Λυρικό αντιπολεμικό δράμα, παραγωγής Ιταλίας 1982.

Τη νύχτα του Σαν Λορέντζο, τη νύχτα που πέφτουν τ’ αστέρια και οι ευχές γίνονται πραγματικότητα σύμφωνα με την ιταλική λαϊκή παράδοση, μια γυναίκα θυμάται τον αγαπημένο της.
Μια τέτοια διαφορετική νύχτα, πολλά χρόνια πίσω, στην εποχή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μια ομάδα αγροτών ενός χωριού της Τοσκάνης συγκρούστηκε με τους Ναζί στην εξοχή. Οι εκρήξεις αντικατέστησαν στον ουρανό τη λάμψη των αστεριών…

Η περιπέτεια και η οδύσσεια μιας ομάδας κατοίκων ενός χωριού της Τοσκάνης, που αποφασίζουν να φύγουν από τον τόπο τους όταν μαθαίνουν ότι οι Ναζί σκοπεύουν να τον βομβαρδίσουν, ενώ οι Αμερικανοί καταφτάνουν για να τους απελευθερώσουν.
Παρά τις διαταγές που τους έχουν δώσει οι Ναζί, σκοπεύουν να ταξιδέψουν στην ιταλική επαρχία ώσπου να ενωθούν με τους Παρτιζάνους και τους Συμμάχους, που φαίνεται να επικρατούν στον πόλεμο.

Η ταινία των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι «Η Νύχτα του Σαν Λορέντζο» βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στο χωριό Σαν Μινιάτο, της επαρχίας της Τοσκάνης, στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Η ιστορία παρέμεινε στις μνήμες των κατοίκων του χωριού και συνδέθηκε με την έναστρη νύχτα, οπότε και επιτελέστηκε η θηριωδία των Ναζί.
Εν τέλει, η ιστορία χαράχτηκε στην ντόπια λαϊκή παράδοση, διαδόθηκε από στόμα και στόμα, και έφτασε στα αυτιά των αδελφών Ταβιάνι, οι οποίοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην περιοχή αυτή άλλωστε.

Για το σενάριο συνεργάστηκαν με τους αδελφούς Ταβιάνι δύο ξεχωριστές προσωπικότητες. Αφενός ο Τζιουλιάνι Τζ. Ντε Νέγκρι, παραγωγός πολλών ταινιών, ο οποίος πολέμησε τους Ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όντας Παρτιζάνος, κι ως εκ τούτου μετέφερε τις βιωματικές εμπειρίες του στην ταινία αυτή. Αφετέρου ο Τονίνο Γκουέρα, εκ των σημαντικότερων σεναριογράφων του 20ού αιώνα, συνεργάτης του Ταρκόφσκι, του Αντονιόνι, του Αγγελόπουλου, του Φελίνι, του Ντε Σίκα, κ.ά.

Φεστιβάλ | Βραβεία | Διακρίσεις

Η ταινία προβλήθηκε το 1982 στο Φεστιβάλ Καννών, όπου προκάλεσε αίσθηση στο κοινό και συζητήθηκε εντόνως από δημοσιογράφους, κριτικούς κινηματογράφου και κινηματογραφιστές. Διεκδίκησε επάξια τον Χρυσό Φοίνικα Καλύτερης Ταινίας αλλά τον έχασε από τον «Αγνοούμενο» του Κώστα Γαβρά και τον «Δρόμο» του Γιλμάζ Γκιουνέϊ, που μοιράστηκαν το βραβείο, σε μια χρονιά με πολύ αξιόλογες ταινίες. Εντέλει κέρδισαν το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής του Φεστιβάλ.

Κέρδισε ακόμη τα πιο σημαντικά βραβεία στην Ιταλία: στα Εθνικά Βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο έλαβαν εκείνα της Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Παραγωγής, Μοντάζ, Φωτογραφίας. Στα Βραβεία της Ένωσης Ιταλών Δημοσιογράφων έλαβαν εκείνα της Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Σεναρίου.

Η ταινία αγαπήθηκε πολύ κι από Ενώσεις δημοσιογράφων και κριτικών στην Αμερική και την Ευρώπη. Η Ένωση της Βοστόνης, οι Εθνικές Ενώσεις των ΗΠΑ και της Γαλλίας της έδωσαν τις διακρίσεις της καλύτερης ταινίας του 1982.
«Η Νύχτα του Σαν Λορέντζο» προβλήθηκε ακόμη στα Φεστιβάλ Σικάγο και Νέας Υόρκης.

Τέλος, η ταινία ήταν η επίσημη πρόταση της Ιταλίας για τα Όσκαρ.