Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ WEST-EASTERN DIVAN ΥΠΟ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΑΡΕΝΜΠΟΪΜ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ένα πολύπτυχο συναυλιακό μουσικό πρόγραμμα που περικλείει τα ακόλουθα έργα:

1.RICHARD WAGNER – ΤΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ ΤΟΥ SIGFRIED (1869)

Το συμφωνικό ποίημα του Richard Wagner “Το ειδύλλιο του Siegfried” που ολοκληρώθηκε συνθετικά το 1869 μετά την γέννηση του γιού του Βάγκνερ Siegfried με τη δεύτερη γυναίκα του Κοζίμα. Ο Βάγκνερ είχε εμπνευστεί αυτό το έργο κάνοντας περιπάτους με την Κοζίμα στη λίμνη Starnberg στη Βαυαρία. Η πρώτη εκτέλεση έγινε στις 25 Δεκεμβρίου του 1870 από ένα μικρό μουσικό σύνολο στη Ζυρίχη στα σκαλιά της βίλλας του ζεύγους στη πόλη Τribschen κοντά στη Λουκέρνη. Αργότερα ο Wagner προσάρμοσε την ενορχήστρωση για ένα μεγαλύτερο μουσικό σύνολο 35 ερμηνευτών. Ο συνθέτης ενσωματώνει στο έργο ένα παραδοσιακό τραγούδι παιδικού λίκνου το “κοιμήσου αγοράκι μου κοιμήσου” και αναπτύσσει μια υπέροχη μουσική που σχετίζεται με την αγάπη για τη φύση και τους ανθρώπους.

2. ARNOLD SCHOENBERG – ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΣΕ ΜΙ ΜΕΙΖΟΝΑ ΑΡ. ΕΡΓΟΥ 9 (1906-1907)

Το δεύτερο έργο της συναυλίας είναι η πρώτη συμφωνία δωματίου του Arnold Schoenberg σε μι μείζονα αρ. Έργου 9 που συνετέθη για 15 μονά όργανα το 1906.
Η πρεμιέρα του έργου πραγματοποιήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1907 στη Βιέννη υπό τη διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη σε συνεργασία με το κουαρτέτο εγχόρδων Rosé και το κουϊντέτο πνευστών της Φιλαρμονικής της Βιέννης. Το έργο είναι ένα ισχυρό παράδειγμα αρμονικής ανάπτυξης μέσα από συνδυαστική μέθοδο διαστημάτων καθαρής τετάρτης

3.PIERRE BOULEZ “Μémoriale” (1972-1990)

Το τρίτο μουσικό έργο της συναυλίας είναι το “Μémoriale” του συνθέτη Pierre Boulez για φλάουτο και 8 όργανα που αρχικά συνετέθη το 1972 αλλά τελικά ολοκληρώθηκε το 1990. Σημαντικό σημείο αναφοράς είναι η επιρροή που δέχθηκε ο συνθέτης από το μουσικό κόσμο του Ιγκόρ Στραβίνσκυ όταν αυτός είχε ως πηγή έμπνευσης το έργο του Claude Debussy και η δυνατότητα των κορυφαίων δημιουργών της εμπροσθοφυλακής της σύγχρονης μουσικής μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο να συνδιαλέγονται και να μεταπλάθουν νέες μουσικές μορφές προς όφελος της ίδιας της μουσικής ανανέωσης και δημιουργίας. Σολίστ στο φλάουτο o Emmanuel Pahud

Μία νέα βαρυσήμαντη συναυλία παρουσιάζει σε πρώτη αποκλειστική προβολή η Βουλή Τηλεόραση στην πρωινή ζώνη συναυλιών, με την ορχήστρα δυτικο-ανατολικών ανθολογήσεων Ντιβάν υπό τη διεύθυνση του Ντάνιελ Μπάρενμπόϊμ.

Το πολύπτυχο συναυλιακό πρόγραμμα περικλείει τα ακόλουθα έργα:

1.RICHARD WAGNER – ΤΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ ΤΟΥ SIGFRIED (1869)

Το συμφωνικό ποίημα του Richard Wagner “Το ειδύλλιο του Siegfried” που ολοκληρώθηκε συνθετικά το 1869 μετά την γέννηση του γιού του Βάγκνερ Siegfried με τη δεύτερη γυναίκα του Κοζίμα. Ο Βάγκνερ είχε εμπνευστεί αυτό το έργο κάνοντας περιπάτους με την Κοζίμα στη λίμνη Starnberg στη Βαυαρία. Η πρώτη εκτέλεση έγινε στις 25 Δεκεμβρίου του 1870 από ένα μικρό μουσικό σύνολο στη Ζυρίχη στα σκαλιά της βίλλας του ζεύγους στη πόλη Τribschen κοντά στη Λουκέρνη. Αργότερα ο

Wagner προσάρμοσε την ενορχήστρωση για ένα μεγαλύτερο μουσικό σύνολο 35 ερμηνευτών. Ο συνθέτης ενσωματώνει στο έργο ένα παραδοσιακό τραγούδι παιδικού λίκνου το “κοιμήσου αγοράκι μου κοιμήσου” και αναπτύσσει μια υπέροχη μουσική που σχετίζεται με την αγάπη για τη φύση και τους ανθρώπους.

2. ARNOLD SCHOENBERG – ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΣΕ ΜΙ ΜΕΙΖΟΝΑ ΑΡ. ΕΡΓΟΥ 9 (1906-1907)

Το δεύτερο έργο της συναυλίας είναι η πρώτη συμφωνία δωματίου του Arnold Schoenberg σε μι μείζονα αρ. Έργου 9 που συνετέθη για 15 μονά όργανα το 1906. Η πρεμιέρα του έργου πραγματοποιήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1907 στη Βιέννη υπό τη διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη σε συνεργασία με το κουαρτέτο εγχόρδων Rosé και το κουϊντέτο πνευστών της Φιλαρμονικής της Βιέννης. Το έργο είναι ένα ισχυρό παράδειγμα αρμονικής ανάπτυξης μέσα από συνδυαστική μέθοδο διαστημάτων καθαρής τετάρτης

3.PIERRE BOULEZ “Μémoriale” (1972-1990)

Το τρίτο μουσικό έργο της συναυλίας είναι το “Μémoriale” του συνθέτη Pierre Boulez για φλάουτο και 8 όργανα που αρχικά συνετέθη το 1972 αλλά τελικά ολοκληρώθηκε το 1990. Σημαντικό σημείο αναφοράς είναι η επιρροή που δέχθηκε ο συνθέτης από το μουσικό κόσμο του Ιγκόρ Στραβίνσκυ όταν αυτός είχε ως πηγή έμπνευσης το έργο του Claude Debussy και η δυνατότητα των κορυφαίων δημιουργών της εμπροσθοφυλακής της σύγχρονης μουσικής μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο να συνδιαλέγονται και να μεταπλάθουν νέες μουσικές μορφές προς όφελος της ίδιας της μουσικής ανανέωσης και δημιουργίας. Σολίστ στο φλάουτο o Emmanuel Pahud