο Κωστής Μαραβέγιας με το ακορντεόν και την κιθάρα του, συναντά παραδοσιακούς και σύγχρονους μουσικούς σε οχτώ χώρες, που τους ενώνει η Μεσόγειος. Γνωρίζεται μαζί τους, ανταλλάσσει ιδέες, ακούει τις μουσικές τους, μπαίνει στην παρέα τους και παίζει.
Και μέσα από την κοινή γλώσσα της μουσικής, μας μεταφέρει την εμπειρία αλλά και τη γνώση.
Ζούμε μαζί του τις καθημερινές στιγμές των μουσικών, τις στιγμές που γλεντάνε, που γιορτάζουν, τις στιγμές που τους κυριεύει το πάθος.

Το ταξίδι συνεχίζεται στο Ισραήλ, το σύνορο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Μια χώρα-μωσαϊκό. Ένα κράτος που η Ιστορία το γέννησε με πολύ πόνο και με αίμα. Ιστορία χιλιάδων ετών βρίσκεται σε αυτή τη στενή λωρίδα άγονης γης, τοίχο-τοίχο, με τα ίχνη της σε κοινή θέα, όλα διαφορετικά και όλα μαζί.
Βρισκόμαστε πρώτα στην Ιερουσαλήμ μια πόλη-θρύλο, που κληρονόμησε ένα ιστορικό βάρος χωρίς προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Σ’ αυτήν την πόλη-σύμβολο, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί ανασαίνουν ο ένας στην πλάτη του άλλου, όπως συνέβαινε αιώνες τώρα σε ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης.
Το Τείχος των Δακρύων, το τέμενος του Αλ Αγκτσά, ο Πανάγιος Τάφος και ο Γολγοθάς μοιράζονται τις ίδιες πέτρες, την ίδια γη, τον ίδιο σχεδόν χώρο. Πλάι στα τείχη ακούμε τον Mark Eliyahu και τον πατέρα του Piris Eliahu να εντρυφεί στην αρχαία παράδοση της περσικής μουσικής, στοιχεία της οποίας έχουν ενσωματωθεί στη λειτουργία των εβραϊκών συναγωγών.
Σε λιγότερο από μία ώρα με το αυτοκίνητο αντικρίζουμε το άλλο πρόσωπο του Ισραήλ, το Τελ Αβίβ. Μια σύγχρονη πόλη, μοντέρνα, γρήγορη. Θυμίζει μητρόπολη της Δύσης, με νεοϋορκέζικο στιλ αλλά και με ένα μακρύ μέτωπο στη Μεσόγειο θάλασσα, κατά μήκος της πόλης, που του δίνει μια αίσθηση ξεγνοιασιάς, ασυνήθιστη για το Ισραήλ. Πολλά πρόσωπα, πολλές γλώσσες, πολλές παραδόσεις και πολλές μουσικές. Μοντέρνα κτήρια, χωρίς παρελθόν όπως το κτήριο της Όπερας, όπου ένα από τα μεγαλύτερα και τα πιο σημαντικά νέα ονόματα, ο Idan Raichel, ενώνει τις ψηφίδες του μωσαϊκού του Ισραήλ πάνω από ένα πιάνο.
Η επίσημη γλώσσα είναι τα “hebrew” όμως τα τραγούδια είναι σε πολλές γλώσσες. Σε ένα στούντιο του Τελ Αβίβ η γνωστή και από τις συνεργασίες της με Έλληνες μουσικούς, Yasmin Levy, τραγούδα στα ladino, τη γλώσσα των σεφαραδιτών Εβραίων διατηρώντας ζωντανή τη σπουδαία Εβραιο-ισπανική κληρονομιά.
Η ύπαρξη χώρων όπου, μέσα από τη μουσική και το τραγούδι, Εβραίοι και Άραβες αναζητούν κοινά στοιχεία και συναισθήματα που τους ενώνουν, έχει μεγάλη σημασία στο Ισραήλ. Στην Τζάφα, δίπλα ακριβώς στο Τελ Αβίβ, επισκεπτόμαστε ένα Αραβο-Ισραηλινό Κέντρο για νέους όπου συναντούμε τον μουσικό του διευθυντή, Idan Toledano, δάσκαλο στο ούτι αλλά και το μπουζούκι.
Στο πιο ζωντανό σημείο του Τελ Αβίβ, την υπαίθρια αγορά, μεσημέρι Παρασκευής, βρίσκουμε τους Oy Division να παίζουν klezmer, τη μουσική και τα τραγούδια των Εβραίων Ασκενάζι, που ζούσαν για αιώνες στις μεγάλες πόλεις της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, τραγουδισμένα στη διάλεκτο των «γίντις». Η χαρά της γιορτής αλλά και υπογράμμιση της σημασίας που έχει για τη ζωή των Εβραίων η έννοια της κοινότητας.