Προσωποκεντρικό, ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ με την Ίνα Ταράντου.

«Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε, αλλά από τους ανθρώπους, τα μέρη και τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα».
Η Ίνα Ταράντου ταξιδεύει και βλέπει τη «Ζωή αλλιώς». Δεν έχει σημασία το πού ακριβώς. Το ταξίδι γίνεται ο προορισμός και η ζωή βιώνεται μέσα από τα μάτια όσων συναντά.
Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Μέσα από τα «μάτια» τους βλέπουμε τη ζωή, την ιστορία και τις ομορφιές του τόπου μας. Άνθρωποι που παρά τις αντιξοότητες, δεν το έβαλαν κάτω, πήραν το ρίσκο και ανέπτυξαν νέες επιχειρηματικότητες, ανέδειξαν ανεκμετάλλευτα κομμάτια της ελληνικής γης, αναγέννησαν τα τοπικά προϊόντα.
Λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα αστικά κέντρα, η κάθε ιστορία μάς δείχνει με τη δική της ομορφιά μία ακόμη πλευρά της ελληνικής γης, της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοτε κοιτώντας στο μέλλον κι άλλοτε έχοντας βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν.
Η ύπαιθρος και η φύση, η γαστρονομία, η μουσική παράδοση, τα σπορ και τα έθιμα, οι Τέχνες και η επιστήμη είναι το καλύτερο όχημα για να δούμε τη «Ζωή αλλιώς». Και θα μας τη δείξουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Που ξέρουν πολύ καλά να βλέπουν τη ζωή.
Θα ανοίξουμε το χάρτη και θα μετρήσουμε χιλιόμετρα. Με πυξίδα τον άνθρωπο θα καταγράψουμε την καθημερινότητα σε κάθε μέρος της Ελλάδας. Θα ανακαλύψουμε μυστικά σημεία, ανεξερεύνητες παραλίες και off road διαδρομές. Θα γευτούμε νοστιμιές, θα μάθουμε πώς φτιάχνονται τα τοπικά προϊόντα. Θα χορέψουμε, θα γελάσουμε, θα συγκινηθούμε.
Θα μεταφέρουμε το συναίσθημα… να σου κόβεται η ανάσα. Πάνω στο κάστρο της Σκύρου, στην κορυφή του Χελμού μετρώντας τα άστρα, στο παιάνισμα των φιλαρμονικών στα καντούνια της Κέρκυρας το Πάσχα, φτάνοντας μέχρι το Κάβο Ντόρο, περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί πάνω από το φαράγγι του Αώου στην Κόνιτσα.

Γιατί η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία όταν τη δεις αλλιώς!

Τοξωτά γεφύρια, κρυστάλλινα ποτάμια, χωριά από πέτρα και παράδοση. Τα Τζουμέρκα έχουν όλα όσα αγαπάμε στην Ήπειρο κι ακόμη παραπάνω.
Στεκόμαστε με δέος πάνω στο μόλις αναστηλωμένο γεφύρι της Πλάκας που το τσάκισε ο Άραχθος ποταμός πριν από πέντε χρόνια. Και μαθαίνουμε για το θάρρος, τη γνώση, την αγάπη, τη μαστοριά και την ψυχή που χρειάστηκε για να ξαναστηθεί όπως παλιά.
Στο καταφύγιο στα Πράμαντα εντυπωσιαζόμαστε από την ιστορία της Πόλας και του Μπάμπη, που άφησαν τη συμβατική ζωή στην πόλη για να χτίσουν τη ζωή τους απλά και αυθεντικά και να δημιουργήσουν οικογένεια με θέα τις βουνοκορφές.
Θαυμάζουμε την τέχνη της πέτρας στους Καλαρρύτες αλλά και την τέχνη της ηπειρώτικης πίτας στο χωριό Τσόπελα. Η κα Βούλα, μια φιλόξενη, γλυκιά γιαγιά με λαμπερά γαλάζια μάτια, ανοίγει φύλλο και λέει ιστορίες ζωής.
Η Μονή Κηπίνας, σαν αετοφωλιά στο βράχο, δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο μοναστήρι.
Και σε ένα μικρό χωριό, το Ελληνικό θα μείνουμε έκπληκτοι από τα γλυπτά μοντέρνας τέχνης που απλώνονται κατά μήκος του δρόμου.
Άνθρωποι που μοιράζονται, που γελούν, που τραγουδούν, που δημιουργούν, άνθρωποι που βάζουν τη φύση οδηγό τους για μια «Ζωή Αλλιώς».