Η Ίνα Ταράντου συνεχίζει τα ταξίδια της σε όλη την Ελλάδα και βλέπει τη ζωή αλλιώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.

“Η ζωή́ δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά́ από́ τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα”.

Η γαλήνια Κύθνος, η εντυπωσιακή Μήλος με τα σπάνια τοπία και τις γεύσεις της, η Σέριφος με την αφοπλιστική της απλότητα, η καταπράσινη Κεφαλονιά και η Ιθάκη, το κινηματογραφικό Μεσολόγγι και η απόκρημνη Κάρπαθος είναι μερικές μόνο από τις στάσεις σε αυτό το νέο μεγάλο ταξίδι. Ο Νίκος Αλιάγας, ο Ηλίας Μαμαλάκης και ο Βασίλης Ζούλιας είναι μερικοί από τους ανθρώπους που μας έδειξαν τους αγαπημένους τους προορισμούς, αφού μας άνοιξαν την καρδιά τους.

Ιστορίες ανθρώπων που η καθημερινότητά τους δείχνει αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Άνθρωποι που επέλεξαν να μείνουν για πάντα, να ξαναγυρίσουν για πάντα ή πάντα να επιστρέφουν στον τόπο τους. Μέσα από́ τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή́, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας.

Η κάθε ιστορία μάς δείχνει, με τη δική της ομορφιά, μια ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.

Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη Ζωή αλλιώς, όπου κι αν βρεθούμε. Με πυξίδα τον άνθρωπο, μέσα από την εκπομπή, θα καταγράφουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας, θα ζήσουμε μαζί τη ζωή σαν να είναι μια Ζωή αλλιώς. Θα γευτούμε, θα ακούσουμε, θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε. Και θα μάθουμε όλα αυτά, που μόνο όταν μοιράζεσαι μπορείς να τα μάθεις.

Γιατί η ζωή είναι πιο ωραία όταν τολμάς να τη ζεις αλλιώς!

Σε αυτό το νησί των Κυκλάδων πρέπει να είσαι έτοιμος να ξαφνιαστείς. Να σκαρφαλώσεις σε άσπρα, γκρι και πορτοκαλί βράχια, που σε καλούν να γίνεις και πάλι παιδί. Και βγάζοντας μια κραυγή φόβου και ευχαρίστησης μαζί, να βουτήξεις από ψηλά στα πρασινογάλανα και τουρκουάζ νερά. Η Μήλος θα μπορούσε να θεωρηθεί και νησί – γλυπτό! Διαθέτει τοπία ανέγγιχτα, γοητευτικές ιστορίες πειρατών, και τον αθέατο κόσμο των ορυχείων της, αυτό το σεληνιακό τοπίο με τα ιδιαίτερα χρώματά του. Στο νησί ζήσαμε την εμπειρία μιας γεωλογικής περιήγησης και είδαμε από κοντά αυτό το ηφαιστειακό οικοδόμημα με κρατήρες και ατμίδες που χαράζει κινηματογραφικές εικόνες στο νου. Μπήκαμε όμως και στα έγκατα της μόδας, καθώς σε αυτόν τον όμορφο τόπο, γεννήθηκε ένας όμορφος, ταλαντούχος άνθρωπος της μόδας, ο Βασίλης Ζούλιας. Τον συναντήσαμε στο νησί του μετά από 23 χρόνια απουσίας, και κάναμε μαζί του μια νοσταλγική διαδρομή στη Μήλο του τότε. Kαι φυσικά πήγαμε στο Κλέφτικο, διότι λένε ότι αν πας στη Μήλο και δεν πας στο Κλέφτικο έχεις χάσει τη μισή ομορφιά του νησιού. Το Κλέφτικο ή τα Θαλασσινά Μετέωρα όπως τα αποκαλούν είναι ένα σύνολο γκριζόλευκων βράχων με παράξενες μορφές και σχηματισμούς, με σπηλιές και κοιλώματα. Πας μόνο με καράβι, οπότε μπήκαμε κι εμείς στο πειρατικό μας καράβι και βγήκαμε σε μια άλλη εποχή! Ακούσαμε ιστορίες για μια Ζωή Αλλιώς, μαγειρέψαμε, βουτήξαμε, τραγουδήσαμε, συγκινηθήκαμε. Ζήσαμε τη Μήλο έτσι όπως της αξίζει!

Η Μήλος είναι ένα από τα 56 ονοματισμένα νησιά των Κυκλάδων. Και μάλλον υπάρχουν τουλάχιστον 56 λόγοι που την κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες Κυκλάδες. Η Μήλος είναι πρώτα από όλα ένα ζωντανό γεωλογικό μουσείο. Εδώ έχεις να απολαύσεις ιστορία, λαογραφία, έχεις να απολαύσεις πολύ καλό φαγητό και εξαιρετικές παραλίες που μπορείς αν θες να είσαι εσύ, ο ήλιος και η θάλασσα. Κάπως έτσι περιγράφει τη Μήλο ο Ηλίας Μαμαλάκης που συναντήσαμε εκεί. Ο άνθρωπος που έμπαινε στα σπίτια μας για να μας χορτάσει γεύσεις, εικόνες, μυρωδιές, ταξίδια και ιστορίες. Μιλήσαμε μαζί του για πολλά, για ό,τι συγκινεί την ψυχή, τα μάτια και τη γαστέρα του! Στις δικές τους γευστικές και μουσικές ιστορίες μας έβαλαν οι μάγειρες και οι μουσικοί που μας περίμεναν στο χρωματιστό Κλήμα. Δοκιμάσαμε τυριά, σκορδολάζανα, συκωταριά μαρινάτη, κατσικάκι με πελτέ μηλέικο, ψάρι με λαχανικά και κρασί και ακούσαμε μουσική μέχρι να μας βρει το ηλιοβασίλεμα. Στη Μήλο δεν γινόταν να μην ασχοληθούμε και με το κρασί καθώς οι αμπελώνες εδώ απολαμβάνουν τα ηφαιστειογενή εδάφη του νησιού και η οινοποίηση γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο. Ο Κώστας και ο Πέτρος, μπαμπάς και γιός, μας ξενάγησαν στη δική τους ξεχωριστή σπηλιά.

Βρεθήκαμε όμως και στη σημαντικότερη νεκρόπολη των Βαλκανίων και από τις σημαντικότερες της Μεσογείου. Όπως μας είπε ο Πατέρας Νεκτάριος, το μνημείο αυτό είναι σε σημαντικότητα το τρίτο μεγαλύτερο πρωτοχριστιανικό μνημείο μετά τους Αγίους Τόπους και τις κατακόμβες της Ρώμης.

Και μετά τις κατακόμβες, περιηγηθήκαμε στα εγκαταλελειμμένα θειωρυχεία της Μήλου. Οι παλιές εντυπωσιακές εγκαταστάσεις μαρτυρούν ότι κάποτε το ορυχείο ήταν στις δόξες του. Ο κύριος Γιάννης θυμάται για εκείνην την εποχή ιστορίες που μέχρι και σήμερα έχουν αφήσει τη χαρακτηριστική μυρωδιά από το θειάφι στις αισθήσεις του. Ο επίλογος, είναι χορευτικός. Με τη Φιλιώ που έγινε Μηλιά από επιλογή και τα παιδιά της να γεμίζουν με την κίνηση, τον ρυθμό και την ενέργειά τους το Σαρακίνικο.