Η Βυθισμένη Καμπάνα” του Οτορίνο Ρεσπίγκι από το λυρικό θέατρο της πόλης Κάλλιαρι πρωτεύουσας της Σαρδηνίας με τη συνδρομή της ορχήστρας και μικτής χορωδίας του θεάτρου και της παιδικής χορωδία του κρατικού Ωδείου Τζιβάνι Περλουίτζι ντι Παλεστρίνα σε σκηνοθεσία Pier Francesco Maestrini σκηνικά και προβολές του Juan Guillemo Nova, κοστούμια του Marko Nateri και γενική μουσική διεύθυνση του Donato Renzetti. H όπερα χωρίζεται σε τέσσερεις πράξεις σε λιμπρέτο του Claudio Guastalla πάνω σε ένα ομώνυμο παραμύθι του Gerhart Hauptmann . Αποτελεί ένα σταθμό στη σύγχρονη οπερατική δημιουργία του 20ου αιώνα. Η πρώτη παρουσίαση της όπερας έγινε στις 18 Νοεμβρίου του 1927 στο Αμβούργο.

Η όπερα βυθισμένη καμπάνα του Ottorino Respighi αποτελεί ένα σταθμό στή σύγχρονη ιστορία της όπερας αλλά και συνάμα μια συναρπαστική μουσική διείσδυση στο πεδίο των πνευμάτων της φύσης που κινούνται στο μεταίχμιο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.
Μια σπουδή μεταξύ των αντιθέσεων μονοθειστικών και πανθειστικών τάσεων. και μια εμβάθυνση στς ρίζες των ψυχικών μεταβολών.
Η συγκεκριμένη ερμηνεία που προβάλλεται από τη Βουλή Τηλεόραση πραγματοποιήθηκε το 2016 στο λυρικό θέατρο της πόλης Καλιαρι πρωτεύουσας της Σαρδηνίας με τη συνδρομή της ορχήστρας και μικτής χορωδίας του θεάτρου και της παιδικής χορωδία του κρατικού Ωδείου Τζιβάνι Περλουίτζι ντε Παλεστρίνα της πόλης του Κάλιαρι



Η παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας είχε πραγματοποιηθεί στις 18 Νοεμβρίου του 1927 στο Αμβούργο.Το έργο χωρίζεται σε τέσσερεις πράξεις βασιζόμενο σε ένα λιμπρέτο του Claudio Guastalla που αντλεί το υλικό του από ένα ομώνυμο παραμύθι του Gerhart Hauptmann.

Η όπερα 'Βυθισμένη καμπάνα” [La Campana Sommersa] ανήκει στην αυτοβιογραφική κατηγορία έργων του Ottorino Respighi αποτελούμενη από όπερες και τραγούδια που μας αναδίνουν τη γενική εικόνα της σύνθετης προσωπικότητας του δημιουργού τους. Ταυτόχρονα διερευνά τις διαφορετικές διαστάσεις του κόσμου μας. Τα ασκητικά ιδανικά, τον πανθεϊστικό μυστικισμό, την αισθησιακή πραγματικότητα αλλά τα πεδία της αβεβαιότητας και της αστάθειας.


____________

Η Ράουντενντελάϊν μια νεράϊδα πλέκει τα κατάξανθα μαλλιά της στο δάσος και επικοινωνεί με το ξωτικό των νερών Οντίνο που ζεί σε ένα πηγάδι και τον Φαύνο την καλοκάγαθη θεότητα που αντιστοιχεί στον Πάνα της ελληνικής μυθολογίας
O καμπανοποϊός Ενρίκο κατασκεύαζει μια καμπάνα για μια νέα εκκλησία αλλά ο Φαύνος τη ρίχνει με δόλιο τρόπο στο βάθος της λίμνης διότι θεώρησε ότι η καμπάνα αποτελεί απειλή απέναντι στην ηρεμία της φύσης και της σκέψης του.
Πέφτοντας η καμπάνα στο βάθος της λίμνης τραυματίζει θανάσιμα τον Ενρίκο.
Ο Ενρίκο βρίσκεται σε απόγνωση και η Ράουτενντελάϊν νιώθει συμπόνοια για αυτόν και αποφασίζει να μετακινηθεί από τον κόσμο των ξωτικών προς τον κόσμο των θνητών για να τον βοηθήσει......
______________

Ο Ottorino Respighi (1879-1936) γεννήθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας. Διδάχθηκε πιάνο και βιολί από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν τοπικός δάσκαλος πιάνου. Συνέχισε να μελετά βιολί και βιόλα με τον Federico Sarti στο Liceo Musicale της Μπολόνια και σύνθεση με τον Giuseppe Martucci, αλλά και ιστορική μουσικολογία με τον Luigi Torchi. Ένα χρόνο μετά την απόκτηση του διπλώματος του στο βιολί το 1899, ο Respighi ταξίδεψε στη Ρωσία και διετέλεσε εξάρχων βιολιστής στην ορχήστρα του ρωσικού αυτοκρατορικού θεάτρου στην Αγία Πετρούπολη σε μία περίοδο αφιερωμάτων στην ιταλική όπερα. Ενώ σπούδασε στη σύνθεση για πέντε μήνες με τον Rimsky-Korsakov στη συνέχεια επέστρεψε στην Μπολόνια, όπου πήρε ένα δεύτερο δίπλωμα στη σύνθεση. Μέχρι το 1908 η κύρια δραστηριότητά του ήταν εξάρχων βιολιστής στο κουιντέτο Mugellini. Το 1908-09 πέρασε λίγο χρόνο στη Γερμανία πριν επιστρέψει στην Ιταλία και έστρεψε την προσοχή του κυρίως στη σύνθεση.
Το 1913 διορίστηκε καθηγητής σύνθεσης στο Conservatorio di Santa Cecilia της Ρώμης, όπου εκεί έζησε και το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1917 η διεθνής του φήμη άρχισε να εξαπλώνεται μέσω πολλαπλών παρουσιάσεων των έργων του. Εκλέχτηκε στη Βασιλική Ακαδημία της Ιταλίας το 1932.