Ακολουθούμε ανθρώπους που έχουν ξεχωρίσει στις προσωπικές τους διαδρομές, σταματάμε στους σταθμούς της ζωής τους και μοιραζόμαστε μαζί τους εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα.
Πρόσωπα που θέλουμε να γνωρίσουμε, που θαυμάζουμε, που αγαπάμε, αφήνουν το δικό τους αποτύπωμα σε ένα χώρο όπου τα σχέδια, τα χρώματα και οι υφές στους καμβάδες θυμίζουν εικόνες της καθημερινής ζωής.
Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος όταν μοιραζόμαστε, νοιαζόμαστε, αγωνιζόμαστε. Όταν δεν περπατάμε μοναχοί στις γειτονιές του κόσμου.
Προσωπικές ιστορίες με την υπογραφή των ανθρώπων που τις έζησαν.

Ο Κώστας και ο Αλέξανδρος Χατζής διηγούνται, αναπολούν, ερμηνεύουν, συγκινούνται, σε μια εξαιρετικά έντονη και φορτισμένη ατμόσφαιρα.

Ο Κώστας Χατζής, από τους πρωτοπόρους και κορυφαίους δημιουργούς στο κοινωνικό τραγούδι, είναι ο καλλιτέχνης που ουσιαστικά επέβαλε τον συνδυασμό κιθάρας-φωνής και αυτό το είδος της μπαλάντας πριν από 65 χρόνια. Από τότε γενιές τραγουδοποιών βάδισαν στα δικά του χνάρια.

Μιλώντας για τον γιο του Αλέξανδρο, τονίζει ότι είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης που αν και έχουν την ίδια χροιά, η φωνή του έχει πολύ καλύτερη ποιότητα. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος αναγκάστηκε πριν από δέκα χρόνια να μετακομίσει στη Γερμανία όπου, αν και συνεχίζει να ασχολείται με τη σύνθεση, την ερμηνεία, τις διασκευές παλαιότερων τραγουδιών και συμμετέχει σε φεστιβάλ, η κύρια δουλειά του δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική. Ο Αλέξανδρος μοιράστηκε μαζί μας εικόνες από την καθημερινότητά του, λίγο πριν την επιστροφή του στην πόλη όπου ζει πλέον μόνιμα.

Η καταστροφική πυρκαγιά του Αυγούστου στη βόρεια Εύβοια έκανε μεγάλο κακό σε πολλούς ανθρώπους. Ανάμεσα στα σπίτια που κάηκαν ολοσχερώς ήταν και του Κώστα Χατζή. Ένα σπίτι γεμάτο αναμνήσεις από τα ευτυχισμένα χρόνια που έζησε η οικογένεια εκεί, κυρίως από την εποχή που είχαν εγκατασταθεί μόνιμα. Τις εικόνες της απόλυτης καταστροφής που άφησε πίσω της η φωτιά, κατέγραψε στο φακό ο Αλέξανδρος τις ημέρες που βρισκόταν στην Ελλάδα.

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός γεννήθηκε στη Λιβαδειά. Στην Πλάκα, γεννήθηκε δεύτερη φορά, αυτή τη φορά ως καλλιτέχνης. Και εκεί έγινε πραγματικός βασιλιάς! Και το παλάτι του ήταν στην οδό Κυδαθηναίων, ο θρυλικός «Σκορπιός». Είχαν προηγηθεί δύσκολα χρόνια, γεμάτα πίκρες και απογοητεύσεις. Για όλα μίλησε στα παιδιά του, από την εποχή που ήταν ακόμα μικρά κι ο Αλέξανδρος θυμάται τα λόγια του και αφηγείται περιστατικά που έζησε.

Τα τραγούδια του Κώστα Χατζή μιλούν για όσα πιστεύει, για τις ανισότητες και τον ρατσισμό, για τη φυλή του. Τραγουδάει τους δικούς του καημούς και πόνους, τη δική του ζωή. Στη σχέση του με το κοινό υπήρξε πάντα έντιμος και ειλικρινής. Κι αυτό ο κόσμος του το αναγνωρίζει και του το ανταποδίδει, ακολουθώντας τον πιστά όλα αυτά τα χρόνια.