Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Η περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, έχει τη δύναμη να σε ταξιδεύει με χίλιους δυο τρόπους κι ας μη διεκδικεί τα πρωτεία της τουριστικής προβολής. Βρεθήκαμε σε μέρη τόσο κοντά και συγχρόνως τόσο μακριά από τις σύγχρονες ανέσεις. Σε μέρη τόσο ανέγγιχτα και συγχρόνως τόσο αγαπημένα από τους ανθρώπους που τα ζουν, τα διατηρούν και τα προστατεύουν. Στο δυσπρόσιτο, ημιορεινό χωριό Δοσούλα, στην περιοχή του Θέρμου, περάσαμε στην απέναντι όχθη του Εύηνου, μέσα σε ένα ξύλινο κουτί, το καρέλι! Mας βοήθησε ο Δημήτρης, ο «φάρος» αυτού του τόπου που δύσκολα κρατά τους ανθρώπους του.
Η ομορφιά που προσφέρει το τοπίο εδώ είναι σπάνια, όπως σπάνιο είναι και το θέαμα του μεσαιωνικού γεφυριού της Αρτοτίβας, το αρχαιότερο γεφύρι από όσα σώζονται στην περιοχή της Ναυπακτίας και ένα από τα παλαιότερα της Ελλάδας.
Κι από εκεί βρεθήκαμε στην άκρη του Θέρμου, στο Μύλο του Στούκα, στον μοναδικό νερόμυλο της περιοχής που λειτουργεί κανονικά. Αλέσαμε καλαμπόκι και φτιάξαμε ψωμί με την αεικίνητη Σοφία που συνδυάζει την επιστήμη της Ψυχολογίας, με την επιστροφή στη φύση και στην παράδοση.
H βόλτα στην περιοχή γύρω από το Θέρμο, έκλεισε στο «πέλαγος της Αιτωλίας» στην Τριχωνίδα, τη μεγαλύτερη, λίμνη της Ελλάδας, πολύ καθαρή και με απαράμιλλη φυσική ομορφιά. Βρεθήκαμε στο σημείο Δογρή απ’ όπου ξεκινούν όλες οι ναυταθλητικές δραστηριότητες. Γνωρίσαμε τους ανθρώπους του αθλητικού συλλόγου Τρίτωνα Αγρινίου, που ειδικεύεται στο Wakeboard, και ζήσαμε για λίγο μια άλλη διάσταση αυτής της απέραντης αλλά γραφικής λίμνης.
Στον τόπο του Κοσμά του Αιτωλού, με τα αρχαία θέατρα, τους βυζαντινούς ναούς, τα κάστρα, τα καταπράσινα βουνά και τα πλούσια νερά, δεν γίνεται να έρθει κανείς μια φορά. Δεν θα σε αφήσουν άλλωστε οι άνθρωποί της, γραφικοί και την ίδια στιγμή σύγχρονοι, που ασκούν πάνω σου την ίδια γοητεία που ασκεί ο ξεχωριστός αυτός τόπος.