Η σειρά ντοκιμαντέρ, που αποτελείται από πέντε επεισόδια, πιάνει το νήμα της ελληνικής Ιστορίας από τον Ιούλιο του 1974 φθάνοντας στο σήμερα. Καλύπτει τα 50 χρόνια που μεσολάβησαν από την πτώση της Δικτατορίας και τη δημιουργία νέων πολιτικών θεσμών που εξακολουθούν να ρυθμίζουν τον πολιτικό μας βίο. Βασισμένη στον πλούτο των οπτικοακουστικών αρχείων της ΕΡΤ, η σειρά ντοκιμαντέρ αποτυπώνει με πρωτότυπο τρόπο τα καθοριστικά γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής. Αφηγείται, αλλά και ερμηνεύει ολόκληρη την ιστορική περίοδο που αποκαλούμε Μεταπολίτευση.

Στόχος της σειράς δεν είναι η πλήρης, λεπτομερειακή και εγκυκλοπαιδική καταγραφή μιας σύνθετης ιστορικής πορείας μισού αιώνα, αλλά η ανάδειξη και ο σχολιασμός του στίγματος και της αίσθησης που δημιούργησαν οι πέντε αυτές δεκαετίες, έτσι όπως αποτυπώθηκαν τότε και ερμηνεύονται σήμερα.

Πώς, δηλαδή, έζησαν και κατανόησαν οι άνθρωποι τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα τη στιγμή ακριβώς που διαδραματίζονταν; Πώς τα μεταβόλισαν μέσα από την καθημερινότητά τους, αλλά και την κουλτούρα που κατασκεύασαν; Και πώς τα ερμηνεύουμε από τη σκοπιά του σήμερα, με τη γνώση δηλαδή των γεγονότων που μεσολάβησαν;

Η ιδιαίτερη αυτή προσέγγιση προέκυψε μέσα από τη συνεργασία ενός πολιτικού επιστήμονα, του Στάθη Καλύβα και ενός κοινωνιολόγου, του Παναγή Παναγιωτόπουλου. Το αφήγημά τους, καρπός εξαντλητικής έρευνας στα Αρχεία της ΕΡΤ, που αποτελούν μοναδική και σπάνια ιστορική παρακαταθήκη, ανατρέχει στις μεγάλες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, αλλά και αξιακές τομές που προκάλεσε η Μεταπολίτευση, κυρίως μέσα από την αμεσότητα της πρωτότυπης εικόνας και του λόγου των ανθρώπων–πρωταγωνιστών, αλλά και ανωνύμων.

Κάθε επεισόδιο αποτελεί ένα ζωντανό, βιωματικό, συναρπαστικό και συχνά αναπάντεχο πορτρέτο της εποχής που πραγματεύεται. Πυροδοτεί, με τον τρόπο αυτό, τις αναμνήσεις των παλαιότερων και τη φαντασία των νεότερων, επιδιώκοντας να προκαλέσει ένα διαγενεακό διάλογο για το περιεχόμενο και τη σημασία των τελευταίων 50 ετών.

Το 1977 έχει ολοκληρωθεί η πρώτη περίοδος των μεγάλων θεσμικών αλλαγών που ξεκίνησαν το 1974 και η Μεταπολίτευση παγιώνεται. Η εύθραυστη δημοκρατία του 74-75 έχει πλέον αποκτήσει ρίζες.

Δίπλα στην έντονη πολιτικοποίηση που σταδιακά υποχωρεί αναδύονται νέες προτεραιότητες. Οι κοινωνικές αξίες αλλάζουν με ταχύτητα και αρχίζει να κυριαρχεί μια νέα κουλτούρα που μπορεί να αποκληθεί “κουλτούρα της Μεταπολίτευσης”. Μέσα σε αυτή, θα χωρέσουν τόσο οι αγωνιστικές μνήμες και η πολιτική στράτευση όσο και οι πιο επίκαιρες προσδοκίες για μια καλύτερη, πιο μοντέρνα και πιο καταναλωτική ζωή, οι οποίες εκτινάσσονται. Ομως η τεράστια αναπτυξιακή δυναμική της εικοσαετίας 1953-1973 έχει χαθεί και η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση του 1979 δίνει ένα αποφασιστικό χτύπημα στην οικονομία.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καταφέρνει να ολοκληρώσει το πολιτικό του όραμα και το 1979 η Ελλάδα γίνεται η πρώτη χώρα εκτός του σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα που προσχωρεί στην ΕΟΚ, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, πυροδοτώντας με τον τρόπο αυτό την μετάλλαξη της σε ένα νέο, πολύ ευρύτερο και πιο φιλόδοξο πολιτικό εγχείρημα. Παράλληλα, ο ίδιος αποχωρεί από την πρωθυπουργία και εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Στις εκλογές του 1977, το ΠΑΣΟΚ κατακτά την δεύτερη θέση και γίνεται Αξιωματική αντιπολίτευση. Οι μεγάλες προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας αρχίζουν και μετακινούνται προς το πρόσωπο του ηγέτη του, Ανδρέα Παπανδρέου που υπόσχεται την Αλλαγή, τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ελλάδας και μια νέα ευημερία.

Είναι τα χρόνια της αναμονής.